Omgong fan Frankryk

Ut Wikipedy
Le Tour de France
holden yn Frankryk
data july
sport hurdfytsen
organisator Amaury Sport Organisation
earste edysje 1903
edysjes
foarrige edysje Omgong fan Frankryk 2022
folgjende edysje Omgong fan Frankryk 2024
Temaside  Sport

De Omgong fan Frankryk (Frânsk: Tour de France, ek wol Le Grand Boucle) is in wrâldferneamde hurdfytswedstryd yn Frankryk. Mei de Omgong fan Itaalje en de Omgong fan Spanje is it ien fan de saneamde Grutte Omgongen, de wichtichste en dreechste eveneminten fan it hurdfytsseizoen. De Omgong fan Frankryk jildt fan dy trije grutte omgongen as de earfolste wedstriid, en wurdt yn etappen troch gâns Frankryk fytst. It begjin is somtiden yn in oar lân, mar de oankomst is altiten yn Parys, sûnt 1975 leit de finishstreek op de Champs-Élysées. De earste edysje fan 'e Omgong fan Frankryk waard ferriden yn 1903. De koprinner yn it algemien klassemint draacht de Giele Trui. Njonken it algemien klassemint besteane der noch ferskate oare klasseminten, lykas it berchklassemint (mei de Boltsjestrui), it punteklassemint (mei de Griene Trui) en it jongereinklassemint (mei de Wite Trui).

Skiednis[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Unstean[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Begjin 20ste iuw hie Frankryk twa foaroprinnende Frânske sportkranten, L'Auto-Vélo en Le Vélo. Le Vélo, de sponsor fan de hurdfytsklassiker Bordeaux-Parys, wie fierwei de bêst ferkeapjende krante; de oplaach bedroech 80.000 foar 20.000 oer fan L'Auto-Vélo. Henri Desgrange, haadredakteur fan L'Auto-Vélo en earste wrâldoerrekôrhâlder, woe dêr wat oan dwaan en tegearre mei Géo Lefèvre kaam er op it idee in Omgong fan Frankryk foar hurdfytsers te organisearjen.

Omgong fan Frankryk 1903

Op 16 jannewaris 1903 ferlear Desgrange in wichtich proses tsjin syn konkurrint Griffard fan Le Vélo. Desgrange moast de namme Vélo út de titel fan syn krante skrasse. Haat wâle op. Desgrange liet lykwols de moedfearren net hingje en trije dagen letter, op 19 jannewaris, waard de earste Omgong fan Frankryk oan de parse foarsteld. Dit foarstel waard lykwols net fuortendaliks entûsjast ûnthelle, sadat de inisjatyfnimmers bang wiene dat de Omgong der nea komme soe. In wike foar it sluten fan de ynskriuwingen hiene mar 15 hurdfytsers harren ynskreaun. Dat wie op 6 maaie. De earste Omgong soe begjinne op 1 juny en duorje oant 5 july.
Fan needs moast Desgrange al in tal dingen tajaan. De earste Omgong soe pas op 1 july 1903 úteinsette en it startjild waard troch de helte dien. Uteinlik skreaune 108 hurdfytsers harren yn, en 60 dêrfan ferskynden op 1 july ek echt oan de startline. De Omgong bestie út seis etappes. Om nei te gean oft de hurdfytsers it foarsjoene parkoers ôfleine, wiene ûnderweis kontrôleposten ynstallearre. Uteinlik rieden fan de 60 mar 21 hurdfytsers de wedstriid út. Maurice Garin wûn mei in foarsprong fan hast trije oeren op de nûmer twa, al wie it, de perikels yn de omgong fan it dêropfolgjende jier yn acht nommen, wol de fraach oft er echt de hiele omgong op de fyts folbrocht hie.

Iere ûntwikkelingen[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Nei de earste Omgong waard yn 1904 in twadde edysje organisearre, it iennige ferskil wie dat yn 1903 hurdfytsers harren ynskriuwe koene foar ien of mear ritten, mar yn 1904 mochten dielnimmers harren allinne noch mar ynskriuwe foar de hiele omgong. Spitigernôch wiene der yn dizze twadde edysje in tal swierrichheden. Yn it foarste plak gie it dêrby om aksjefierende omwenjenden, omdat de omgong harren nachtrêst fersteure soe (doe waard der ek nachts koerst). Fierders foelen op de Col de la République supporters fan Faure de achterfolgjende Garin lestich, wiene der strjitten dêr't bewust glêsdiggels struid wiene en waard de koers fersteurd troch fjochtpartijen. In fûl swierwaar makke de slotrit yn it Parc des Princes ûnmooglik. De Union Vélocipédique de France die ûndersyk nei wat der yn de omgong fan 1904 bard wie. De earste fjouwer fan it einklassemint waarden úteinlik nei oanlieding fan dat ûndersyk diskwalifisearre. Se hiene har ûnderweis skuldich makke oan ûntelbere oertrêdings: hjir en dêr de trein nommen, binnendykjes keazen, har lûke litten en gean samar troch. Resultaten: Pothier waard libbenslang útsletten, Garin mocht twa jier net mear koerse en de fyfde yn it einklassemint, Henri Cornet, waard úteinlik ta einwinner fan 1904 útroppen.

It jier dêrnei kaam Desgrange mei in tal wizigingen op de lapen. Ynstee fan seis wiene der no alve etappes en mei de Ballon d'Alsace en de Col Bayard waarden de Fogezen en de Alpen foar it earst oandien. Noch in jier letter kaam Desgrange wer mei in nijichheidsje. De lêste kilometer fan in rit waard tenei oanjûn mei in flagge yn de foarm fan in reade trijehoeke. Yn 1910 waard de Tourmalet, yn 'e Pyreneeën, foar it earst yn de rûte opnommen. De hurdfytsers wiene lykwols net te sprekken oer dizze nije probearsels. Se skolden Desgrange út foar moardner en al wat net moai wie. Hoewol't der yn 't generaal gjin deaden foelen yn de Pyreneeënritten, wie der dochs in stjergefal. Hurdfytser Adolphe Hélière krige, op de rêstdei by in swimpartijtsje yn see by Nice, in hertoanfal en ferdronk. Yn 1911 soe Desgrange it noch heger sykje, want doe stie der in Alpenrit oer de Galibier op it programma.

Yn 1919 waard de Giele Trui yntrodusearre, sadat suporters en sjoernalisten de lieder goed waarnimme koene. Wêrom giel? Ienfâldichwei om't de organisearjende krante, L'Auto, op giel papier drukt waard. Op 19 july 1919 waard Eugène Christophe de alderearste drager fan de Giele Trui. Yn 1933 waard it berchklassemint ynfierd foar de bêste klimmers ûnder de hurdfytsers, de earste winner fan dit klassemint wie de Spanjert Vicente Trueba. De ferneamde byhearrende Boltsjestrui waard lykwols pas yn 1975 yntrodusearre.

Heechtijdagen[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Oprjochter fan de Omgong fan Frankryk Henri Desgrange ferstoar yn 1940; yn 1949 waard op de Galibier in monumint foar him oprjochte. Yn 1926 waard foar it earst net út Parys wei ôfset, mar fungearre Évian as startplak. Fan 1905 ôf waarden der bergen beklommen, mar yn 1952 wie it de earste kear dat der in etappe boppe op in berg oankaam, op de Alpe d'Huez. De rit begûn yn Lausanne en de Italjaan Fausto Coppi wûn. De oankomst lei yn 1952 net hielendal boppe-oan, mar yn it doarpke Huez, likernôch op de helte fan de klim dy't hjoed-de-dei oant hielendal boppe riden wurdt.

Start fan de Omgong fan Frankryk 1954 yn Amsterdam

By it 50-jierrich bestean fan de Omgong fan Frankryk yn 1953 waard it punteklassemint ynfierd. De lieder fan dit klassemint krige in Griene Trui. De griene kleur wie te tankjen oan de earste sponsor, in fabrikant fan gersmeaners. In jier letter begûn de Omgong foar it earst bûten Frankryk, nammentlik yn Amsterdam, de haadstêd fan Nederlân.

Yn 1957 debutearre de Frânsman Jacques Anquetil yn 'e omgong en wûn fuortendaliks. Hy soe de earste wêze dy't it slagge om de omgong fiif kear te winnen. Tsien jier letter, yn 1967, foel der in deade te betreurjen by de beklimming fan de Mont Ventoux. De Ingelske hurdfytser Tom Simpson stoar as gefolch fan it brûken fan amfetaminen. Yn kombinaasje mei de hjitte, de swiere beklimming en problemen mei de mage waard dat him fataal.

Yn 1968 waard de oankomst fan de slotetappe foar it earst hâlden op de hurdfytsbaan fan Vincennes; foarhinne waard der altyd oankaam yn it Parc des Princes. Jan Janssen wûn dêr as earste, en as earste Nederlanner, de Omgong troch yn de lêste rit it giel ôf te nimmen fan de Belch Herman Vanspringel.
Fiif jier nei de lêste oerwinning fan Anquetil begûn in nij haadstik yn de skiednis fan de omgong, dat fan Eddy Merckx. It slagge de Belch, krekt as Anquetil, en win de Omgong fiif kear. Yn 1975 wie de finish fan de Omgong fan Frankryk foar it earst op de Champs-Élysées. De folgjende dy't it slagge de Omgong fiif kear te winnen, wie de Frânsman Bernard Hinault. Yn 1988 stie der foar it earst in Fries oan de start fan de Omgong fan Frankryk. Wiebren Veenstra fan De Harkema helle dat jier de finish net, mar yn syn twadde en lêste Omgong yn 1991 waard er 157ste.

De folgjende yn it rychje fan fiiffâldige Omgongwinners wie de Bask Miguel Induráin. Hy regearre yn it begjin fan de njoggentiger jierren. Syn lêste oerwinning op Frânske diken, yn 1995, foel gear mei it ferstjerren fan Casartelli. De Italjaan Fabio Casartelli kaam raar te fallen by de ôfdaling fan de Col de Portet-d'Aspet. De 24-jierrige Olympyske kampioen fan Barcelona '92 stoar oan de oprûne ferwûningen. Op it plak fan it ûngelok stiet no in tinkteken foar Carsatelli.

Pieter Weening en Andreas Klöden krekt oer de finish yn Gérardmer

Dopingskandalen[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Yn 1998 waard, foar it begjin fan de Omgong, fersoarger Willy Voet fan de Festina-ploech trappearre mei in grutte hoemannichte epo yn syn auto. Der waard strang kontrolearre en de Nederlânske ploech TVM, de Frânske ploech Festina en alle Spaanske ploegen waarden út de Omgong set. Ploechlieder Cees Priem fan TVM bedarre efkes yn de Frânske finzenis. Fanwegen it hurde optreden fan de Frânske justysje wie der healwei de santjinde etappe in fytserssstaking wêrby't alle hurdfytsers harren rêchnûmers ferwideren. Mar 96 fan de 189 starte hurdfytsers hellen de einstreek yn Parys. Fanwegen dizze perikels krige de Omgong fan 1998 de bynamme Le Tour Noir of Le Tour Dopage. Yn de jierren dêrnei folgen ferskate dopingskandalen inoar op. Sa moast sânfâldich omgongswinner Lance Armstrong syn titels ynleverje as gefolch fan dopinggebrûk. Foar dy edysjes waarden der gjin nije winners oanwiisd.

Lettere jierren[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Yn 2005 waard der foar it earst in omgongsetappe wûn troch in Fries. Yn de achtste etappe kape de fan De Harkema ôfkomstige Pieter Weening, fytsend foar de Rabobank-ploech, yn Gérardmer mei 9,6 milimeter ferskil de oerwinning foar de noas fan de Dútske hurdfytser fan T-Mobile Andreas Klöden wei.

Yn 2012 waard foar it earst de Planche des Belles Filles, in 1148 meter hege berchtop yn de Fogezen, opriden. De Ingelsman Chris Froome wie de earste winner op dizze tige steile berch.

Yn 2019 moast de 19de etappe ôfbrutsen wurde. De plande oankomst wie de Montée de Tignes. As gefolch fan minne waarsomstannichheden (oerfloedige hagel) waard it parkoers foar Tignes blokkearre troch ierdferskowingen en besleat de organisaasje de wedstriid stil te lizzen. Fierder besleat de organisaasje dat der gjin etappewinner en gjin winner fan de striidberens foar dizze etappe oantsjut wurde soene. De tiden fan oankomst op de Col de l'Iseran binne brûkt foar it algemien klassemint.[1]

De omgong fan 2020 waard útsteld oant 29 augustus, as gefolch fan de koroanapandemy. It wie foar it earst sûnt de ein fan de Twadde Wrâldkriich dat de Omgong fan Frankryk net yn de moanne july ferriden waard.

Oankomst op de Champs-Élysées

Omgong fan Frankryk foar froulju[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

De Tour de France Femmes of Omgong fan Frankryk foar froulju is in meardeiske hurdfytswedstriid foar froulju yn Frankryk. Tusken 1984 en 2009 wiene der ferskate wedstriden dy't sjoen waarden as de Omgong fan Frankryk foar froulju. Fan 2014 oant en mei 2021 waard ûnder de Omgong fan Frankryk foar manlju in wedstriid fan ien dei foar froulju (La Course) organisearre troch it ynternasjonaal hurdfytsbûn ASO. Fan 2022 ôf is der wer in etappekoers fan mear dagen.

Omgong fan Frankryk yn sifers[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

jier Startplak Tal
etappes
Totale
ôfstân
Dielnimmers Utfallers Opmerkingen
1903 flagge fan Frankryk Montgeron 6 2428 km 60 41 finish yn Ville d'Avray
1904 flagge fan Frankryk Montgeron 6 2428 km 88 56 finish yn Ville d'Avray
1905 flagge fan Frankryk Parys 11 2994 km 60 36 Earste kear mei finish yn Parc des Princes
1906 flagge fan Frankryk Parys 13 4545 km 82 68
1907 flagge fan Frankryk Parys 14 4488 km 93 60
1908 flagge fan Frankryk Parys 14 4488 km 114 78
1909 flagge fan Frankryk Parys 14 4497 km 150 95
1910 flagge fan Frankryk Parys 15 4737 km 110 69
1911 flagge fan Frankryk Parys 15 5344 km 84 56
1912 flagge fan Frankryk Parys 15 5319 km 131 90
1913 flagge fan Frankryk Parys 15 5287 km 140 115
1914 flagge fan Frankryk Parys 15 5405 km 145 91
1915 t/m 1918: net ferriden fanwegen de Earste Wrâldkriich
1919 flagge fan Frankryk Parys 15 5560 km 69 59
1920 flagge fan Frankryk Parys 15 5503 km 113 91
1921 flagge fan Frankryk Parys 15 5503 km 123 85
1922 flagge fan Frankryk Parys 15 5375 km 120 82
1923 flagge fan Frankryk Parys 15 5386 km 139 91
1924 flagge fan Frankryk Parys 15 5488 km 157 97
1925 flagge fan Frankryk Parys 18 5440 km 134 85
1926 flagge fan Frankryk Évian 17 5745 km 126 85
1927 flagge fan Frankryk Parys 24 5398 km 142 103
1928 flagge fan Frankryk Parys 22 5376 km 162 121
1929 flagge fan Frankryk Parys 22 5286 km 155 95
1930 flagge fan Frankryk Parys 21 4822 km 100 41
1931 flagge fan Frankryk Parys 24 5091 km 81 46
1932 flagge fan Frankryk Parys 21 4520 km 80 23
1933 flagge fan Frankryk Parys 23 4409 km 80 40
1934 flagge fan Frankryk Parys 23 4470 km 60 21
1935 flagge fan Frankryk Parys 21 4338 km 93 47
1936 flagge fan Frankryk Parys 21 4442 km 90 47
1937 flagge fan Frankryk Parys 20 4415 km 98 52
1938 flagge fan Frankryk Parys 21 4694 km 96 41
1939 flagge fan Frankryk Parys 18 4224 km 79 30
1940 t/m 1946: net ferriden fanwegen de Twadde Wrâldkriich
1947 flagge fan Frankryk Parys 21 4665 km 100 47
1948 flagge fan Frankryk Parys 21 4922 km 120 76
1949 flagge fan Frankryk Parys 21 4819 km 120 65
1950 flagge fan Frankryk Parys 22 4773 km 116 56
1951 flagge fan Frankryk Metz 24 4690 km 123 57
1952 flagge fan Frankryk Brest 23 4898 km 123 57
1953 flagge fan Frankryk Straasburch 22 4476 km 119 43
1954 flagge fan Nederlân Amsterdam 23 4656 km 110 41
1955 flagge fan Frankryk Le Havre 22 4495 km 130 61
1956 flagge fan Frankryk Reims 22 4498 km 120 32
1957 flagge fan Frankryk Nantes 22 4685 km 120 64
1958 flagge fan Belgje Brussel 24 4319 km 120 42
1959 flagge fan Frankryk Mulhouse 22 4391 km 120 55
1960 flagge fan Frankryk Lille 22 4173 km 128 47
1961 flagge fan Frankryk Rouen 21 4397 km 132 60
1962 flagge fan Frankryk Nancy 22 4274 km 150 56
1963 flagge fan Frankryk Nogent-sur-Marne 21 4210 km 130 54
1964 flagge fan Frankryk Rennes 22 4504 km 132 51
1965 flagge fan Dútslân Keulen 22 4177 km 130 49
1966 flagge fan Frankryk Nancy 25 4322 km 130 48
1967 flagge fan Frankryk Angers 22 4780 km 130 42 Lêste finish yn Parc des Princes
1968 flagge fan Frankryk Vittel 22 4685 km 110 47 Earste kear mei finish yn Vélodrome Jacques-Anquetil
1969 flagge fan Frankryk Roubaix 22 4117 km 130 44
1970 flagge fan Frankryk Limoges 23 4254 km 150 50
1971 flagge fan Frankryk Mulhouse 20 3608 km 150 56
1972 flagge fan Frankryk Angers 20 3847 km 132 44
1973 flagge fan Nederlân Skeveningen 20 4140 km 132 45
1974 flagge fan Frankryk Brest 22 4098 km 130 25 Lêste finish yn Vélodrome Jacques-Anquetil
1975 flagge fan Frankryk Charleroi 22 3999 km 140 54 Earste kear mei finish op de Champs-Élysées
1976 flagge fan Frankryk Saint-Hilaire-de-Riez 22 4016,5 km 130 43
1977 flagge fan Frankryk Fleurance-Lectoure 22 4096 km 100 47
1978 flagge fan Nederlân Leien 22 3908 km 110 32
1979 flagge fan Frankryk Fleurance 24 3720 km 150 61
1980 flagge fan Dútslân Frankfurt 25 3842 km 130 45
1981 flagge fan Frankryk Nice 25 3753 km 150 29
1982 flagge fan Switserlân   Basel 23 3507 km 169 44
1983 flagge fan Frankryk Fontenay-sous-Bois 23 3809 km 140 52
1984 flagge fan Frankryk Montreuil 24 4021 km 170 46
1985 flagge fan Frankryk Plumelec 24 4109 km 180 36
1986 flagge fan Frankryk Boulogne-Billancourt 23 4094 km 208 76
1987 flagge fan Dútslân West-Berlyn 25 4231 km 207 72
1988 flagge fan Frankryk Pontchâteau 22 3286 km 198 47
1989 flagge fan Lúksemboarch Lúksemboarch 22 3285 km 198 60
1990 flagge fan Frankryk Poitiers
(atraksjepark Futuroscope)
21 3504 km 198 42
1991 flagge fan Frankryk Lyon 22 3914 km 198 40
1992 flagge fan Spanje San Sebastián 22 3983 km 198 68
1993 flagge fan Frankryk Puy-du-Fou
(atraksjepark)
20 3714 km 180 44
1994 flagge fan Frankryk Lille 22 3915,2 km 189 72
1995 flagge fan Frankryk Saint-Brieuc 20 3653 km 189 74
1996 flagge fan Nederlân De Bosk 22 3907 km 189 69
1997 flagge fan Frankryk Rouen 21 3950 km 189 49
1998 flagge fan Ierlân Dublin 21 3860 km 189 93
1999 flagge fan Frankryk Puy-du-Fou
(atraksjepark)
21 3870 km 180 39
2000 flagge fan Frankryk Poitiers
(atraksjepark Futuroscope)
21 3662 km 177 50
2001 flagge fan Frankryk Dúntsjerk 21 3453 km 189 45
2002 flagge fan Lúksemboarch Lúksemboarch 21 3278 km 189 36
2003 flagge fan Frankryk Parys 21 3427 km 198 51
2004 flagge fan Belgje Luik 21 3391 km 188 41
2005 flagge fan Frankryk Fromentine 22 3607 km 189 34
2006 flagge fan Frankryk Straasburch 21 3657,1 km 176 37
2007 flagge fan it Feriene Keninkryk fan Grut-Brittanje en Noard-Ierlân Londen 21 3570 km 189 48
2008 flagge fan Frankryk Brest 22 3559 km 180 35
2009 flagge fan Monako Monako 22 3445 km 180 24
2010 flagge fan Nederlân Rotterdam 21 3596 km 197 28
2011 flagge fan Frankryk Passage du Gois 22 3430,5 km 198 31
2012 flagge fan Belgje Luik 21 3430,5 km 198 45
2013 flagge fan Frankryk Porto-Vecchio 22 3349 km 198 29
2014 flagge fan it Feriene Keninkryk fan Grut-Brittanje en Noard-Ierlân Leeds 22 3656 km 198 34
2015 flagge fan Nederlân Utert 22 3358 km 198 38
2016 flagge fan Frankryk Mont Saint-Michel 22 3529 km 198 24
2017 flagge fan Dútslân Düsseldorf 22 3540 km 198 31
2018 flagge fan Frankryk Noirmoutier-en-l'Île 22 3351 km 176 31
2019 flagge fan Belgje Brussel 22 3365,8 km 176 21
2020 flagge fan Frankryk Nice 22 3484,2 km 176 30
2021 flagge fan Frankryk Brest 22 3414,2 km 184 43
2022 flagge fan Denemark Keappenhaven 22 3328 km 176 41
2023 flagge fan Spanje Bilbao 22 3404 km 176 22

Ferneamde bergen[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Yn 1903 wie Col de la République de earste berch ea dy't yn de Omgong fan Frankryk beklommen waard. Dat barde yn de 2e etappe, fan Lyon nei Marseille. De berch waard ek yn 1904 yn de rûte opnaam. Yn dat jier waarden de hurdfytsers der lykwols oanfallen troch supporters fan de regionale hurdfytser Antoine Faure. As gefolch dêrfan waard de berch dêrnei pas wer yn 1950 yn it parkoers opnommen.

1e
kear
Namme Berchrige Kategory Hichte
(m)
1e
kear
Namme Berchrige Kategory Hichte
(m)
1903 Col de la République Sintraal Massyf 2e/3e 1161 1969 Col du Firstplan Fogezen 2e 722
1905 Ballon d'Alsace Fogezen 2e 1247 1970 Le Markstein Fogezen 1e 1183
1910 Col des Ares Pyreneeën 2e/3e 815 1974 Pla d'Adet Pyreneeën HC 1654
1910 Col d'Aspin Pyreneeën 1e 1489 1971 Col de Manse Alpen 2e 1286
1910 Col d'Aubisque Pyreneeën HC 1709 1978 Col de Joux Plane Alpen HC 1691
1910 Col du Tourmalet Pyreneeën HC 2115 1978 Col de Marie-Blanque Pyreneeën 2e 1035
1911 Col du Galibier Alpen HC 2645 1978 Super Besse Sintraal Massyf 2e/3e 1289
1912 Col du Soulor Pyreneeën HC/4e [2] 1474 1979 Cormet de Roselend Alpen 1e 1968
1913 Col de Grosse Pierre Fogezen 2e 901 1984 La Plagne Alpen HC 2080
1922 Col d'Izoard Alpen HC 2361 1985 Luz-Ardiden Pyreneeën HC 1720
1924 Col du Télégraphe Alpen 1e 1566 1987 Col de Soudet Pyreneeën HC 1540
1938 Col de l'Iseran Alpen HC 2770 1988 Col d'Agnes Pyreneeën 1e 1570
1947 Col de la Croix-de-Fer Alpen HC 2068 1994 Col de la Croix Fry Alpen 1e 1477
1947 Col du Glandon Alpen HC 1924 1994 Val Thorens Alpen HC 2340
1947 Col de Portet-d'Aspet Pyreneeën 2e 1069 1994 Hautacam Pyreneeën HC 1515
1947 Col de Peyresourde Pyreneeën 1e 1569 1997 Col de Val-Louron-Azet Pyreneeën 1e 1580
1949 Petit-St-Bernard Alpen 1e 2188 1997 Ordino-Arcalis Pyreneeën HC 2240
1950 Col du Lautaret Alpen 1e 2057 1998 Plateau de Beille Pyreneeën HC 2001
1951 Mont Ventoux Alpen HC 1912 1998 [3] Annecy-Semnoz Alpen HC 1655
1952 Puy de Dôme Sintraal Massyf HC 1464 2001 Chamrousse Alpen HC 1730
1952 Alpe d'Huez Alpen HC 1860 2001 Ax-3 Domaines Pyreneeën 1e 1360
1952 Sestrières Alpen 1e 2035 2003 Port de Pailhères Pyreneeën HC 2001
1952 Hourquette d'Ancizan Pyreneeën 1e 1538 2007 Port de Balès Pyreneeën HC 1755
1957 Col de la Schlucht Fogezen 2e 1140 2008 Col Agnel Alpen HC 2744
1959 Pas de Peyrol Sintraal Massyf 2e 1589 2012 Planche des Belles Filles Fogezen 1e 1035
1960 Col de la Colombière Alpen HC 1613 2014 Risoul Alpen 1e 1855
1961 col du Donon Fogezen 2e 1009 2014 col de la Croix des Moinats Fogezen 2e 891
1962 Col de la Bonette Alpen HC 2802 2014 Petit Ballon Fogezen 1e 1163
1963 Grand-St-Bernard Alpen HC 2469 2014 Col des Croix Fogezen 3e 678
1966 Col de Mente Pyreneeën 1e 1349 2014 Col des Chevrères Fogezen 1e 914
1967 Col du Platzerwasel Fogezen 1e 1193 2018 Col de Portet Pyreneeën HC 2215
1969 Col de la Madeleine Alpen HC 1993 2020 Col de la Loze Alpen HC 2302
1969 Grand Ballon Fogezen 1e/3e [4] 1336

Klasseminten[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Njonken de oerwinnings yn de etappen wurdt yn de Omgong fan Frankryk ek striden om ferskate klasseminten. Der is in klassemint foar de bêste ploech, foar de bêste klimmer (Boltsjestrui), foar de bêste jonge hurdfytser (Wite Trui), foar de oanfallendst ridende hurdfytser, foar de bêste sprinter (Griene Trui), en fansels foar de fytser dy't oer de hiele omgong de minste tiid brûkt (Giele Trui).

De súksesfolste hurdfytser yn de Omgong fan Frankryk wie de Amerikaan Lance Armstrong, dy't 7 kear efterinoar, fan 1999 oant 2005, oer de hiele omgong it fluchst wie. Doe't dúdlik waard dat hy doping brûkt hie, waarden dy oerwinningen offisjeel skrast. Yn alle jierren dat de Omgong ferriden wurdt, hawwe der oant no ta twa Nederlânders it einklassemint wûn. De earste wie Jan Janssen dy't yn 1968 it fluchst wie, en yn 1980 behelle Joop Zoetemelk de Giele Trui.

Winners Giele Trui[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Jier Winner Aldens Nasjonaliteit Ploech
1903 Maurice Garin 32 Frânsk Yndividueel
1904 Henri Cornet 19 Frânsk Cycles JC-Michelin
1905 Louis Trousselier 24 Frânsk Peugeot-Wolber
1906 René Pottier 27 Frânsk Peugeot-Wolber
1907 Lucien Petit-Breton 24 Frânsk Peugeot-Wolber
1908 Lucien Petit-Breton 25 Frânsk Peugeot-Wolber
1909 François Faber 22 Lúksemboarchsk Peugeot-Wolber
1910 Octave Lapize 22 Frânsk Alcyon-Dunlop
1911 Gustave Garrigou 26 Frânsk Alcyon-Dunlop
1912 Odiel Defraeye 24 Belgysk Alcyon-Dunlop
1913 Philippe Thys 22 Belgysk Peugeot-Wolber
1914 Philippe Thys 23 Belgysk Peugeot-Wolber
1915 o/m 1918: net ferriden fanwegen de Earste Wrâldkriich
1919 Firmin Lambot 33 Belgysk La Sportive
1920 Philippe Thys 29 Belgysk La Sportive
1921 Léon Scieur 33 Belgysk La Sportive
1922 Firmin Lambot 36 Belgysk Peugeot-Wolber
1923 Henri Pélissier 34 Frânsk JB Louvet-Soly
1924 Ottavio Bottecchia 29 Italjaansk Automoto
1925 Ottavio Bottecchia 30 Italjaansk Automoto-Hutchison
1926 Lucien Buysse 33 Belgysk Automoto-Hutchison
1927 Nicolas Frantz 27 Lúksemboarchsk Alcyon-Dunlop
1928 Nicolas Frantz 28 Lúksemboarchsk Alcyon-Dunlop
1929 Maurice De Waele 32 Belgysk Alcyon-Dunlop
1930 André Leducq 26 Frânsk Frankryk
1931 Antonin Magne 27 Frânsk Frankryk
1932 André Leducq 28 Frânsk Frankryk
1933 Georges Speicher 26 Frânsk Frankryk
1934 Antonin Magne 30 Frânsk Frankryk
1935 Romain Maes 22 Belgysk Belgje
1936 Sylvère Maes 26 Belgysk Belgje
1937 Roger Lapébie 26 Frânsk Frankryk
1938 Gino Bartali 24 Italjaansk Itaalje
1939 Sylvère Maes 29 Belgysk Belgje
1940 o/m 1946: net ferriden fanwegen de Twadde Wrâldkriich
1947 Jean Robic 26 Frânsk West Frankryk
1948 Gino Bartali 34 Italjaansk Itaalje
1949 Fausto Coppi 29 Italjaansk Itaalje
1950 Ferdi Kübler 31 Switsersk Switserlân
1951 Hugo Koblet 26 Switsersk Switserlân
1952 Fausto Coppi 32 Italjaansk Itaalje
1953 Louison Bobet 28 Frânsk Frankryk
1954 Louison Bobet 29 Frânsk Frankryk
1955 Louison Bobet 30 Frânsk Frankryk
1956 Roger Walkowiak 29 Frânsk Noardeast-Frankryk
1957 Jacques Anquetil 23 Frânsk Frankryk
1958 Charly Gaul 25 Lúksemboarchsk Nederlân-Lúksemboarch
1959 Federico Bahamontes 31 Spaansk Spanje
1960 Gastone Nencini 30 Italjaansk Itaalje
1961 Jacques Anquetil 27 Frânsk Frankryk
1962 Jacques Anquetil 28 Frânsk Saint-Raphaël
1963 Jacques Anquetil 29 Frânsk Saint-Raphaël
1964 Jacques Anquetil 30 Frânsk Saint-Raphaël
1965 Felice Gimondi 22 Italjaansk Salvarani
1966 Lucien Aimar 25 Frânsk Ford France-Gitane
1967 Roger Pingeon 26 Frânsk Peugeot-BP-Michelin
1968 Jan Janssen 28 Nederlânsk Nederlân
1969 Eddy Merckx 24 Belgysk Faema
1970 Eddy Merckx 25 Belgysk Faema
1971 Eddy Merckx 26 Belgysk Molteni
1972 Eddy Merckx 27 Belgysk Molteni
1973 Luis Ocaña 28 Spaansk Bic
1974 Eddy Merckx 29 Belgysk Molteni
1975 Bernard Thévenet 27 Frânsk Peugeot
1976 Lucien Van Impe 29 Belgysk Gitane-Campagnolo
1977 Bernard Thévenet 29 Frânsk Peugeot
1978 Bernard Hinault 23 Frânsk Renault-Gitane-Campagnolo
1979 Bernard Hinault 24 Frânsk Renault-Gitane
1980 Joop Zoetemelk 33 Nederlânsk TI-Raleigh
1981 Bernard Hinault 26 Frânsk Renault-Elf-Gitane
1982 Bernard Hinault 27 Frânsk Renault-Elf-Gitane
1983 Laurent Fignon 22 Frânsk Renault-Elf
1984 Laurent Fignon 23 Frânsk Renault-Elf
1985 Bernard Hinault 30 Frânsk La Vie Claire
1986 Greg LeMond 25 Amerikaansk La Vie Claire
1987 Stephen Roche 27 Iersk Carrera
1988 Pedro Delgado 28 Spaansk Reynolds
1989 Greg LeMond 28 Amerikaansk AD Renting
1990 Greg LeMond 29 Amerikaansk Z
1991 Miguel Induráin 27 Spaansk Banesto
1992 Miguel Induráin 28 Spaansk Banesto
1993 Miguel Induráin 29 Spaansk Banesto
1994 Miguel Induráin 30 Spaansk Banesto
1995 Miguel Induráin 31 Spaansk Banesto
1996 Bjarne Riis[5] 32   Denemark Team Deutsche Telekom
1997 Jan Ullrich 23 Dútsk Team Deutsche Telekom
1998 Marco Pantani 28 Italjaansk Mercatone Uno
1999
Gjin winner[6]
2000
2001
2002
2003
2004
2005
2006 Óscar Pereiro Sio[7] 28 Spaansk Caisse d'Epargne-Illes Balears
2007 Alberto Contador 24 Spaansk Discovery Channel
2008 Carlos Sastre 33 Spaansk Team Saxo Bank
2009 Alberto Contador 26 Spaansk Astana
2010 Andy Schleck[8] 25 Lúksemboarchsk Team Saxo Bank
2011 Cadel Evans 34 Australysk BMC Racing Team
2012 Bradley Wiggins 32 Britsk Sky ProCycling
2013 Chris Froome 28 Britsk Sky ProCycling
2014 Vincenzo Nibali 29 Italjaansk Astana
2015 Chris Froome 30 Britsk Team Sky
2016 Chris Froome 31 Britsk Team Sky
2017 Chris Froome 32 Britsk Team Sky
2018 Geraint Thomas 32 Britsk Team Sky
2019 Egan Bernal 22 Kolombiaansk Team INEOS
2020 Tadej Pogačar 21 Sloveensk UAE Team Emirates
2021 Tadej Pogačar 22 Sloveensk UAE Team Emirates
2022 Jonas Vingegaard 25   Deensk Jumbo-Visma
2023 Jonas Vingegaard 26   Deensk Jumbo-Visma


Measte oerwinningen[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

5x

4x

3x

Berchklassemint[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

De Boltsjestrui

It berchklassemint fan de Omgong fan Frankryk is in njonkenklassemint, dêr't punten foar te fertsjinjen binne by passaazjes op berchpassen en oare beklimmingen. De lieder yn it berchklassemint is de hurdfytser dy't by dizze passaazjes de measte punten fertsjinne hat troch as earste of by de earsten troch te kommen. Dejinge dy't oan 'e ein fan de Tour de France it klassemint liedt, wurdt ta berchkening útroppen.

De Boltsjestrui is it shirt dat droegen wurdt troch de lieder yn it berchklassemint en dat útrikt wurdt nei in ferriden etappe. Nei de lêste etappe fan de Omgong fan Frankryk krijt de winner fan it berchklassemint de lêste Boltsjestrui útrikt. De berchpriis bestiet langer as de Boltsjestrui dy't deroan keppele is. De earste Omgong fan Frankryk dêr't de lieder yn it berchklassemint de Boltsjestrui droech, wie dy fan 1975; de earste dy't him ea droech, wie Joop Zoetemelk. De earste einwinner fan dizze trui wie Lucien Van Impe. It boltsjesmotyf waard troch Tourbaas Félix Lévitan oanbrocht as in hulde oan Henri Lemoine, in Frânske baanhurdfytser dy't yn de tweintiger en tritiger jierren omried yn in tenu mei reade stippen. Foar 1975 bestie der gjin aparte trui foar de berchkening.

De beklimmingen dy't meitelle foar it berchklassemint wurde yndield yn 5 kategoryen: Hors Catégorie (de grutste en swierste beklimmingen, lykas de Mont Ventoux, Tourmalet en Alpe d' Huez) en de earste oant en mei fjirde kategory. Beklimmingen fan tredde en fjirde kategory binne earder heuvels as bergen. De te fertsjinjen punten binne navenant.

Winners berchklassemint[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Jier Winner Nasjonaliteit Ploech
1933 Vicente Trueba Spaansk Bestetti
1934 René Vietto Frânsk Yndividueel
1935 Félicien Vervaecke Belgysk Alcyon-Labor
1936 Julián Berrendero Spaansk BH
1937 Félicien Vervaecke Belgysk Alcyon-Labor
1938 Gino Bartali Italjaansk Legnano
1939 Sylvère Maes Belgysk Alcyon-Dunlop
1940 o/m 1946: net ferriden fanwegen de Twadde Wrâldkriich
1947 Pierre Brambilla Italjaansk Viscontea
1948 Gino Bartali Italjaansk Tebag
1949 Fausto Coppi Italjaansk Ciclismo/Bianchi
1950 Louison Bobet Frânsk Stella
1951 Raphaël Geminiani Frânsk Métropole-Dunlop
1952 Fausto Coppi Italjaansk Ciclismo/Bianchi
1953 Jesús Loroño Spaansk Splendid
1954 Federico Bahamontes Spaansk Mondia
1955 Charly Gaul Lúksemboarchsk Magnat
1956 Charly Gaul Lúksemboarchsk Faema
1957 Gastone Nencini Italjaansk Chlorodont-Leo
1958 Federico Bahamontes Spaansk Faema-Guerra
1959 Federico Bahamontes Spaansk Condor
1960 Imerio Massignan Italjaansk Legnano-Pirelli
1961 Imerio Massignan Italjaansk Legnano-Pirelli
1962 Federico Bahamontes Spaansk Margnat-Palona
1963 Federico Bahamontes Spaansk Margnat-Paloma-Dunlop
1964 Federico Bahamontes Spaansk Margnat-Paloma-Dunlop
1965 Julio Jiménez Spaansk KAS-Kaskol
1966 Julio Jiménez Spaansk Ford France-Geminiani
1967 Julio Jiménez Spaansk Bic
1968 Aurelio Gonzalez Spaansk KAS-Kaskol
1969 Eddy Merckx Belgysk Faema
1970 Eddy Merckx Belgysk Faemino–Faema
1971 Lucien Van Impe Belgysk Sonolor–Lejeune
1972 Lucien Van Impe Belgysk Sonolor–Lejeune
1973 Pedro Torres Spaansk La Casera–Peña Bahamontes
1974 Domingo Perurena Spaansk KAS-Kaskol
ynfiering Boltsjestrui
1975 Lucien Van Impe Belgysk Gitane–Campagnolo
1976 Giancarlo Bellini Italjaansk Brooklyn
1977 Lucien Van Impe Belgysk Lejeune–BP
1978 Mariano Martínez Frânsk Jobo–Spidel–La Roue d'Or
1979 Giovanni Battaglin Italjaansk Inoxpran
1980 Raymond Martin Frânsk Miko–Mercier–Vivagel
1981 Lucien Van Impe Belgysk Boston–Mavic
1982 Bernard Vallet Frânsk La Redoute–Motobécane
1983 Lucien Van Impe Belgysk Metauro Mobili–Pinarello
1984 Robert Millar Britsk Peugeot–Shell–Michelin
1985 Luis Herrera Kolombiaansk Varta–Café de Colombia–Mavic
1986 Bernard Hinault Frânsk La Vie Claire
1987 Luis Herrera Kolombiaansk Café de Colombia–Varta
1988 Steven Rooks Nederlânsk PDM–Ultima–Concorde
1989 Gert-Jan Theunisse Nederlânsk PDM–Concorde
1990 Thierry Claveyrolat Frânsk RMO
1991 Claudio Chiappucci Italjaansk Carrera Jeans–Tassoni
1992 Claudio Chiappucci Italjaansk Carrera Jeans–Vagabond
1993 Tony Rominger Switsersk CLAS–Cajastur
1994 Richard Virenque Frânsk Festina–Lotus
1995 Richard Virenque Frânsk Festina–Lotus
1996 Richard Virenque Frânsk Festina–Lotus
1997 Richard Virenque Frânsk Festina–Lotus
1998 Christophe Rinero Frânsk Cofidis
1999 Richard Virenque Frânsk Team Polti
2000 Santiago Botero Kolombiaansk Kelme–Costa Blanca
2001 Laurent Jalabert Frânsk CSC–Tiscali
2002 Laurent Jalabert Frânsk CSC–Tiscali
2003 Richard Virenque Frânsk Quick-Step–Davitamon
2004 Richard Virenque Frânsk Quick-Step–Davitamon
2005 Michael Rasmussen   Deensk Rabobank
2006 Michael Rasmussen   Deensk Rabobank
2007 Mauricio Soler Kolombiaansk Barloworld
2008 Carlos Sastre Spaansk CSC–Saxo Bank
2009 Egoi Martínez Spaansk Euskaltel–Euskadi
2010 Anthony Charteau Frânsk Bbox Bouygues Telecom
2011 Samuel Sánchez Spaansk Euskaltel–Euskadi
2012 Thomas Voeckler Frânsk Team Europcar
2013 Nairo Quintana Kolombiaansk Movistar Team
2014 Rafał Majka Poalsk Tinkoff–Saxo
2015 Chris Froome Britsk Team Sky
2016 Rafał Majka Poalsk Tinkoff
2017 Warren Barguil Frânsk Team Sunweb
2018 Julian Alaphilippe Frânsk Quick-Step Floors
2019 Romain Bardet Frânsk AG2R La Mondiale
2020 Tadej Pogačar Sloveensk UAE Team Emirates
2021 Tadej Pogačar Sloveensk UAE Team Emirates
2022 Jonas Vingegaard   Deensk Jumbo-Visma
2023 Giulio Ciccone Italjaansk Trek-Segafredo

Punteklassemint[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

De Griene Trui

It punteklassemint yn de Omgong fan Frankryk is in njonkenklassemint foar sprinters wêrby't de hurdfytsers punten per etappe krije, ôfhinklik fan harren oankomst. Sûnt de ynfiering yn 1953 draacht de lieder yn it punteklassemint in Griene Trui; de iennige útsûndering wie 1968, doe't de liederstrui yn dit klassemint read wie fanwegen de sponsor fan it punteklassemint fan dat jier.

It klassemint waard yn de Omgong fan 1953 yntrodusearre: de Switser Fritz Schär wie de earste drager en de earste dy't de trui oan de ein fan de Omgong oandwaan mocht. De griene kleur wie keazen omdat de doetiidske sponsor in gersmeanerfabrikant wie. De edysjes fan 1905 oant en mei 1912 waard de Omgong ferriden op in puntesysteem. Dat wie in strafpuntesysteem op basis fan klassearring en tiid, wêrby't dejinge mei de minste punten wûn hie.

Hoewol't de krekte regels wol feroarje, is it tal punten dat per etappe fertsjinne wurde kin meastal net gelyk: yn flakke etappes kinne mear punten fertsjinne wurde as yn tiidritten en berchritten, om sa foar te kommen dat klimmers dêr by fersin it punteklassemint winne kinne. Nei foarbyld fan it punteklassemint yn de Omgong fan Frankryk hawwe de measte meardeiske hurdfytswedstriden tsjintwurdich in punteklassemint.

Winners punteklassemint[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Jier Winner Nasjonaliteit Ploech Punten
1953 Fritz Schär Switsersk Switserlân 271
1954 Ferdi Kübler Switsersk Switserlân 215.5
1955 Stan Ockers Belgysk Belgje 322
1956 Stan Ockers Belgysk Belgje 280
1957 Jean Forestier Frânsk Frankryk 301
1958 Jean Graczyk Frânsk Frankryk 347
1959 André Darrigade Frânsk Frankryk 613
1960 Jean Graczyk Frânsk Frankryk 74
1961 André Darrigade Frânsk Frankryk 174
1962 Rudi Altig West-Dútsk Saint Raphaël-Hutchinson 173
1963 Rik Van Looy Belgysk G.B.C-Libertas 275
1964 Jan Janssen Nederlânsk Pelforth-Sauvage 208
1965 Jan Janssen Nederlânsk Pelforth-Sauvage 144
1966 Willy Planckaert Belgysk Smiths 211
1967 Jan Janssen Nederlânsk Nederlân 154
1968 Franco Bitossi Italjaansk Itaalje 241
1969 Eddy Merckx Belgysk Faema 244
1970 Walter Godefroot Belgysk Salvarani 212
1971 Eddy Merckx Belgysk Molteni 202
1972 Eddy Merckx Belgysk Molteni 196
1973 Herman Vanspringel Belgysk Rokado 187
1974 Patrick Sercu Belgysk Brooklyn 283
1975 Rik Van Linden Belgysk Bianchi-Campagnolo 342
1976 Freddy Maertens Belgysk Velda-Flandria 293
1977 Jacques Esclassan Frânsk Peugeot-Esso-Michelin 236
1978 Freddy Maertens Belgysk Velda-Lano-Flandria 242
1979 Bernard Hinault Frânsk Renault-Gitane 253
1980 Rudy Pevenage Belgysk Ijsboerke-Warncke 194
1981 Freddy Maertens Belgysk Sunair-Sport 428
1982 Sean Kelly Iersk Sem-France Loire-Campagnolo 429
1983 Sean Kelly Iersk Sem-Mavic-Reydel 360
1984 Frank Hoste Belgysk Europ Decor-Boule d'Or-Eddy Merckx 322
1985 Sean Kelly Iersk Skil-Sem KAS Miko 434
1986 Eric Vanderaerden Belgysk Panasonic 277
1987 Jean-Paul van Poppel Nederlânsk Superconfex 263
1988 Eddy Planckaert Belgysk A.D.R-Mini Flat-IOC 278
1989 Sean Kelly Iersk P.D.M 277
1990 Olaf Ludwig East-Dútsk Panasonic 256
1991 Djamolidine Abdoujaparov Sovjet Carrera-Jeans 316
1992 Laurent Jalabert Frânsk ONCE 293
1993 Djamolidine Abdoujaparov Oezbeeksk Lampre-Polti 298
1994 Djamolidine Abdoujaparov Oezbeeksk TEAM POLTI 322
1995 Laurent Jalabert Frânsk ONCE 333
1996 Erik Zabel Dútsk Deutsche Telekom 335
1997 Erik Zabel Dútsk Deutsche Telekom 350
1998 Erik Zabel Dútsk Deutsche Telekom 327
1999 Erik Zabel Dútsk Deutsche Telekom 323
2000 Erik Zabel Dútsk Deutsche Telekom 321
2001 Erik Zabel Dútsk Deutsche Telekom 252
2002 Robbie McEwen Australysk Lotto-Adecco 280
2003 Baden Cooke Australysk FDJeux 216
2004 Robbie McEwen Australysk Lotto-Domo 272
2005 Thor Hushovd   Noarsk Crédit agricole 194
2006 Robbie McEwen Australysk Davitamon-Lotto 288
2007 Tom Boonen Belgysk Quick Step-Innergetic 256
2008 Óscar Freire Spaansk Rabobank 270
2009 Thor Hushovd   Noarsk Cervélo TestTeam 280
2010 Alessandro Petacchi Italjaansk Lampre-Farnese 243
2011 Mark Cavendish Britsk Team HTC-Highroad 334
2012 Peter Sagan Slowaaksk Liquigas-Cannondale 421
2013 Peter Sagan Slowaaksk Cannondale 409
2014 Peter Sagan Slowaaksk Cannondale 431
2015 Peter Sagan Slowaaksk Tinkoff-Saxo 432
2016 Peter Sagan Slowaaksk Tinkoff 470
2017 Michael Matthews Australysk Sunweb 370
2018 Peter Sagan Slowaaksk Bora-Hansgrohe 477
2019 Peter Sagan Slowaaksk Bora-Hansgrohe 323
2020 Sam Bennett Iersk Deceuninck-Quick-Step 380
2021 Mark Cavendish Britsk Deceuninck-Quick-Step 317
2022 Wout van Aert Belgysk Jumbo-Visma 480
2023 Jasper Philipsen Belgysk Alpecin-Deceuninck 377

Ploegeklassemint[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Giel rêchnûmer

It ploegeklassemint is it klassemint foar de bêst prestearjende hurdfytsploech as gehiel. Foar it berekkenjen fan it puntetal wurde nei elke etappe de tiden fan 'e trije earste riders fan elk team opteld. Earder mocht de liedende ploech mei in giel petsje ride. No rydt de liedende ploech mei in giel rêchnûmer, en yn 2012 foar it earst ek mei in giele helm.

Fan 1930 ôf waard de Tour ferriden mei lanneploegen. Fanwege de grutte kommersjele druk op de Tourorganisaasje waard fan 1962 ôf de toer wer ferriden mei merkploegen. Ek yn 1967 en 1968 kamen lanneploegen oan de start.

Winners ploegeklassemint[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Jier Ploech Registraasje
Lân
Jier Ploech Registraasje
Lân
Jier Ploech Registraasje
Lân
Jier Ploech Registraasje
Lân
1930 Frankryk Frankryk 1958 Belgje Belgje 1981 Peugeot Frankryk 2003 CSC   Denemark
1931 Belgje Belgje 1959 Belgje Belgje 1982 Coop Frankryk 2004 T-Mobile Dútslân
1932 Itaalje Itaalje 1960 Frankryk Frankryk 1983 Raleigh Nederlân 2005 T-Mobile Dútslân
1933 Frankryk Frankryk 1961 Frankryk Frankryk 1984 Renault Frankryk 2006 T-Mobile Dútslân
1934 Frankryk Frankryk 1962 St. Raphael Frankryk 1985 La Vie Claire Frankryk 2007 Discovery Feriene Steaten
1935 Belgje Belgje 1963 St. Raphael Frankryk 1986 La Vie Claire Frankryk 2008 CSC   Denemark
1936 Belgje Belgje 1964 Pelforth Frankryk 1987 Système U Frankryk 2009 Astana Kazachstan
1937 Frankryk Frankryk 1965 KAS Spanje 1988 P.D.M. Nederlân 2010 RadioShack Feriene Steaten
1938 Belgje Belgje 1966 KAS Spanje 1989 P.D.M. Nederlân 2011 Garmin-Cervélo Feriene Steaten
1939 Belgje B Belgje 1967 Frankryk Frankryk 1990 Z Frankryk 2012 RadioShack Feriene Steaten
1947 Itaalje Itaalje 1968 Spanje Spanje 1991 Banesto Spanje 2013 Saxo-Tinkoff   Denemark
1948 Belgje A Belgje 1969 Feama Belgje 1992 Carrera Itaalje 2014 AG2R Frankryk
1949 Itaalje Itaalje 1970 Salvarani Itaalje 1993 Carrera Itaalje 2015 Movistar Spanje
1950 Belgje Belgje 1971 BIC Frankryk 1994 Festina Frankryk 2016 Movistar Spanje
1951 Frankryk Frankryk 1972 GAN Frankryk 1995 ONCE Spanje 2017 Sky Grut-Brittanje
1952 Itaalje Itaalje 1973 BIC Frankryk 1996 Festina Frankryk 2018 Movistar Spanje
1953 Nederlân Nederlân 1974 KAS Spanje 1997 Deutsche Telekom Dútslân 2019 Movistar Spanje
1954 Switserlân   Switserlân 1975 GAN Frankryk 1998 Cofidis Frankryk 2020 Movistar Spanje
1955 Frankryk Frankryk 1976 KAS Spanje 1999 Banesto Spanje 2021 Bahrain Bachrein
1956 Belgje Belgje 1977 Raleigh Nederlân 2000 Kelme Spanje 2022 Ineos Grut-Brittanje
1978 Miko Frankryk 1979 Renault Flagge fan Frankryk FRA 2001 Kelme Spanje 2023 Jumbo-Visma Nederlân
1957 Frankryk Frankryk 1980 Miko Frankryk 2002 ONCE Spanje

Jongereinklassemint[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

De Wite Trui

It jongereinklassemint waard yn 1975 ynfierd. It Wite Trui waard oernommen fan it kombinaasjeklassemint (1968 - 1974), dat (tydlik) ôfskaft waard. De regels om yn oanmerking te kommen foar dit klassemint hawwe net altyd itselde west. Tusken 1983 en 1985 wie it in klassemint foar debutanten, mar de lêste jierren is it in klassemint foar hurdfytsers dy't op 1 jannewaris fan it oanbelangjende omgongsjier jonger as 25 jier binne.

Fan 1989 oant en mei 1999 wie der wol in jongereinklassemint mar gjin Wite Trui. In oantal kear wûn de winner fan it jongereinklassemint ek de Omgong fan Frankryk sels.

Winners jongereinklassemint[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Jier Winner Nasjonaliteit Ploech Posysje
algemien
klassemint
(Giele Trui)
1975 Francesco Moser Italjaansk Filotex 7
1976 Enrique Martínez Heredia Spaansk Kas–Campagnolo 23
1977 Dietrich Thurau West-Dútsk TI–Raleigh 5
1978 Henk Lubberding Nederlânsk TI–Raleigh–McGregor 8
1979 Jean-René Bernaudeau Frânsk Renault–Gitane 5
1980 Johan van der Velde Nederlânsk TI–Raleigh–Creda 12
1981 Peter Winnen Nederlânsk Capri Sonne–Koga Miyata 5
1982 Phil Anderson Australysk Peugeot–Shell–Michelin 5
1983 Laurent Fignon Frânsk Renault–Elf 1
1984 Greg LeMond Amerikaansk Renault–Elf 3
1985 Fabio Parra Kolombiaansk Varta–Café de Colombia–Mavic 8
1986 Andrew Hampsten Amerikaansk La Vie Claire 4
1987 Raúl Alcalá Meksikaansk 7-Eleven 9
1988 Erik Breukink Nederlânsk Panasonic–Isostar–Colnago–Agu 12
1989 Fabrice Philipot Frânsk[9] Toshiba 24
1990 Gilles Delion Frânsk Helvetia–La Suisse 15
1991 Álvaro Mejía Kolombiaansk Postobón–Manzana–Ryalcao 19
1992 Eddy Bouwmans Nederlânsk Panasonic–Sportlife 14
1993 Antonio Martín Spaansk Amaya Seguros 12
1994 Marco Pantani Italjaansk Carrera Jeans–Tassoni 3
1995 Marco Pantani Italjaansk Carrera Jeans–Tassoni 13
1996 Jan Ullrich Dútsk Deutsche Telekom 2
1997 Jan Ullrich Dútsk Deutsche Telekom 1
1998 Jan Ullrich Dútsk Deutsche Telekom 2
1999 Benoît Salmon Frânsk AG2R 16
2000 Francisco Mancebo Spaansk Banesto 9
2001 Óscar Sevilla Spaansk Kelme–Costa Blanca 7
2002 Ivan Basso Italjaansk Fassa Bortolo 11
2003 Denis Menchov Russysk iBanesto 11
2004 Vladimir Karpets Russysk Illes Balears–Banesto 13
2005 Yaroslav Popovych Oekraynsk Discovery 12
2006 Damiano Cunego Italjaansk Lampre–Fondital 12
2007 Alberto Contador Spaansk Discovery 1
2008 Andy Schleck Lúksemboarchsk CSC–Saxo Bank 12
2009 Andy Schleck Lúksemboarchsk Saxo Bank 2
2010 Andy Schleck Lúksemboarchsk Saxo Bank 1
2011 Pierre Rolland Frânsk Europcar 10
2012 Tejay van Garderen Amerikaansk BMC 5
2013 Nairo Quintana Kolombiaansk Movistar 2
2014 Thibaut Pinot Frânsk FDJ 3
2015 Nairo Quintana Kolombiaansk Movistar 2
2016 Adam Yates Britsk Orica–BikeExchange 4
2017 Simon Yates Britsk Orica–Scott 7
2018 Pierre Latour Frânsk AG2R 13
2019 Egan Bernal Kolombiaansk Ineos 1
2020 Tadej Pogačar Sloveensk UAE Team Emirates 1
2021 Tadej Pogačar Sloveensk UAE Team Emirates 1
2022 Tadej Pogačar Sloveensk UAE Team Emirates 2
2023 Tadej Pogačar Sloveensk UAE Team Emirates 2

Priis fan de striidberens[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Read rêchnûmer

De priis fan de striidberens wurdt yn de Omgong fan Frankryk útrikt oan de striidlustichste hurdfytser. Nei elke etappe wurdt de priis troch in achtkoppige ynternasjonale sjuery takend oan de striidlustichste hurdfytser fan dy deis, dy't dan de oare deis mei in read rêchnûmer ride mei. Oan de ein wurdt besjoen wa't de meast striidlustichste hurdfytser yn de hiele Omgong fan dat jier west hat.

Yn ûnderskate jierren waard it reade rêchnûmer ferskillend oanjûn. Soms wie it allinne firtueel yn it read te sjen, soms waard it ramt read makke, of waard in wyt rêchnûmerfel mei reade sifers brûkt. Sûnt 2006 wurdt in read fel mei wite sifers brûkt.

Yn de njoggende etappe yn 2011 waard foar it earst yn tweintich jier de deipriis fan de striidlustichste hurdfytser takend oan twa persoanen. Sawol Johnny Hoogerland as Juan Antonio Flecha krigen de priis tawiisd. Allebeide makken diel út fan de kopgroep doe't se oanriden waarden troch in wein fan de Frânske TV, wêrby't se swier te fallen kamen en yn it stikeltrie bedarren. De beide setten harren paad dochs fuort en passearren dy deis fier efter it peloton de einstreek. Yn de sechstjinde etappe yn 2016 waard de priis foar it earst útrikt oan twa hurdfytsers fan deselde ploech. Tony Martin en Julian Alaphilippe fan Quickstep waarden beiden beleanne mei it reade rêchnûmer nei 't se 170 kilometer tegearre yn de oanfal riden hiene.

Winners priis fan de striidberens[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Jier Winner Nasjonaliteit Ploech
1956 André Darrigade Frânsk Frankryk
1957 Nicolas Barone Frânsk Frankryk
1958 Federico Bahamontes Spaansk Spanje
1959 Gérard Saint Frânsk Ouest-Sud-Ouest
1960 Jean Graczyk Frânsk Frankryk
1961 Équipe Ouest-Sud-Ouest
1962 Eddy Pauwels Belgysk Wiel's-Groene Leeuw
1963 Rik Van Looy Belgysk G.B.C.-Libertas
1964 Henri Anglade Frânsk Pelforth-Sauvage-Lejeune
1965 Felice Gimondi Italjaansk Salvarani
1966 Rudi Altig West-Dútsk Molteni
1967 Désiré Letort Frânsk Frankryk
1968 Roger Pingeon Frânsk Frankryk
1969 Eddy Merckx Belgysk Faema
1970 Eddy Merckx Belgysk Faema
1971 Luis Ocaña Spaansk BIC
1972 Cyrille Guimard Frânsk Gan-Mercier
1973 Luis Ocaña Spaansk BIC
1974 Eddy Merckx Belgysk Molteni
1975 Eddy Merckx Belgysk Molteni
1976 Raymond Delisle Frânsk Peugeot-Esso-Michelin
1977 Gerrie Knetemann Nederlânsk TI-Raleigh
1978 Paul Wellens Belgysk TI-Raleigh
1979 Hennie Kuiper Nederlânsk Ti-Raleigh
1980 Christian Levavasseur Frânsk Miko-Mercier
1981 Bernard Hinault Frânsk Renault-Elf
1982 Régis Clère Frânsk Coop-Mercier
1983 Serge Demierre Switsersk Cilo-Aufina
1984 Bernard Hinault Frânsk La Vie Claire
1985 Maarten Ducrot Nederlânsk Kwantum-Yoko
1986 Bernard Hinault Frânsk La Vie Claire
1987 Régis Clère Frânsk Teka
1988 Jérôme Simon Frânsk Z-Peugeot
1989 Laurent Fignon Frânsk Super U-Raleigh-Fiat
1990 Eduardo Chozas Spaansk ONCE
1991 Claudio Chiappucci Italjaansk Carrera
1992 Claudio Chiappucci Italjaansk Carrera
1993 Massimo Ghirotto Italjaansk ZG Mobili-Bottecchia
1994 Eros Poli Italjaansk Mercatone Uno-Medeghini
1995 Hernán Buenahora Kolombiaansk Kelme
1996 Richard Virenque Frânsk Festina-Lotus
1997 Richard Virenque Frânsk Festina-Lotus
1998 Jacky Durand Frânsk AG2R
1999 Jacky Durand Frânsk Lotto-Mobistar
2000 Erik Dekker Nederlânsk Rabobank
2001 Laurent Jalabert Frânsk CSC-Tiscali
2002 Laurent Jalabert Frânsk CSC-Tiscali
2003 Alexandre Vinokourov Kazakstaansk Deutsche Telekom
2004 Richard Virenque Frânsk Quick Step-Davitamon
2005 Óscar Pereiro Spaansk Phonak
2006 David de la Fuente Spaansk Saunier Duval-Prodir
2007 Amets Txurruka Spaansk Euskaltel-Euskadi
2008 Sylvain Chavanel Frânsk Cofidis
2009 net útrikt
2010 Sylvain Chavanel Frânsk Quick Step
2011 Jérémy Roy Frânsk FDJ
2012 Chris Anker Sørensen   Deensk Saxo Bank-Tinkoff
2013 Christophe Riblon Frânsk AG2R
2014 Alessandro De Marchi Italjaansk Cannondale
2015 Romain Bardet Frânsk AG2R
2016 Peter Sagan Slowaaksk Tinkoff
2017 Warren Barguil Frânsk Sunweb
2018 Daniel Martin Iersk UAE Emirates
2019 Julian Alaphilippe Frânsk Deceuninck-Quick Step
2020 Marc Hirschi Switsersk Sunweb
2021 Franck Bonnamour Frânsk B&B Hotels
2021 Franck Bonnamour Frânsk B&B Hotels
2022 Wout van Aert Belgysk Jumbo-Visma
2023 Victor Campenaerts Belgysk Lotto–Dstny

Fryske Dielnimmers[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

In tal Friezen hat meidien oan de Omgong fan Frankryk. Yn 1988 wie Wiebren Veenstra de earste. Pieter Weening wie yn 2005 de earste Fries dy't in etappe wûn yn de Omgong fan Frankryk. En Gerrit de Vries hat oant no ta (2022) mei sân dielnimmings yn de jierren-90 fan de tweintichste iuw it faakst meidien oan de Omgong fan Frankryk.

Namme Jier(ren) Ploech Posysje
algemien
klassemint
(Giele Trui)
Johannes Draaijer 1989 P.D.M. 130
Eddy Schurer 1989,
1990,
1991
TVM,
TVM,
TVM
132,
net finisht,
152
Maarten Tjallingii 2010,
2011
2012
Rabobank,
Rabobank,
Rabobank
132,
99,
net finisht
Wiebren Veenstra 1988,
1991
Hitachi,
Buckler
net finisht,
157
Gerrit de Vries 1990
1991
1992
1993
1994
1996
1997
Buckler,
Buckler,
Buckler,
TVM,
Novemail-Histor,
Team Polti,
Team Polti
67,
34,
net finisht,
55,
77,
119,
125
Pieter Weening 2005,
2006
2007
2008
2012,
2015
Rabobank,
Rabobank,
Rabobank,
Rabobank,
Orica GreenEDGE,
Orica GreenEDGE
72,
93,
128,
62,
72,
144
Lieuwe Westra 2011,
2012,
2013,
2014
2015
Vacansoleil,
Vacansoleil,
Vacansoleil,
Astana,
Astana
128,
net finisht,
net finisht,
79,
77

Boarnen, noaten en referinsjes[boarne bewurkje]

Boarnen, noaten en/as referinsjes:
  1. (ned) NOS, 26 july 2019 - Touretappe geneutraliseerd vanwege slechte weersomstandigheden
  2. Kategory fan de Col du Soulor hinget fan de kant en kombinaasje ôf hoe 't er beklommen wurdt
  3. De tweintichste (foarlêste) etappe fan de Omgong 2013 einige foar de earste kear op de Petit-St-Bernard. Der waard al oer dizze berch riden yn de 1998, mar fanwege de Festina-affêre waard dy etappe neutralisearre.
  4. Kategory fan de Grand Ballon is ôfhinklik fan oft er út Le Markstein of út Willer-sur-Thur wei beklommen wurdt.
  5. Riis bekende yn 2007 dat er ûnder oaren ûnder de Omgong fan 1996 it ferbeane middel epo brûkt hie. Neffens de regels fan de UCI koe him fanwege ferjierring de winst lykwols net mear ûntnaam wurde.
  6. Tusken 1999 en 2005 wûn de Amerikaan Lance Armstrong sân kear op rige de Omgong fan Frankryk. Nei ferskate ûndersiken en ferklearringen fan âld-ploechgenoaten makke foarsitter Pat McQuaid fan de UCI op 22 oktober 2012 bekend dat alle oerwinningen fan Armstrong him ôfnommen waarden yn ferbân mei dopinggebrûk. Ek de sân oerwinningen yn de Omgong fan Frankryk waarden him ûntnaam. Om't ek de nûmers 2 fan de jiergongen '99 oant '05 fertocht fan of feroardiele foar dopinggebrûk binne, waard besletten de oerwinningen net oan in oare hurdfytser ta te kennen.
  7. De oarspronklike winner, Floyd Landis, waard posityf befûn op it brûken fan testosteron nei de santjinde etappe fan de Omgong fan Frankryk 2006. Landis ûntkende lykwols it dopinggebrûk en focht de útkomst fan de test oan. Op 11 maaie 2007 kundige de Omgongdireksje lykwols oan dat Landis offisjeel skrast waard as einwinner. Op 20 septimber 2007 befêstige it Amerikaanske anty-dopingburo USADA it brûken fan ferbeane prestaasjebefoarderjende middels en waard Óscar Pereiro Sio offisjeel ta winner útroppen. Op 15 oktober 2007 waard Óscar Pereiro Sio yn Madrid offisjeel huldige as Omgongwinner fan 2006, troch Omgongbaas Christian Prudhomme.
  8. By in dopingkontrôle fan de oarspronklike winner, Alberto Contador, waard in minym spoar fan it ferbeane middel clenbuterol oantroffen. Hy bewearde dat dit kaam troch it iten fan in entrecote fan in Baskyske slachter Op 6 febrewaris 2012 waard Contador troch it CAS dochs skuldich befûn oan dopinggebrûk, sadat de oerwinning oan de twadde-plakhâlder yn de Omgong fan Frankryk 2010, Andy Schleck, takend waard.
  9. Fabrice Philipot einige as 24e yn de Omgong van 1989, fjouwer plakken efter de 24-jierrige Luis Alberto Camargo, dy't it jongereinklassemint wûn hawwe soe as syn ploechlieder him net fergetten wie yn te skriuwen foar it klassemint.
Omgong fan Frankryk
Giele trui · Griene trui · Boltsjestrui · Wite trui · Giel rêchnûmer · Read rêchnûmer
Fryske dielnimmers · froulju
Ferneamde bergen · Souvenir Henri Desgrange · Souvenir Jacques Goddet
1903 · 1904 · 1905 · 1906 · 1907 · 1908 · 1909 · 1910 · 1911 · 1912 · 1913 · 1914 · 1919 · 1920 · 1921 · 1922 · 1923 · 1924 · 1925 · 1926 · 1927 · 1928 · 1929 · 1930 · 1931 · 1932 · 1933 · 1934 · 1935 · 1936 · 1937 · 1938 · 1939 · 1947 · 1948 · 1949 · 1950 · 1951 · 1952 · 1953 · 1954 · 1955 · 1956 · 1957 · 1958 · 1959 · 1960 · 1961 · 1962 · 1963 · 1964 · 1965 · 1966 · 1967 · 1968 · 1969 · 1970 · 1971 · 1972 · 1973 · 1974 · 1975 · 1976 · 1977 · 1978 · 1979 · 1980 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1987 · 1988 · 1989 · 1990 · 1991 · 1992 · 1993 · 1994 · 1995 · 1996 · 1997 · 1998 · 1999 · 2000 · 2001 · 2002 · 2003 · 2004 · 2005 · 2006 · 2007 · 2008 · 2009 · 2010 · 2011 · 2012 · 2013 · 2014 · 2015 · 2016 · 2017 · 2018 · 2019 · 2020 · 2021 · 2022 · 2023 · 2024
wizigje