Wahpeton
De Wahpeton (Ingelsk: Wahpeton, útspr.: ['wɑpe:tən]; Dakota: Waȟpéthuŋwaŋ, útspr.: [waχ'pe:tʰũwɑ͂]) binne ien fan 'e sân tradisjonele stammen fan 'e Sû-Yndianen fan 'e Grutte Flakten fan Noard-Amearika. Mei trije fan 'e oare seis stammen, te witten de Mdewakanton, de Sisseton, en de Wahpekûte, foarmje se Eastlike Dakota, ien fan 'e trije grutte etnysk-linguïstyske haadgroepen fan 'e Sû.
De Wahpeton, wa har namme oft "Blêdedoarp" betsjut, binne it naust besibbe oan 'e Sisseton (mooglik: "Doarp Dêr't It Goed Fiskjen Is" ). Histoarysk sjoen makken de Wahpeton diel út fan 'e Očhéthi Šakówiŋ (útspr.: [o'tʃʰe:tʰi ʃa'ko:wĩ]), wat "Sân Riedsfjurren" betsjut en wat yn 'e regel oerset wurdt as de Grutte Sû Naasje. Dêrby stie elts fjoer symboal foar in oyáte ("folk" of "naasje"), d.w.s. ien fan 'e tradisjonele stammen, wêrfan't de Eastlike Dakota der fjouwer hiene, de Westlike Dakota twa en de Lakota mar ien.