Sesiliatsjerke (Easternijtsjerk)
| Sesiliatsjerke | ||
| ||
| ||
| Lokaasje | ||
| provinsje |  Fryslân
| |
| gemeente |  Noardeast-Fryslân
| |
| plak |  Easternijtsjerk
| |
| adres | De Buorren | |
| koördinaten | 53° 22' N 6° 03' E | |
| Tsjerklike gegevens | ||
| tsjerkegenoatskip | PKN | |
| patroanhillige | Sesilia fan Rome | |
| Arsjitektuer | ||
| boujier | 16e iuw | |
| boustyl | gotyk | |
| monumintale status |  ryksmonumint
| |
| monumintnûmer | 31588 | |
| Webside | ||
| PKN Easternijtsjerk | ||
| Kaart | ||
  | ||
De Sint-Sesiliatsjerke is ien fan de twa tsjerkegebouwen fan de protestanske gemeente Easternijtsjerk (gem. Noardeast-Fryslân). De tsjerke wie oant de fúzje mei de grifformearde gemeente yn 2006 in herfoarmd tsjerkegebou. De twadde tsjerke fan de protestanske gemeente, De Bining, stiet oan de Langgrousterwei en wie oant 2006 de grifformearde tsjerke fan Easternijtsjerk. De Sesiliatsjerke is in ryksmonumint.
Skiednis[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
De tsjerke is in ienskepich gebou dat oarspronklik wijd waard oan de hillige Romeinske martleres Sesilia. It skip fan de tsjerke ferfong yn de 16e iuw it 13e iuwske skip en hat in trijesidich koer. Oan de bounaad tusken it skip en it koer is te sjen dat it yn twa fasen ta stân kaam. De sealtektoer stamt noch út de 13e iuw. De tsjerke waard yn de jierren 1990-1991 foar it lêst restaurearre.
Ynterieur[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
Yn de tsjerke stiet oan de súdlike muorre in rokoko-preekstoel mei doophek. Oan de noardlike muorre steane twa hearebanken, dy't krekt as de preekstoel út de 18e iuwsk binne. Ek de trije kroanluchters dy't de tsjerke ferljochtsje stamme út dy tiid. In boerd mei de list mei dûmny's oan de eastlike koermuorre is fanôf 1593 bywurke. De hjoeddeiske kleurstelling fan it ynterieur stamt út de tiid fan de lêste restauraasje yn de jierren 1990.
De klok yn de toer út 1668 waard getten troch Jurjen Balthasar en yn 1909 fanwegen in skuor op 'e nij getten troch de bruorren Van Bergen (Midwolda).
Oargel[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
It piipoargel is yn 1814 boud troch Jan Adolf Hillebrand. Albertus van Gruisen wreide it ynstrumint yn 1831 út mei in twadde manuaal en in ûnderposityf. De lêste restauraasje fûn yn 1970 plak troch it Ljouwerter oargelbedriuw Bakker & Timmenga.
| Boarnen, noaten en/as referinsjes: | ||
|
