Leonard Cohen

Ut Wikipedy
Leonard Cohen
sjonger en/of muzikant
Cohen yn 2008
Cohen yn 2008
persoanlike bysûnderheden
echte namme Leonard Norman Cohen
nasjonaliteit Kanadeesk
berteplak Montreal (Kebek)
stoarn 7 novimber 2016
stjerplak Los Angeles (Kalifornje)
etnisiteit Joadsk
wurkpaad
sjenre folk, folkrock, rock
sjongtaal Ingelsk
ynstrumint gitaar, piano
grutste hit(s) Suzanne
Hallelujah
So long, Marianne.
jierren aktyf 1956 - 2016
offisjele webside
http://www.leonardcohen.com/
Cohen yn 1988

Leonard Norman Cohen, (ûnder Montreal, 21 septimber 1934 - Los Angeles, 7 novimber 2016) út Quebec, wie in dichter, skriuwer, mar benammen sjonger fan syn eigen lieten. Cohen syn muzyk hat oer it generaal in sterke emosjonele lading en de teksten binne faak kompleks mei in protte metafoaren. Cohen hat in soad ynfloed hân op oare artysten en syn wurk is dan ek hûnderten kearen troch oaren útbrocht.

Libben[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Cohen is berne yn in Joadske middenstânshûshâlding yn Montreal; syn heit wie kleanmakker. As jonge learde hy gitaar te spyljen en foarme in country/folk-groep mei de namme Buckskin Boys.

Yn 1951 gie Cohen nei de Mc Gill Universiteit om literatuer te studearjen. Hy hie doe al besluten om poëet te wurden. Syn earste bondel ferskynde yn 1965 wylst hy noch net ôfstudearre wie: Let Us Compare Mythologies. Mei syn twadde bondel The Spice Box Earth (1961) makke hy namme as dichter, benammen yn Kanada.

Neidat hy ferhuze wie nei Hydra, in Gryksk eilân, publisearre Cohen de dichtbondel Flowers for Hitler en de romans The Favorite Game (1963) en Beautiful Losers (1966). The Favorite Game is in autobiografyske 'bildungsroman' oer in jonge man dy't syn identiteit as skriuwer besiket te finen, dat yn tsjinstelling ta Beautiful Losers dat beskôge wurdt as in 'anty-bildungsroman'.

Yn 1967 ferhuze Cohen nei Amearika om in karriêre as folksjonger op te setten. Syn earste album Songs of Leonard Cohen klonk te depressyf om in kommersjeel sukses te wurden, mar waard wol omearme troch ferskate folkleafhawwers. Der ferskynden noch trije albums mei in ienfâldige setting: Songs from a Room (1969), Songs of Love and Hate (1971) en New Skin for the Old Ceremony (1974).

Ein 60-er en begjin 70-er jierren spile Cohen in soad yn Amearika, Kanada en Europa. Syn measte sukses hie Cohen dêrby yn Kanada en Europa.

Fan 1986 waard de belangstelling foar Cohen wer grutter, meidat jongere artysten lykas Nick Cave en de The Sisters of Mercy him priizgen en nûmers fan him opnamen. Yn 1988 wie er hielendal werom mei it album I'm your man, it bêstferkochte Cohen-album sûnt jierren. Cohen, dy't altyd in soad mei religy en spirutialiteit dwaande wie, hold út en troch ta yn in boedistysk kleaster, en waard yn 1996 offisjeel wijd as mûnts.

Krekt nei syn 70e jierdei kaam út dat syn eks-freondinne en saakwaarnimster Kelley Lynch al syn pinsjoenjild ferstjustermoane hie. Dat twong Cohen om wer op te treden en fannijs hie er in protte súkses. Op 12 july 2008 joech er foar it earst yn 15 jier in konsert yn Nederlân yn it Amsterdamske Westerpark. Cohen waard yn 2008 opnaam yn de Rock and Roll Hall of Fame. Simmer fan 2012 ûndernaam er syn "Old Ideas Europa Tournee" en wie er ûnder mear te sjen op it Sint-Pitersplein yn Gint en yn it Olympysk Stadion (Amsterdam). Hy stelde syn album Old Ideas foar en spile klassikers fan eardere albums.

Cohen stoar op 7 novimberm 2016 yn de âldens fan 82 yn syn hûs yn Los Angeles. Syn dea waard earst op 10 novimber buorkundich makke.

Diskografy[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Studio-albums[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Album Utbrocht op Label Singles
Songs of Leonard Cohen 27 desimber 1967 Columbia Suzanne,
So Long, Marianne,
The Stranger Song,
Winter Lady
Songs from a Room 24 maart 1969 Bird on the Wire,
The Partisan,
Tonight Will Be Fine
Songs of Love and Hate 19 maart 1971 Joan of Arc,
Diamonds in the Mine,
Dress Rehearsal Rag
New Skin for the Old Ceremony 11 augustus 1974 Lover Lover Lover
Death of a Ladies' Man 13 novimber 1977 Warner Bros. Memories,
True Love Leaves No Traces
Recent Songs 27 septimber 1979 Columbia The Guests
Various Positions 11 desimber 1984 Dance Me to the End of Love,
Hallelujah
I'm Your Man 2 febrewaris 1988 Take This Waltz,
First We Take Manhattan,
I'm Your Man,
Ain't No Cure for Love,
Everybody Knows,
I Can't Forget
The Future 24 novimber 1992 Closing Time,
Democracy,
The Future,
Be for Real
Ten New Songs 9 oktober 2001 In My Secret Life,
Boogie Street
Dear Heather 26 oktober 2004 The Letters
Old Ideas 31 jannewaris 2012 Show Me the Place,
Darkness
Popular Problems 22 septimber 2014
You Want It Darker 21 oktober 2016 You Want It Darker,
Traveling Light
Thanks for the Dance 22 novimber 2019 The Goal,
Happens to the Heart,
Moving On

Live-albums[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Album Utbrocht op Label
Live Songs april 1973 Columbia
Cohen Live:
Leonard Cohen in Concert 		28 juny 1994
Field Commander Cohen:
Tour of 1979 		20 febrewaris 2001
Live in London 31 maart 2009
Live at the Isle of Wight 1970 19 oktober 2009
Songs from the Road 14 septimber 2010
Live in Dublin 2 desimber 2014
Can't Forget:
A Souvenir of the Grand Tour 		12 maaie 2015 Sony Legacy
Angels at My Shoulder (Live 1993) 30 juny 2017 Leftfield Media
From The Silence (Live 1993) novimber 2021 Night Parade

Kompilaasje-albums[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Album Utbrocht op
The Best of Leonard Cohen/
Greatest Hits 		1975
Liebesträume –
Leonard Cohen singt seine schönsten Lieder 		1980
So Long, Marianne 1989
More Best of Leonard Cohen 7 oktober 1997
The Essential Leonard Cohen 22 oktober 2002
The Collection 27 juny 2008
Greatest Hits 13 july 2009
The Complete Studio Albums Collection 10 oktober 2011
Hallelujah & Songs From His Album 14 oktober 2022

Bibliografy[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Keppeling om utens[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Opfrege fan "https://fy.wikipedia.org/w/index.php?title=Leonard_Cohen&oldid=1093319"