Wetterpiper

wetterpiper
taksonomy
ryk dieren (Animalia) stamme rêchstringdieren (Chordata) klasse fûgels (Aves) skift moskeftigen (Passeriformes) famylje piperfûgels (Motacillidae) skaai pipers (Anthus)
soarte
Anthus spinoletta
Linnaeus, 1758
IUCN-status: net bedrige
ferspriedingsgebiet
simmerfûgel      stânfûgel      wintergast      trochtrekker

Anthus spinoletta spinoletta

De wetterpiper (Anthus spinoletta), ek wol strânpiper, is in sjongfûgel út de famylje fan de wipsturt- en piperfûgels.

Foarkommen

De wetterpiper is yn fûgel fan sa’n 16 sm, d.w.s. in bytsje grutter as in (hús)mosk. De fûgel hat in griis-brune, streekte rêch en griiseftige kop mei in ljochte eachstreek. De boarst is gieleftig rôze en de bûk is fealwyt.

Fersprieding

De wetterpipers briede op berchgreiden yn ‘e buert fan wietigens. Yn de winter sykje se kustgebieten, riviersiggen, sompen en wiete ekers op. De fûgels briede yn Sintraal- en Súd-Jeropa, en West- en Sintraal-Aazje. Se oerwinterje yn West- en Súd-Jeropa en subtropysk Aazje.

Yn Nederlân komt de wetterpiper allinnich as wintergast (5000-10.000 jierliks) en trochtrekker (2000-10.000 jierliks) foar. Yn de winter binne de measte wetterpipers by de grutte rivieren en de Hollânske en Flevolânske plassen te fine. In Fryslân is de wetterpiper in frij seldsume trochtrekker en wintergast.

Iten

De wetterpipers ite meast ynsekten en spinnen, en bytiden ek plantaardich fiedsel en algen.

Taksonomy

De wetterpipersoarte hat trije ûndersoarten:

• Anthus spinoletta spinoletta ('Jeropeeske wetterpiper') : Midden- en Súd-Jeropa
• Anthus spinoletta coutelli ('Kaukasuswetterpiper'): Turkije, Kaukasus en Noard-Iran
• Anthus spinoletta blakistoni ('Aziatyske wetterpiper'): Sintraal-Aazje

Keppelings om utens

• Sovon - Waterpieper
• Avionary - Wetterpiper yn 50 talen