François Mauriac

	François Mauriac
	skriuwer
	François Mauriac yn 1933
	persoanlike bysûnderheden
oar pseudonym	Forez
nasjonaliteit	Frânsk
berne	11 oktober 1885
berteplak	Bordeaux
stoarn	1 septimber 1970 (84 jier)
stjerplak	Parys
	wurk
taal	Frânsk
bekendste ; wurk(en)	Thérèse Desqueyroux
prizen	Grand Prix du roman de l'Académie française 1926 ; Nobelpriis foar de Literatuer 1952

Oan dizze side wurdt noch wurke! Fier hjir asjebleaft gjin bewurkings út oant de skriuwer mei de side klear is.

François Charles Mauriac (Bordeaux, 11 oktober 1885 - Parys, 1 septimber 1970) wie in Frânske skriuwer, sjoernalist en kritikus. Hy wûn de Grand prix du roman fan de Académie française yn 1926 en waard yn 1933 keazen ta lid fan de Académie française op stoel nr. 22. Yn 1952 krige er de Nobelpriis foar Literatuer.

Biografy

François Charles Mauriac studearre literatuerwittenskippen oan de Universiteit fan Bordeaux, dêr't er yn 1905 ôfstudearre. Dêrnei ferhuze er nei Parys om him ta te rieden op in postdoktorale stúdzje oan de École des Chartes.

As âld-oanhinger fan de Action française waard er links yn de Spaanske Boargeroarloch en bekritisearre er de katolike tsjerke foar har stipe oan Franco. Nei de fal fan Frankryk yn de Twadde Wrâldoarloch stipe er skofke it kollaboristyske rezjym fan maarskalk Pétain, mar sleat him al yn desimber 1941 oan by it ferset. Hy wie it iennige lid fan de Académie française dat in fersetsartikel publisearre by de Editions de Minuit.

Mauriac hie bot rûzje mei Albert Camus flak nei de befrijing fan Frankryk. Camus wie doe redakteur fan de fersetskrante Combat (dêrnei in deiblêd, oant 1947), wylst Mauriac in kollum skreau foar Le Figaro. Camus sei dat it krekt befrijde Frankryk alle eleminten fan nazi-kollaborateurs suverje moast, mar Mauriac warskôge dat sok skeel oan'e kant skood wurde moasten yn it belang fan nasjonale fersoening. Mauriac twivele ek oft gerjochtichheid partidich of ûnpartidich wêze soe, mei it each op it emosjonele trelit fan de befrijing. Nettsjinsteande syn feninige krityk op Robert Brasillach fierde er kampanje tsjin dy syn eksekúsje.

Mauriac hie ek in bitter publyk skeel mei Roger Peyrefitte, dy't it Fatikaan bekritisearre yn boeken as Les Clés de saint Pierre (1953). Mauriac drige ûntslach te nimmen by de krante dêr't er op dat stuit foar wurke (L' Express) as se net ophâlde soene mei it pleatsen fan advertinsjes foar de boeken fan Peyrefitte. De rûzje waard slimmer troch it útbringen fan de ferfilming fan Peyrefitte syn Les Amitiés Particulières, en kulminearre yn in firulente iepen brief fan Peyrefitte dêr't er Mauriac yn beskuldige fan homoseksuele oanstriid en him in Tartuffe, hypokryt neamde.

Mauriac wie tsjin de Frânske oerhearsking yn Fjetnam en in fûleinich tsjinstanner fan martelingen troch it Frânske leger yn Algerije skerp.

Wichtichst wurk

Romans

1913 - L'Enfant chargé de chaînes
1914 - La Robe prétexte
1920 - La Chair et le Sang
1921 - Préséances
1922 - Le Baiser au lépreux
1923 - Le Fleuve de feu
1923 - Génitrix
1923 - Le Mal
1925 - Le Désert de l'amour
1927 - Thérèse Desqueyroux
1928 - Destins
1929 - Trois Récits: Coups de couteau, 1926; Un homme de lettres, 1926; Le Démon de la connaissance, 1928
1930 - Ce qui était perdu
1932 - Le Nœud de vipères
1933 - Le Mystère Frontenac
1935 - La Fin de la nuit
1936 - Les Anges noirs
1938 - Plongées: Thérèse chez le docteur, 1933; Thérèse à l'hôtel, 1933; Le Rang; Insomnie; Conte de Noël
1939 - Les Chemins de la mer
1941 - La Pharisienne
1951 - Le Sagouin
1952 - Galigaï
1954 - L'Agneau
1969 - Un adolescent d'autrefois
1972 - Malataverne

Teäterstikken

1938 - Asmodée
1945 - Les Mal Aimés
1948 - Passage du malin
1951 - Le Feu sur terre

Literatuer oer Mauriac

Fr. Claessens, François Mauriac, Brugge, 1961
Anton van Duinkerken, François Mauriac, Hasselt: Heideland, 1960
Jean Lacouture, François Mauriac, Parys, 1980
Claude Mauriac, Mauriac: Sa vie, son oeuvre Parys, 1985
Pierre-Henri Simon, Mauriac", Parys, 1982