Tristes tropiques
 Fier hjir asjebleaft gjin bewurkings út oant de skriuwer mei de side klear is. |
|---|
Tristes tropiques (Frânsk, betsjutting likernôch: "Trieste tropen") binne memoires fan Claude Lévi-Strauss.
It dokumintearret syn reizen en antropologyske wurk en rjochtet him benammen op Brazilië, hoewol't it nei in soad oare plakken ferwiist, lykas it Karibysk gebiet en Yndia. Hoewol't it wurk sa foar it each in reisferslach is, is it fol fan filosofyske refleksjes en ideeën dy't in soad akademyske dissiplines ferbine, lykas sosjology, geology, muzyk, skiednis en literatuer.
Oersjoch
[bewurkje seksje | boarne bewurkje]It boek bestiet út 40 haadstikken en hat njoggen dielen:
- La fin des voyages
- Feuilles de route
- Le nouveau Monde
- La terre et les hommes
- Caduveos
- Bororo
- Nambikwara
- Tupi-Kawahib
- Le retour
Claude Lévi-Strauss fertelt hoe't er yn de jierren 1930 etnolooch waard. As jonge begjinneling yn'e filosofy begûn er mei lesjaan oan in lyseum, mar it lesjaan foldie him net, omdat er it te 'werheljend' fûn.
Al gau krige er de kâns om nei Brazilië te reizgjen om de lokale lânseigen yndiaanske befolkingsgroepen te bestudearjen, lykas de Nambikwaras en Tupis. Letter skreau er syn oanfoljende proefskrift oer La Vie familiale et sociale des Indiens Nambikwaras (1948).
Krityske ûntfangst en ynfloed
[bewurkje seksje | boarne bewurkje]It boek waard goed ûntfongen by de publikaasje. De organisatoaren fan de Prix Goncourt betreurden dat se Lévi-Strauss de priis net takenne koene omdat Tristes tropiques technysk sjoen non-fiksje wie. Georges Bataille skreau in loovjende resinsje en de Amerikaanske kritikus Susan Sontag klassifisearre it as ien fan de 'grutte boeken' fan de 20e iuw.
Wurdearring
[bewurkje seksje | boarne bewurkje]Tristes tropiques waard yn 1999 opnaam yn Le Monde's 100 boeken fan de iuw.