Sergej Aleksandrovitsj fan Ruslân
| Sergej Aleksandrovitsj fan Ruslân | ||
 | ||
| Grutfoarst Sergej Aleksandrovitsj | ||
| persoanlike bysûnderheden | ||
| nasjonaliteit | Russyske | |
| berne | 11 maaie 1857 | |
| berteplak | Katarinapaleis, Sint-Petersburch | |
| stoarn | 17 febrewaris 1905 | |
| stjerplak | Moskou | |
Sergej Aleksandrovitsj (Russysk: Сергей Александрович); * 11 maaie 1857 - † 17 febrewaris 1905) wie in Russysk grutfoarst en gûverneur fan Moskou. Sergej wie de op ien nei jongste soan fan tsaar Aleksander II en hearde ta it Romanov-hûs. Hy stie bekend om syn konservative opfettings en waard yn 1905 yn it kremlyn fan Moskou fermoarde troch in oanslach.
Libben
[bewurkje seksje | boarne bewurkje]Grutfoarst Sergej Aleksandrovitsj waard op 11 maaie 1857 berne yn 'e Zûbov-fleugel fan it Katarinapaleis yn Tsarskoje Selo. Hy wie it sânde bern en de fyfte soan fan 'e acht bern fan Aleksander II fan Ruslân en syn earste frou Maria Aleksandrovna.
Sergej Aleksandrovitsj wie tige ynteressearre yn keunst en kultuer, itjinge er fan syn mem Marie fan Hessen-Darmstadt hie.
Sergej troude yn 1884 mei prinses Elisabet fan Hessen-Darmstadt, in beppesizzer fan keninginne Fiktoaria. Hja krigen tegearre gjin bern, mar wiene fâden fan 'e twa bern fan syn broer Pavel Aleksandrovitsj: Marije Paulowna en Dmitri Pavlovitsj. Oer de grutfoarst wurdt sein dat er homoseksuëel wie[1].
Karriêre
[bewurkje seksje | boarne bewurkje]Lykas oare manlike leden fan it Romanov-hûs, folge Sergej in militêre karriêre. Yn 1882 beneamde syn broer Aleksander III Sergej ta kommandant fan it 1e Bataljon Preobrazjenski Liif-Rezjimint, in funksje dy't er oant 1891 hie. Yn 1889 waard Sergej befoardere ta de rang fan generaal-majoar.
Tusken 1891 en 1905 wie Sergej gûverneur-generaal fan Moskou. Hy wie net populêr en benammen mei de Chodinka-tragedy krige syn reputaasje in djippe dûk. As gûverneur-generaal wie Sergej ferantwurdlik foar de gefolgen fan in massaal feest ta eare fan 'e kroaning fan Nikolaas II op it Chodinfjild, in militêr oefenterrein mei loopgraven. It feest waard troch in heal miljoen minsken bywenne, mar nei't der troch geroften gedrang ûntstie, foelen der in soad minsken yn 'e loopgraven, dy't troch oaren fertrape waarden. De tragedy kostte 1.389 minsken it libben. Fanwegen syn konservative belied beskôgen guon minsken him as reaksjonêr.
Tsjin 'e ein fan 1904 wie it ferrin fan 'e kriich mei Japan foar Ruslân tige ûngeunstich en it lân wie yn in steat fan ûnstjoer. It folk wie ûntefreden en balstjurrich en der kamen jimmeroan mear demonstraasjes. Om de oarde de hanthavenjen naam de druk op Sergej ta. Hy wie foar in hurde oanpak om sa in ein te meitsjen oan it revolúsjonêre gêstjen, mar syn omkesizzer tsaar Nikolaas twifele en wist net goed troch te pakken. Teloarsteld oer de gong fan saken yn Ruslân, it útbliuwen fan serieuze maatregels en de swakte fan ministers en riedsleden fan 'e tsaar joech Sergej op 1 jannewaris 1905 syn funksje as gûverneur op. Sergej bleau lykwols de heechste befelhawwer fan 'e troepen fan it militêre distrikt fan Moskou.
Dea
[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
Op 4 febrewaris 1905 makke Ivan Kaljajev, in terrorist fan 'e sosjaal-revolusjonêre beweging, in ein oan it libben fan 'e grutfoarst. Underweis nei syn âlde wurkplak as gûverneur om dêr noch wat wurk of te sluten, ferliet de grutfoarst moarnsier it Nikolaaspaleis. Wylst wachte Kaljajev op 'e komst fan 'e grutfoarst en hold yn syn hannen in yn kranten ferpakte nitroglyserine-bom. Yn it kremlyn fan Moskou, tichteby de Nikolaaspoarte, smiet Kaljajev de bom yn 'e skoat fan 'e grutfoarst, dy't fuortendaliks ûntplofte en it lichem fan 'e grutfoarst út inoar rôp. De oerbliuwsels fan 'e skeinde grutfoarst waarden by inoar socht, nei it balsemjen yn in kiste lein en nei de katedraal fan it Tsjûdovkleaster brocht.
Op it plak dêr't Sergej fermoarde wie waard letter in betinkingskrús delset. Nei de ûndergong fan 'e Romanov's waard it krús troch de bolsjewiken ferneatige. Op 4 maaie 2017 is der in rekonstruksje fan it krús ûntbleate by in plechtichheid, dêr't ek presidint Pûtin en partriarch Kirill by oanwêzich wiene.
It Tsjûdovkleaster waard nei de Oktoberrevolúsje yn 1928 sloopt en op it plak ferriisde it presidium fan 'e Heechste Sovjet. De krypte mei de grêfkelder lei op in binnenplak fan dat gebou, dat doe as parkearplak tsjinne. Yn 'e jierren 1990 ûntdieken arbeiders de tichte yngong fan 'e grêfkelder. De kiste yn 'e kelder waard ûndersocht en it die bliken dat de oerbliuwsels fan 'e grutfoarst noch altiten oanwêzich wiene, dy't oerdutsen wiene mei syn militêre oerjas mei dekoraasjes en in ikoan. De kiste waard yn 1995 offisjeel opgroeven en nei in betinkingstsjinst yn 'e Aartsingel Michael-katedraal yn it kremlyn op 17 septimber 1995 byset yn in krypte fan it Novospasski-kleaster.
| Boarnen, noaten en/as referinsjes: | ||
|
Dizze side is alhiel of foar in part in oersetting fan 'e Ingelsktalige Wikipedyside; sjoch foar de bewurkingsskiednis: en:Grand Duke Sergei Alexandrovich of Russia
|
