Springe nei ynhâld

Sarah Bernhardt

Keppelings bewurkje
Ut Wikipedy
Sarah Bernhardt
akteur
Sarah Bernhardt om 1878 hinne
Sarah Bernhardt om 1878 hinne
persoanlike bysûnderheden
echte namme Marie-Henriette Rosine Bernardt
nasjonaliteit Frânsk
berne 22 oktober 1844
berteplak Parys
stoarn 26 maart 1923
stjerplak Parys
etnisiteit ?, Nederlânsk
jierren aktyf 1862–1922
offisjele webside
Sarah Bernardt yn de IMDb

Sarah Bernhardt, berne as Marie Henriette Rosine Bernardt (Parys, 22 oktober 1844 - dêre, 26 maart 1923) wie in Frânsk toanielaktrise en filmaktrise. Guonts hawwe har wol oantsjut as "de meast ferneamde aktrise dy't de wrâld ea kend hat".[1] Bernhardt waard in ferneamd aktrise op it toaniel yn de jierren 70 fan de 19e iuw yn Frankryk; rillegau waard hja frege yn hiel Europa en de Amearikas. Sy krige de reputaasje fan serieus aktrise en fertsjinne sa de bynamme "De godlike Sarah."

Libben en wurk

[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Sarah wie in dochter fan in Nederlânske mem, Julie Bernardt, en in heit mei in ûnbekende nasjonaliteit. Nei alle wierskyn wie har heit gjin Frânsman. Sy heakke de letter 'h' ta oan sawol har foarnamme as famyljenamme om har Nederlânsk komôf en it feit dat hja in ûnecht bern wie, te bemanteljen. Eins wie hja Nederlânsk en net Frânsk. De namme dy't hja foar har heit betocht, Edouard Bernhardt, wie yn it echt de namme (sûnder h) fan har memme broer. Har pake Moritz Bernardt wie in Joadsk brillekeapman en lyts krimineel yn Amsterdam. Wierskynlik waard hat joadske mem ek yn Amsterdam berne[2]. Yn de rin fan de tiid hat hja in soad dingen oer har komôf en libben optocht as oerdreaun; Alexandre Dumas, fils, beskreau har as in notôre leagener.[1]

Toanielkarriêre

[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
Bernhardt fotografearre troch Félix Nadar 1865

Bernhardt har karriêre op toaniel begûn yn 1862 doe't hja oan de Comédie-Française studearre, Frakryksk meast prestizjeuze teater. Sy besleat lykwols om út Frankryk wei te gean en bedarre yn Belgje, dêr't hja de maitresse fan Henri, Prince de Ligne waard; harren soan Maurice waard 1864 berne. Nei de berte fan Maurice woe de prins mei har trouwe, mar syn famylje ferbea it en helle Bernhardt oer om te wegerjen en de ferhâlding te einigjen.[3]

Har konservatoariumstúdzje wie gjin folslein súkses te neamen, sy hâlde der mei op en tsjin 1865 wie hja in koertisane. Yn dy snuorje besette hja ek har ferneamde deakiste, dêr't hja geregeldwei yn sliepte – sy woe hawwe dat sy har sa better ynlibje koe yn de protte tragyske rollen dy't hja spylje moast.

Sarah regele in kontrakt by it Théâtre de L’Odéon dêr't hja 1866 oan 'e gong gie. Har meast ferneamde optreden dêre wie travestyrol fan Florentynske minstreel yn Le Passant fan François Coppé (jannewaris 1869).[4] Mei it útbrekken fan de Frânsk-Prusyske kriich waarden de optredens stoppe en Sarah waard ferpleechster yn in hospitaal efter it front.[5] Yn de 70er jierren waard hja ferneamd yn Europa en rillegau waard hja ek frege om te spyljen yn New York. Tusken de tours troch wie hja produsint-direkteur-stjer fan it Théâtre de la Renaissance, dat wie fan 1893 oant 1899.

Yn 1872 gie hja by it Odéon wei en gie werom nei de Comédie-Française. Ien fan har opmerklike súksessen dêr wie de titelrol yn Voltaire's Zaïre (1874). Yn 1887 reizge hja sels nei Kuba dêr't hja optrede yn it Sautoteater, yn Matanzas. Sy ûnderrjochte ek tal fan froulju yn it aktearjen, sa as aktrise en koertisane Liane de Pougy.[6]

Berhardt naam 1899 it eardere Théâtre des Nations oan de Place du Châtelet oer en neamde it Théâtre Sarah-Bernhardt. De iepening wie op 21 jannewaris mei Victorien Sardou syn La Tosca dêr't sy de titelrol yn hie. Op 20 maaie spile Sarah dêr de titelrol yn in ûnrymferzje fan Hamlet, skreaun troch Eugène Morand en Marcel Schwob. Nettsjinsteande it feit dat it stik fjouwer oeren duorre, krige it loovjende kritiken.[7][8] Yn dy snuorje krige hja de bynamme "The Divine Sarah" en waard hja faaks de ferneamdste aktrise fan de 19e iuw. Bernhardt late it teater oant har dea, doe naam har soan Maurice it oer. Nei Maurice syn ferstjerren yn 1928 hold it teater de namme fan Sarah Bernhardt. Under de Dútske besetting yn de Twadde Wrâldkriich[9] waard de namme feroare yn Théâtre de la Cité om reden fan Bernhardt har joadsk komôf.

Persoanlik libben

[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
Jules Bastien-Lepage, Portret fan Sarah Bernhardt, 1879

Bernhardt hie in ferhâlding mei de Belgyske ealman Charles-Joseph Eugène Henri Georges Lamoral de Ligne (1837–1914), in soan fan Eugène, 8e prins fan Ligne, dy't har ienichst bern, Maurice Bernhardt (1864–1928) oansette. Maurice wie it grutste part fan syn libben manager en agint fan ferskate teaters en artysten, faak ek fan syn mem yn de lêste jierren fan har wurkpaad, mar dat slagge net bot. Maurice en syn hûshâlding koene faak min troch de tiid komme en moast geregeldwei troch syn stipe wurde.

Ta Sarahs freonerûnte behearden tal fan keunstners; lykas Gustave Doré, Georges Clairin, de akteurs Mounet-Sully en Lou Tellegen, mar ek de ferneamde skriuwer Victor Hugo. Alphonse Mucha waard yn syn wurk troch har ynspirearre. Har freonskip mei de Frânske ympresjonistyske skilder Louise Abbéma (1853–1927), wie sa nau en fol fjoer dat der grute waard oer in leafdesferhâlding. In skilderij fan Abbéma waard 1990 fergees oan de Comédie-Française jûn; it lit beide froulju yn in boatsje op fiver yn it Bois de Boulogne sjen. Der siet in brief by dy't ferklearre dat it skilderij "Peint par Louise Abbéma, le jour anniversaire de leur liaison amoureuse" wie[10] (frij oerset: "Skildere troch Louise Abbéma by de jierdei fan harren leafdesaffêre.")

Sarah boaske letter mei de yn Grikelân berne akteur Aristides Damala (artystenamme yn Frankryk Jacques Damala) yn Londen yn 1882, mar it houlik dat duorre hat oant de dea fan Damala's yn 1889 (hy wie doe 34 jier), wie rillegau gjin súkses fanwege Damala syn morfineferslaving. Yn de lêste jierren fan it houlik soe Bernhardt in ferhâlding hân hawwe mei de lettere kening Edward VII doe't dy noch Prins fan Wales wie.

Bernhardt hat ris sein: 'Ik bidde? Nea! Ik bin ateïst."[11] However, she had been baptised a Roman Catholic, and accepted the last rites shortly before her death.[12]

Filmakteur

[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Bernhardt wie ien fan de earste aktrises yn de stomme film; sy debutearre op dat mêd as de Hamlet yn de twa minuten lange film Le Duel d'Hamlet yn 1900. (Suver technyksk besjoen wie it in soarte fan lûdsfilm)[13] Yn totaal hat hja meidien yn acht spylfilms en twa biografyske films. By dy lêsten siet Sarah Bernhardt à Belle-Isle (1912), in film oer har deistich libben thús.

Letter jierren

[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
It grêf fan Bernhardt op Père Lachaise

Yn 1905 knoffele hja op it poadium, by in optreden yn La Tosca fan Victorien Sardou yn it Teatro Lírico do Rio de Janeiro; Bernhardt ferwûne har rjochter knibbel. De knibbel woe nea hielendal better wurde. Yn 1915 ûntstie der gangreen en moast de hiele rjochter skonk ôfset wurde en wie hja ferskate moannen oanwiisd op in rolstoel. Bernhardt wegere de $10.000,- dy har bean waard troch in showman dy't har amputearre skonk as in medyske kuriositeit útstalle woe. Sy krige in houten protese, mar brûkte die faak net. Sy makke yn 1915 in súksesfolle teateromloop troch Amearika en werom yn Frankryk spile hja suver sûnder ûnderbrekking yn har eigen produksjes oant benei har dea ta. Har stikken Daniel (1920), La Gloire (1921) en Régine Armand (1922) hie hja bot súkses mei. Neffens Arthur Croxton, direkteur fan it London's Coliseum, wie by de optredens net te sjen dat hja har protese net oan hie.[14] Har mobiliteit op toaniel sil der wol wat ûnder te lijen hân hawwe, mar de sjarme fan har stim, dy't mei de jierren net folle minder wurden wie, fersekere har fan triomfen.

Sarah Bernhardt stoar yn 1923 oan uremy, in gefolch fan nierfalen. Sy hat in stjer op de Hollywood Walk of Fame, 1751 Vine Street.

Stikken en rollen

[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
Sarah Bernhardt, foto Napoleon Sarony
Bernhardt as Hamlet, iere 80er jierren
Gismonda fan Alphonse Mucha
Bernardt as keninginne yn Victor Hugo’s Ruy Blas
  • 1861: Les Enfants d'Edouard (Casimir Delavigne), rol fan Edouard V.
  • 1861: Les Premières Armes de Richelieu (Jean-François-Alfred Bayard, Dumanoir), rol fan Richelieu.
  • 1862: Iphigénie (Jean-Baptiste Racine), rol fan Iphigénie.
  • 1862: Valérie (Augustin Eugène Scribe, Anne-Honoré-Joseph Duveyrier neamd: Mélesville), rol fan Valérie.
  • 1862: Les Femmes Savantes (Molière), rol fan Henriette.
  • 1862: l' Etourdi (Molière), rol fan Hippolyte.
  • 1864: Le Père de la Debutante (Théaulon, Jean-François-Alfred Bayard), rol fan Anita.
  • 1864: Le Démon du Jeu (Théodore Barrière, Henri Chrisafulli), rol fan Amélie de Villefontaine.
  • 1864: La Maison sans Enfants (Pinel Dumanoir), rol fan Madame de Rives.
  • 1864: l' Etourneau (Jean-François-Alfred Bayard, Léon Laya), in de rol van Anita.
  • 1864: Le Premier Pas (Eugène Labiche, Alfred Delacour), rol fan Clémence.
  • 1864: Un Soufflet n'est Jamais Perdu (Jean-François-Alfred Bayard), yn de rol fan Jeannette.
  • 1864: Un Mari qui Lance sa Femme (Eugène Labiche, Raymond Deslandes), rol fan prinsesse Douchinka.
  • 1865: La Biche au Bois (Théodore en Hyppolyte Cogniard), rol fan Prinses Désirée.
  • 1866: Le jeu de l'Amour et du Hasard (Pierre Carlet de Chamblain de Marivaux), rol fan Silvia.
  • 1866: Phèdre (Jean-Baptiste Racine), rol fan Aricie.
  • 1867: Les Femmes Savantes (Molière), rol fan Armande.
  • 1867: Le Roi Lear (William Shakespeare), rol fan Cordelia.
  • 1867: Athalie (Jean-Baptiste Racine), rol fan Zacharie.
  • 1867: Le Testament de César Girodot (Adolphe Belot, Edmond Villetard), rol fan Hortense.
  • 1867: François-le-Champi (George Sand), rol fan Mariette.
  • 1867: Le Marquis de Villemer (George Sand), rol fan Barones d'Arglade.
  • 1867: Le Drame de la rue de la Paix (Adolphe Bélot), rol fan Julia Vidal.
  • 1867: Aux Arrêts (De Boissières), rol fan Amélie.
  • 1867: Britannicus (Jean-Baptiste Racine), rol fan Albine.
  • 1867: Le Malade Imaginaire (Molière), rol fan Angélique.
  • 1867: Le Legs (Pierre Carlet de Chamblain de Marivaux), rol fan Hortense.
  • 1868: Kean (Dumas père), rol fan Anna Damby.
  • 1868: La Loterie du Mariage (Jules Barbier), rol fan Laure Dufour.
  • 1869: Le Passant (François Coppée), rol fan Zanetto.
  • 1869: Le Bâtard (Alphonse Touroude).
  • 1869: La Gloire de Molière (Théodore de Banville).
  • 1870: l'Affranchi (Latour de Saint-Ybars), rol fan Bérénice.
  • 1870: l'Autre (George Sand), rol fan Hélène de Mérangis.
  • 1871: Fais ce que dois (François Coppée), rol fan Marthe.
  • 1871: La Baronne (Edouard Foussier, Charles Edmond), rol fan Geneviève.
  • 1871: Jean-Marie (André Theuriet), rol fan Thérèse.
  • 1872: Mademoiselle Aissé (Louis Bouilhet), rol fan Mademoiselle Aissé.
  • 1872: Ruy Blas (Victor Hugo), rol fan Doña Maira de Neubourg, Keninginne fan Spanje.
  • 1872: Mademoiselle de Belle Isle (Dumas père), rol fan Gabrielle, Mademoiselle de Belle-Isle.
  • 1872: Le Cid (Pierre Corneille), rol fan Chimène.
  • 1872: Britannicus (Jean-Baptiste Racine), rol fan Junie.
  • 1872: Mademoiselle de la Seiglière (Jules Sandeau), rol fan Hélène.
  • 1873: Le Mariage de Figaro (Pierre-Augustin Caron de Beaumarchais), rol fan Chérubin.
  • 1873: Dalila (Octave Feuillet), rol fan Prinses Falconieri.
  • 1873: l'Absent (Eugène Manuel), rol fan Mistress Douglas.
  • 1873: Chez l'Avovat (Paul Ferier), rol fan Marthe.
  • 1873: Andromaqe (Jean-Baptiste Racine), rol van Andromaqe.
  • 1874: Le Sphynx (Octave Feuillet), rol fan Berthe de Savigny.
  • 1874: La belle Paule (Louis Denayrousse), rol fan Henri de Ligniville.
  • 1874: Zaïre (Voltaire), rol fan Zaïre.
  • 1874: Péril en la Demeure (Octave Feuillet), rol fan Caroline de la Roseraie.
  • 1874: Phèdre (Jean-Baptiste Racine), rol fan Phèdre.
  • 1875: La Fille de Roland (Henri de Bornier), rol fan Berthe.
  • 1875: Gabrielle (Émile Augier), rol fan Gabrielle.
  • 1876: l'Etrangère (Dumas-fils), rol van Mrs. Clarkson.
  • 1876: La Nuit de Mai (Alfred de Musset), rol fan de Muze.
  • 1876: Rome Vaincue (Alexandre Parodi), rol fan Posthumnia.
  • 1877: Hermani (Victor Hugo), rol fan Doña Sol.
  • 1878: Othello (Shakespeare, Jean Aicard), rol fan Desdemona.
  • 1878: Amphytrion (Molière), rol van Alcmène.
  • 1879: Mithridate (Jean-Baptiste Racine), rol fan Monime.
  • 1880: l'Aventurière (Emile Augier), rol fan Doña Clorinde.
  • 1880: Le Sphynx (Octave Feuillet), rol fan Blanche de Chelles.
  • 1880: Adrienne Lecouvreur (Augustin Eugène Scribe, Legouvé), rol fan Adrienne.
  • 1880: Froufrou (Henri Meilhac, Ludovic Halévy), rol fan Gilberte.
  • 1880: La Dame aux Camélias (Alexandre Dumas-fils), rol fan Marguerite Gauthier.
  • 1881: La Princesse Georges (Alexandre Dumas-fils), rol fan Sévérine.
  • 1882: Fédora (Victorien Sardou), rol fan Fédora.
  • 1882: Les Faux Ménages (Pailleron), rol fan Esther.
  • 1883: Nana-Sahib (Jean Richepin), rol van Djamma.
  • 1883: Pierrot Assassin (Jean Richepin).
  • 1884: Macbeth (William Shakespeare, Jean Richepin), rol fan Lady Macbeth.
  • 1884: Théodora (Victorien Sardou), rol fan Théodora.
  • 1885: Marion Delorme (Victor Hugo), rol fan Marion.
  • 1886: Hamlet (William Shakespeare, Cressonois, Samson), rol fan Ophelia.
  • 1886: Le Maître des Forges (Georges Ohnet), rol fan Claire de Beaulieu.
  • 1886: l'Aveu (Sarah Bernhardt), rol fan Comtesse Marthe de Rocca.
  • 1887: La Tosca (Victorien Sardou), rol fan Floria Tosca.
  • 1888: Francillon (Alexandre Dumas-fils), rol fan Francine de Riverolles.
  • 1889: Léna (Pierre Berton, F.C. Phillips), rol fan Léna.
Sarah Bernhardt (Foto: Nadar)
  • 1890: Jeanne d'Arc (Jules Barbier), rol fan Jeanne d'Arc.
  • 1890: Cléopâtre (Victorien Sardou), rol fan Kleopatra.
  • 1890: La Passion (Edmond Haraucourt).
  • 1891: Gringoire (Théodore de Banville).
  • 1891: La Dame de Chalant (Giuseppe Giacosa), rol fan Gringoire.
  • 1892: Léah (Albert Darmont), rol fan Léah.
  • 1892: On ne Badine pas avec l'Amour (Alfred de Musset), rol fan Camille.
  • 1892: Pauline Blanchard (Albert Darmont, A. Humbolt), rol fan Pauline.
  • 1893: Les Rois (Jules Lemaître), rol fan prinsesse Wilhelmine.
  • 1894: Izéil (Eugène Morand, Armand Silvestre), rol fan Izéil.
  • 1894: La femme de Claude (Alexandre Dumas-fils), rol fan Césarine.
  • 1894: Gismonda (Victorien Sardou), rol fan Gismonda.
  • 1895: Amphytrion (Molière).
  • 1895: Magda (Herman Sudermann), rol fan Magda.
  • 1895: La Princesse Lointaine (Edmond Rostand), rol fan Mélissinde.
  • 1896: Lorenzaccio (Alfred de Musset), rol fan Lorenzaccio.
  • 1897: Spiritisme (Victorien Sardou), rol fan Simonne.
  • 1897: La Samaritaine (Edmond Rostand), rol fan Photine.
  • 1897: Les Mauvais Bergers (Octave Mirbeau), rol fan Madeleine.
  • 1898: La Ville Morte (Gabriele d'Annunzio), rol fan Anne.
  • 1898: Lysiane (Romain Coölus), rol van Lysiane.
  • 1898: Medée (Catulle Mendès), rol fan Medée.
  • 1899: Hamlet (William Shakespeare, Marcel Schwob, Eugène Morand), rol fan Hamlet.
  • 1900: l'Aiglon (Edmond Rostand), rol fan Duc de Reichstadt.
  • 1900: Cyrano de Bergerac (Edmond Rostand), rol fan Roxane.
  • 1900: l'Etincelle (Edouard Pailleron), rol fan Léonie de rénat.
  • 1901: La pluie et le beau Temps (Léon Gozlan), rol fan de barones.
  • 1901: Les Précieuses Ridicules (Molière), rol fan Madelon.
  • 1902: Francesca da Rimini (Marion Crawford, Marcel Schwob), rol fan Francesca.
  • 1902: Sapho (Alphonse Daudet), rol fan Fanny Legrand.
  • 1902: Théroigne de Méricourt (Paul Hervieu), rol fan Théroigne.
  • 1903: Andromaqe (Jean-Baptiste Racine), rol fan Hermione.
  • 1903: Circé (Charles Richet), rol fan Circé.
  • 1903: Bohèmos (Miguel Zamacoïs).
  • 1903: Werther (Goethe, Pierre Decourcelle), rol fan Werther.
  • 1903: Plus que reine (Emile Bergerat), rol fan Joséphine.
  • 1903: La Légende du coeur (Aicard), rol fan Cabestaing.
  • 1903: Jeanne Wedekind (Filippi, Krauss), rol fan Jeanne Wedekind.
  • 1903: La sorcière (Victorien Sardou), rol fan Zoraya.
  • 1904: Le Festin de la Mort (marquis de Castellane), rol fan Madame de Maujourdain.
  • 1904: Varennes (Henri Lavedan, Georges Lenôtre), rol fan Marie-Antoinette.
  • 1905: Angelo (Victor Hugo), rol fan Thisbé.
  • 1905: Esther (Jean-Baptiste Racine), rol fan Assuérus.
  • 1905: Pelléas et Mélisandre (Maurice Maeterlinck), rol fan Pelléas.
  • 1905: Adrienne Lecouvreur (Sarah Bernhardt), rol fan Adrienne.
  • 1906: La Vierge d'Avila (Catulle Mendès), rol fan Sainte Thérèse.
  • 1907: Les Bouffons (Miguel Zamacoïs), rol fan Jacasse.
  • 1907: Le Réveil (Paul Hervieu), rol fan Thérèse de Mégée.
  • 1907: Le Vert-Galant (Emile Moreau), rol fan keninginne Margot.
  • 1907: La Belle au Bois Dormant (Jean Richepin), rol fan prins Charming.
  • 1908: La Courtisane de Corinthe (Michel Carré, Paul Bilhaud), rol fan Cléonice.
  • 1908: La Passé (Georges de PortoRiche), rol fan Dominique Brienne.
  • 1909: La Nuit de Mai (Alfred de Musset), rol fan de poëet.
  • 1909: La fille de Rabenstein (Remon).
  • 1909: Le Procès de Jeanne d'Arc (Emile Moreau), rol fan Jeanne d'Arc.
  • 1909: Cyrano de Bergerac (Edmond Rostand), rol fan Cyrano.
  • 1910: La Beffa (Jean Richepin, Sam Binelli), rol fan Gianetto Malespini.
  • 1910: La Femme X (Alexandre Bisson), rol fan Jacqueline.
  • 1910: Judas (John De Kay, Chassagne), rol fan Judas.
  • 1911: Lucrèce Borgia (Victor Hugo), rol fan Lucrèce.
  • 1911: Soeur Béatrice (Maurice Maeterlinck), rol fan Béatrice.
  • 1911: Tartuffe (Molière), rol fan Dorine.
  • 1912: La Reine Elizabeth (Emile Moreau), rol fan keninginne Elizabeth.
  • 1912: Une Nuit de Noël sous le terreur (Maurice Bernhardt, Henri Cain), rol fan Marion.
  • 1913: Jeanne Doré (Tristan Bernard), rol fan Jeanne Doré.
  • 1914: Tout à Coup (Paul en Guy de Cassagnac), rol fan Markies de Chalonne.
  • 1915: Les Cathédrales (Eugène Morand), rol fan Strasbourg.
  • 1916: La Mort de Cléopâtre (Maurice Bernhardt, Henri Cain), rol fan Cléopatra.
  • 1916: l'Holocauste (Sarah Bernhardt), rol fan de hartoginne.
  • 1916: Du Théatre au Champ d'Honneur (in ûnbekende Frânske soldaat), rol fan Marc Bertrand.
  • 1916: Vitrail (René Fauchois), rol fan Violaine.
  • 1916: Hécube (Maurice Bernhardt, René Chavance), rol fan Hécube.
  • 1916: Le Faux Modèle (Edouard Daurelly), rol fan Madeleine.
  • 1916: Le Marchand de Venise (William Shakespeare), rol fan Portia.
  • 1916: l'Etoile dans la Nuit (Henri Cain), rol fan Jane de Mauduit.
  • 1920: Athalie (Jean-Baptiste Racine), rol fan Athalie.
  • 1920: Daniel (Louis Verneuil), rol fan Daniel Arnault.
  • 1920: Comment on écrit l'Histoire (Sacha Guitry), rol fan Mariette.
  • 1921: La Gloire (Maurice Rostand), rol fan La Gloire.
  • 1922: Régine Arnaud (Louis Verneuil), rol fan Régine Arnaud.
  • 1922: La Mort de Molière (Maurice Rostand).
  • Bernhardt yn Theodora.
    Bernhardt yn Theodora.
  • Bernhardt as tsjoenster.
    Bernhardt as tsjoenster.
  • Yn de rol fan Jeanne d' Arc.
    Yn de rol fan Jeanne d' Arc.
  • Bernhardt as Kleopatra.
    Bernhardt as Kleopatra.
  • Yn Gismonda.
    Yn Gismonda.

Filmografy

[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
  • 1900: Le Duel d'Hamlet (William Shakespeare), regy Clément Maurice. Sarah Bernhardt yn de rol fan Hamlet.
  • 1909: La Tosca (André Calmettes, Victorien Sardou), regy Charles Le Bargy, André Calmettes.
  • 1912: La Dame aux Camélias (Camille) (Alexandre Dumas fils, Henri Pouctal), regy André Calmettes, Henri Pouctal. Sarah Bernhardt yn de rol fan Camille (Marguerite Gauthier).
  • 1912: Reine Elisabeth (Emile Moreau), regy Henri Desfontaines, Louis Mercanton. Sarah Bernhardt yn de rol fan Keninginne Elisabeth I.
  • 1912: Sarah Bernhardt à Belle-Isle. Sarah Bernhardt spilet harsels.
  • 1913: Adrienne Lecouvreur (Ernest Legouve, Eugène Scribe), regy Henri Desfontaines, Louis Mercanton. Sarah Bernhardt as Adrienne Lecouvreur.
  • 1915: Ceux de chez nous (biografysk)
  • 1915: Jeanne Doré (Tristan Bernard), regy René Hervil, Louis Mercanton. Sarah Bernhardt as Jeanne Doré.
  • 1917: Mères Françaises (Jean Richepin), regy René Hervil, Louis Mercanton. Sarah Bernhardt as ferpleechster fan it Reade Krús.
  • 1923: La Voyante (Sacha Guitry), regy Leon Abrams, Louis Mercanton. Sarah Bernhardt stjert by de opname. Har rol wurdt oernaam troch Jeanne Brindeau (post-mortem double).

Boeken

[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Oarspronlike útjeften (gjin fertalingen)

  • 1878: Dans les Nuages (Charpentier, Parys)
  • 1888: L'Aveu (Ollendorff, Parys)
  • 1907: Adrienne Lecouvreur (Fasquelle, Parys)
  • 1907: Ma Double vie (Fasquelle, Parys)
  • 1911: Un Cœur d'homme (Fasquelle, Parys)
  • 1920: Petite idole (Roman, Parys)
  • 1923: L'Art du Théâtre (Éditions Nilsson, Parys)

Boarnen, noaten en referinsjes

[boarne bewurkje]
Boarnen, noaten en/as referinsjes:
  1. ↑ 1,0 1,1 Drama of Sarah Bernhardt, fan Robert Gottlieb
  2. ↑ Snel, Harmen. The ancestry of Sarah Bernhardt; a myth unravelled, Amsterdam, Joadsk Histoarysk Museum, 2007, ISBN 978-90-802029-3-1
  3. ↑ Madame Sarah, Cornelia Otis Skinner, Houghton Mifflin 1966
  4. ↑ Aston, Elaine, Sarah Bernhardt: A French Actress on the English Stage, 1989, s. 5. Berg Publisher's Limited Oxford]
  5. ↑ The Divine Sarah: The Life of Sarah Bernhardt, 1991. Knopf New York. siden 82–85, fan Arthur Golf en Robert Fizdale
  6. ↑ Gundle, Stephen: Glamour: A History, 2008. Oxford University Press s.100 hjir
  7. ↑ Robert, Gottlieb, Sarah: The Life of Sarah Bernhardt, 2010 s. 142
  8. ↑ Almanach des Spectacles, année 1899, s. 63; Octave Feuillet's Dalila; Gaston de Wailly's Patron Bénic; Morand en Schwob's Hamlet.
  9. ↑ McCormick 1995.
  10. ↑ Guibert et. al., Portrait(s) de Sarah Bernhardt, 2000
  11. ↑ title=Positive Atheism's Big List of Quotations: Sarah Bernhardt
  12. ↑ .Sarah Bernhardt in the Theatre of Films and Sound Recordings, by David W. Menefee, McFarland & Company, Inc, 2003
  13. ↑ Filming Shakespeare With And Without Words In Settings Familiar And Unfamiliar, [http://web.archive.org/web/20071030131421/http://www.isntlifeterrible.com/labels/film+preservation.html
  14. ↑ The Fortnightly Review
Opfrege fan "https://fy.wikipedia.org/w/index.php?title=Sarah_Bernhardt&oldid=1114337"