Springe nei ynhâld

It Famke

Ut Wikipedy
It Famke
algemiene gegevens
auteur Eeltsje Hiddes Halbertsma
taal Frysk
foarm gedicht
1e publikaasje 1822, Dimter
oarspr. útjwr. fa. J. de Lange
bondel De Lapekoer fan Gabe Skroar
(no: Rimen en Teltsjes)

It Famke is in gedicht fan 'e hân fan 'e Fryske skriuwer en dichter Eeltsje Hiddes Halbertsma (1797-1858), dy't derta ynspirearre waard troch it Dútsktalich fers. It waard foar it earst publisearre yn 1822, as ûnderdiel fan lytse ferhale- en dichtbondel De Lapekoer fan Gabe Skroar, dy't letter, yn 1871, mei it oare wurk fan 'e bruorren Halbertsma útgroeie soe ta de ferneamde samling Rimen en Teltsjes. It Famke is in lofsang fan in nammeleaze ik-persoan op 'e uterlike en ynderlik skientme fan syn faam.

It Famke
Myn famke kipet gol en blier
Ut har twa blauwe eagen.
Hja is sa mûtel, glêd en tier;
In flodder draacht se nei de swier,
In kyps mei syd'ne beagen.


En om 'e sêfte hals in string
Fan moaie reade kralen:
Dêrfoare yn in gouden ding,
It flikkert as in stjerrekring,
Mei stientsjes gleon fan stralen.


Mar boppe pearel of robyn
Blinkt jit har spitsich kintsje:
In dobke stiet der middenyn
Har wankjes binne waarm en fyn
As 't iere foarjierssintsje.
En fan dy leave kralestring,
Dêr wynt in slinke hinne,
Mar wêr't dy slinke hinne wynt,
En wat dêr efter 't jakje tynt,
Dat wit hja mar allinne.


Har tútsje – o, sa weak, sa hjit,
Dat wit ik mar allinne.
In ryg'le toksen geef as kryt,
Beseamd mei lipkes read en wyt
As 't Berlts'mer kersen binne.


En jit by al dy snipperheid
Fan klean en ien en oare,
Sa hat s' in fromme, froede sin,
De kreazens fan in wjitten hin,
De blierens fan Auroare.


Mar wat jit swieter is as swiet,
Dat kin nin bloarre priuwe.
Want is hja tsjep en smûk en moai,
En hat har kantens mjitt' noch roai,
Hja wol it sels net leauwe.

Boarnen, noaten en referinsjes

[boarne bewurkje]
Boarnen, noaten en/as referinsjes: