Hélène Swarth

Stephanie Hélène (Hélène) Swarth (Amsterdam, 25 oktober 1859 - Velp, 20 juny 1941) wie in Nederlânsk dichteresse dy't rekkene wurdt ta de Tachtigers.

Hélène Swarth wie in dochter fan keapman Eduard Swarth, dy't in skoft konsul fan Portugal wie, en fan Maria Jacoba Heijblom. Sy waard grutbrocht yn Brussel en wenne oant har houlik yn Mechelen. Fan 1894 oant 1910 wie hja troud mei de Nederlânske skriuwer Frits Lapidoth. It foar Swarth ûngelukkige houlik is beskreaun troch Jeroen Brouwers yn Hélène Swarth. Haar huwelijk met Frits Lapidoth, 1894-1910 (1986).

Sy debutearre mei Frânske, fan Lamartine beynfloede gedichten, mar gie op oanstean fan Pol De Mont oer op it Nederlânsk. Willem Kloos neamde har "het zingende hart van Holland" en publisearre har gedichten yn syn tydskrift De Nieuwe Gids.

Swarth wie oant op hege jierren produktyf. Har wurk is ûngelyk fan kwaliteit, mar har bêste gedichten binne gelyk oan dy fan de oare foaroansteande Tachtigers. Troch har suverens fan ekspresje brerikte hja in opfallende ienheid fan foarm en ynhâld, wylst har grutte sintúchlike ûntfanklikens oan har bêste wurk in kosmysk-religieuze ynslach jout.

Gedicht

Ien far meast bekende gedichten is Sterren. Har kosmysk-religieus fielen docht út dit gedicht bliken.

Sterren

O de heilige onsterflijke sterren, hoog boven mijn sterfelijk hoofd,

Waar 't geloof met zijn kindervertrouwen mij een hemel eens had beloofd,

Als deze ogen zich sluiten voor eeuwig en dit lijf wordt ten grave gebracht,

O de stille onbegrijplijke sterren! o ’t mysterieënheir van de nacht!

Lief, de dag is zo druk en zo nuchter, zo voor 't kleine en voor 't stofflijke alleen,

En de mensen verloochnen hun ziel en naar 't eeuwige leven vraagt geen.

Kom met mij waar de heilige nacht met haar ogen van sterren wenkt,

Waar een adem van liefde ons omzweeft en de Hoop met haar beker ons drenkt.

Lief, eens zullen wij sterven, wij beiden, wij samen of ieder alleen,

En het graf is zo diep en de hemel zo hoog en of God leeft weet geen.

En 'k heb niets dan de stem van mijn hart, die mij 't eeuwige leven belooft,

En de heilige onsterflijke sterren, hoog boven mijn sterfelijk hoofd.

Ut: Poëzie, s. 88/89, Amsterdam, 1892

Bibliografy

Fleurs du rêve (1879)
Les printanières (1882)
Eenzame bloemen (1883)
Blauwe bloemen (1884)
Beelden en stemmen (1887)
Sneeuwvlokken (1888)
Rouwviolen (1889)
Passiebloemen (1891)
Nieuwe gedichten (1892)
Bloesem en vrucht (1893)
Verzen (1893)
Blanke duiven (1895)
Diepe wateren (1897)
Stille dalen (1899)
Najaarsstemmen (1900)
Premières poésies (1902)
Octoberloover (1903)
Nieuwe verzen (1906)
Avondwolken (1911)
A. de Musset, De nachten (1912)
M.M. de Lafayette, De prinses de Clèves (1915)
Eenzame paden (1916)
V. Hugo, Hernani (1918)
Keurbundel (1919)
Late liefde. Liederen en sonnetten (1919)
Octobre en fleur (1919)
Hans Bethge De Chineesche fluit (1921)
Dagen (1924)
Episoden (1924)
Morgenrood (1929)
Natuurpoëzie (1930)
Beeldjes uit vrouwenleven (1938)
Sorella (1942)

Literatuer

Jeroen Brouwers: Hélène Swarth. Haar huwelijk met Frits Lapidoth, 1894–1910 (Open domein; Bd. 15). UDA, Amsterdam 1986, ISBN 90-295-0750-0.
Willem G. van Nouhuys: Studiën en critieken. Marcellus Emants, Willem Kloos, Frederik van Eeden, Hélène Lapidoth-Swarth, Lodewijk van Deyssel, Maurice Maeterlinck, Ada Negri, Friedrich Nietzsche. Van Holkema & Warendorf, Amsterdam 1897.
Israel QueridoGeschreven portretten. Jacobis van Looy, Lodewijk van Deyssel, Marcellus Emants, Hélène Swarth, Jacobus Nicolaas van Hall, C. Spoor, Herman Gorter, Balzak, Friedrich Nietzsche, P. L. Tak, Jan Sluijters. Veen, Amsterdam 1912.

Keppeling om utens

Biografy en wurk yn de DBNL