Domtsjerke fan Massa Marittima
| Domtsjerke fan Massa Marittima
Duomo di Massa Marittima | ||
| bouwurk | ||
| ||
| lokaasje | ||
| lân |  Itaalje
| |
| regio |  Toskane
| |
| provinsje | Grosseto | |
| plak | Massa Marittima | |
| adres | Piazza Giuseppe Garibaldi | |
| bysûnderheden | ||
| type bouwurk | Katedraal | |
| boujier | 1228-1304 | |
| boustyl | Romaanske arsjitektuer | |
| offisjele webside | ||
| Side bisdom | ||
De Domtsjerke fan Massa Marittima (Italjaansk: Duomo di Massa Marittima; Cattedrale di San Cerbone) is in roomske katedraal yn de Toskaanske stêd Massa Marittima, Itaalje. De katedraal waard wijd oan de relatyf ûnbekende hillige Cerbonius, de eartiidske biskop fan Populonia en tsjintwurdige patroanhillige fan Massa Marittima. De domtsjerke is de episkopale sit fan it bisdom Massa Marittima-Piombino.
Skiednis[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
Yn it jier 835 moast it yn Populonia fêstige bisdom de stêd ferlitte fanwegen de tanimmende driging fan in Saraseenske oanfal. It bisdom ferhûze nei Massa Marittima en de reliken fan de hillige Cerbonius waarden meinommen. Mooglik waard al yn de 9e iuw in katedraal boud, mar bewizen dêrfan ûntbrekke. Fan in tsjerke út de 11e iuw bleaunen hjir en dêr wat resten bewarre.
Yn de 13e iuw folge nijbou fan de katedraal. Ynearsten waard fan 1228 oant 1267 útein set mei it tsjerkeskip en it ûnderste diel fan de gevel. Mei in twadde boufaze, fan 1287 oant 1304, folge de rest fan de tsjerke. Yn de twadde faze waard ek de toer boud, dy't lykwols yn 1928 fanwegen brekfalligens foar in grut part op 'e nij boud wurde moast. Pas yn de 17e iuw waard it ferwulft oanbrocht, oant dy tiid wie it dakstuolte noch iepen.
De keunstwurken yn de tsjerke stamme fan de 11e oant de 15e iuw.
Mei de weropbou fan de toer yn 1929-1930 waarden oan de gevel de trije pinakels tafoege.
Paus Paulus VI joech de katedraal yn 1975 de status fan basilica minor.
Ynterieur[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
Lofts fan de yngong stiet ûnder in 14e-iuwsk fresko fan Marije mei Bern en twa hilligen in Romeinske sarkofaach út de 3e iuw. Rjochts is in rige stiennen reliëfs te sjen, dy't werom geane op de 12e oant 13e iuw en mooglik noch âlder binne. Dêrboppe binne twa fresko's fan de "Krusiging" (14e iuw) en de "Skiednis fan Sint-Julianus" (15e iuw).
It roasfinster yn de gevel besit 14e-iuwsk brânskildere glês. It doopfont fan travertyn bestiet út twa dielen: in rjochthoekich bassin fan 2.73 by 0,98 meter dat dekorearre is mei reliëfs fan Kristus, Marije, Jehannes de Doper en de hilligen Cerbonius en Regulus. Dat diel fan it doopfont waard makke troch Giroldo da Arogno yn 1267. It diel boppe it bassin hat de foarm fan in lytse kapel en is in tafoeging út 1447.
_con_tabernacolo_del_1447_00.jpg)
Yn it súdlike sydskip binne foarstellings fan Antonio Nasini ("Madonna yn Gloarje", 17e iuw) en Rutilio Manetti ("Berte fan de Jongfaam", 16e iuw) oanbrocht. It beskildere krúsbyld fan Segna di Bonaventura (begjin 14e iuw) hinget yn in kapel rjochts fan it presbitearium. De houten preekstoel is 17e iuwsk. Ek fan Rutilio Manetti binne de "Unbeflekte Untfangenis" en de "Ivige Heit". De "Madonna fan de Roazekrâns" is fan in ûnbekend keunstner út Siena.
It monumintale heechalter is fan Flaminio Del Turco (1626). It beskildere houten krús is in replika fan it krúsbyld dat Giovanni Pisano makke en tsjintwurdich yn it lokale Museum fan Wijde Keunst bewarre wurdt. De ingels op de hoeken fan it alter wurde taskreaun oan Domenico di Niccolò dei Cori en binne 15e-iuwsk. Efter it alter is de Arca di San Cerbone fan Goro di Gregorio út 1324. It is fersierd mei reliëfs mei acht foarstellings fan Sint-Cerbonius.
Yn de lofter ôfslutende kapel hinget in alterstik út 1316 dat taskreaun wurdt oan Duccio di Buoninsegna. Fierder hingje der in Krusiging en foarstellings fan de lijensskiednis fan Jezus. In fragmint fan in alterstik fan Sano di Pietro (1406-1481) stelt de Presintaasje yn de Timpel foar.
Yn 'e krypte steane alve lytse bylden fan hilligen en profeten fan in ûnbekend 14e-iuwske keunstner út Siena. Ek is dêr in 15e-iuwsk fresko fan in Krusiging mei Sint-Serbonius en Sint-Bernardinus.
| Boarnen, noaten en/as referinsjes: | ||
|
