Deagraverssankje

	Deagraverssankje
	algemiene gegevens
auteur	Eeltsje Hiddes Halbertsma
taal	Frysk
foarm	gedicht
1e publikaasje	1822, Dimter
oarspr. útjwr.	fa. J. de Lange
bondel	De Lapekoer fan Gabe Skroar ; (no: Rimen en Teltsjes)

It Deagraverssankje is in gedicht fan 'e hân fan 'e Fryske skriuwer en dichter Eeltsje Hiddes Halbertsma (1797-1858), dat ynspirearre waard troch in earder fers fan 'e Dútske dichter Ludwig Hölty (1748-1776). It waard foar it earst publisearre yn 1822, as ûnderdiel fan 'e lytse ferhale- en dichtbondel De Lapekoer fan Gabe Skroar, dy't letter, yn 1871, mei it oare wurk fan 'e bruorren Halbertsma útgroeie soe ta de ferneamde samling Rimen en Teltsjes. It Deagraverssankje is monolooch fan in deagraver dy't de fergonklikheid fan it minsklik libben yn him omgean lit.

Tekst[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Deagraverssankje

Lodde, lodde en modder,

Deawurks ark en reau,

Dêr't ik earme bodder

Mannich grêf mei kleau!

Modder, grêf en lodde!

't Needbrea, dat ik ha,

Wyt ik skeppe en lodde,

Grêf en modder ta.

Earme en rike ljuwe

Tsjenn' hjir op my oan.

Minske! Hjir moast bliuwe,

Boer en kenings soan.

Smoarge kop mei hierren,

Leist dêr op 'e flier?

Blank – foar trije jierren,

As s' in ingel wie.

Tûzen jonge feintsjes

Sobben har de hân;

Stauwen mei har weintsjes

Om sa'n byld troch 't lân.

'n Do, fermôg'le plasse,

Nimmen knikst goendei

Wêr binn' no dyn skatten?

Wêr dyn grutheid? Wei!

Lodde, lodde en modder!

Jou my brea en rêst;

Jou my, earme bodder,

'n Grêf, in grêf foar 't lêst.

Boarnen, noaten en/as referinsjes:

Halbertsma, bruorren, Rimen en Teltsjes, Boalsert/Ljouwert, 1958 (A.J. Osinga Utjouwerij/R. van der Velde), sûnder ISBN, s. 21.
Halbertsma, bruorren, Rimen en Teltsjes, Drachten, 1993 (A.J. Osinga Utjouwerij), ISBN 9 06 06 64 892, s. 13.