Aad van den Heuvel
| Aad van den Heuvel | ||
 tillefyzje- en/of radiopersoanlikheid
| ||
.jpg)
| ||
| Aad van den Heuvel yn 1981 by in opname fan de Alles is Anders-show | ||
| persoanlike bysûnderheden | ||
| nasjonaliteit |  Nederlânsk
| |
| wurkpaad | ||
| wurksum as | Sjoernalist, programmamakker | |
| medium | Radio, telefyzje | |
| bekend fan | Brandpunt, Ook dat nog!, Alles is Andersshow | |
| offisjele webside | ||
| (in) IMDb-profyl | ||
Aad van den Heuvel (Rotterdam, 28 juny 1935 – Loenen aan de Vecht, 10 juny 2020) wie in Nederlânske sjoernalist, programmamakker en skriuwer.
Biografy[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
Van den Heuvel waard berne yn Rotterdam. Nei it bombardemint op Rotterdam bedarren syn âlden yn Sliedrecht, dêr't er opbrocht waard yn in dykhûs oan de Merwede. Hy folge de HBS en studearre foar sportlearaar, mar hy waard lang om let freelance sportferslachjouwer foar ferskate kranten.
Telefyzjekarriêre[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
Yn 1959 kaam er by de KRO del foar in fraachpetear mei direkteur Jan Castelijns, dy't tocht dat Van den Heuvel foar in sollisitaasje kaam. Hy waard fuortendaliks oannaam.
Hy makke ien fan syn earste ferslaggen yn 1961 doe't de Berlynske Muorre boud waard. De reportaazje brocht it opsetten fan in aktualiteiterubryk tewei. Van de Heuvel stelde út dy Focus te neamen. "Moai," andere Castelijns, "dêr meitsje wy Brandpunt fan." En Brandpunt wie berne.
Yn 1967 ynterviewde er de presidint fan Yndoneezje, Soekarno, krekt foar't dy ôfsetten waard. Fan Soekarno krige er syn geuzenamme: "Van den Heuvel, ik heb je door". Syn reportaazje yn de Biafra-oarloch makke de wrâld dúdlik wat der tusken Biafra en Nigeria geande wie. Yn 1968 hie er in fraachpetear mei Martin Luther King op de foarjûn fan dy syn dea. Ek makke er in portret fan Nobelpriiswinner Gabriel García Márquez.
Oant 1973 wie Van den Heuvel ferslachjouwer en presintator fan Brandpunt en reizge er de hiele wrâld oer. Brandpunt makke him in namme yn Nederlân mei wiidweidige reportaazjes. Ferslachjouwers wiene ûnder oaren Willibrord Frequin, Ed van Westerloo, Frits van der Poel en Ad Langebent.
Nei 1973 makke Van den Heuvel in stikmannich spesjale telefyzjeprogramma's, lykas de J.C.J. van Speykshow, Cursief en de Alles is Anders-show, letter folge troch De Ver van mijn Bed-show en KRO's Middageditie. Wiidferneamd waard er ein jierren tachtich mei Ook dat nog!. Van den Heuvel wie de presintator fan dat humoristyske konsuminteprogramma, dêr't ek Sylvia Millecam, Erik van Muiswinkel, Hans Böhm en Gregor Frenkel Frank oan meidienen. Van den Heuvel rjochte yn 1993 it produksjebedriuw Mediaat op.
Yn 1997 wie er de sintrale presintator fan it telefyzjeprogramma De Nieuwsgier fan de KRO, in programma mei serieuze ynterviews, kollumns en persiflaazjes. It programma foel net yn 'e smaak en waard nei in pear ôfleveringen út de eter helle. Tweintich jier letter besocht er nochris. Coen van Vrijberghe de Coningh, Wivineke van Groningen, Fred Florusse en Han Oldigs dienen ek mei oan it programma, dat lykwols wer gjin súkses waard.
Troch syn reizgjen hie Van den Heuvel in rommere blik op 'e wrâld krigen. Hy fûn dat langere reportaazjes oer de tredde wrâld, sa as der dy foar Brandpunt makke, hieltiten minder op telefyzje te sjen wienen. Ut ûnfrede dêrmei rjochte er yn 2000 de De Nieuwe Omroep op. Yn 2004 waard besletten ta in fúzje mei in oare aspirantomrop, Nútopia, ta De Nieuwe Omroep Nútopia. Yn 2005 krige dy in útstjoermachtiging nei't er mei Nútopia fusearre wie ta LLiNK. Dy stjoerder gie yn 2010 fallyt.
Nei lang fuort west te hawwen ferskynde Van den Heuvel yn 2012 yn NTR's diskusjeprogramma De Nieuwe Maan dat er tegearre mei Naeeda Aurangzeb presintearre. It programma rûn oant mids 2013.
Op de radio presintearre Van den Heuvel Blik op morgen en Op de valreep. Hy skreau teffens alle wiken in kollumn op it bloch Broadcast Magazine.
Persoanlik libben[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
Van den Heuvel wie troud mei sjoernaalregisseur Annette Kentie en hie twa bern. Dochter Caroline van den Heuvel waard telefyzjeferslachjouwer. Hy stoar yn de âldens fan 84 jier.
Prizen[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
- Sulveren Nipkowskiif foar Brandpunt (1964)
- Ivoaren globe op it Aktualiteiten Festival yn Cannes (1968) foar it fraachpetear mei Soekarno
- Premio Ondas foar Washington brandt na de moord op Martin Luther King, Barcelona (1968)
- Premio Ondas foar Bommen op Biafra, Barcelona (1969)
- Televizierring foar Ook dat nog! (1990)
Bibliografy[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
- De president (2013, roman) ISBN 9789044526363
- De vuile bom (2011, roman) ISBN 9789044518375
- De oorlogsverslaggever (2008, roman) ISBN 9789044512137
- Dit was Brandpunt, goedenavond (2005) ISBN 9789059114821
- Het Sahararaadsel (2004, roman) ISBN 9029522712
- Het Monet-mysterie (2002, roman) ISBN 9029522267
- De Níeuwe Omroep (2000, aksjetydskrift)
- Dromen over Afrika: verhalen, anekdotes, gedichten en illustraties over een kleurrijk continent (1999, ferhalen fan ûnder oaren Aad van den Heuvel)
- Een verre moordenaar (1998, roman) ISBN 9029521465
- Stenen tijdperk (1992)
- Van Kenia naar Kaapstad (1993, reisbeskriuwing) ISBN 9068061461
- De verdwijning (1987, roman)
- Willem Bosman in goud en slaven (1981, reisferslach) ISBN 9029014679
- Een zonnig eiland ISBN 9789044514858
| Boarnen, noaten en/as referinsjes: |
|