Ketter: ferskil tusken ferzjes

Ut Wikipedy
Content deleted Content added
st
Rigel 4: Rigel 4:


==Ferfolging==
==Ferfolging==
De Kataren waarden troch de Tsjerke yn [[13e ieu]] ferfolge om harren leauwen opfettings en dat gong bytiden útsûnderlik wreed. Dizze ferfolgings kamen en gongen yn golven en wienen betiden útsûnderlik wreed. Dêrby spile sawol de tsjerklike as de wrâldske oerheid in rol fan betsjutting. Te'n earsten stie op ketterij foaral naderjen fan besit finzenskip. Letter waard fêstlein dat op "ketterij" de dea straf stie. Dêrby hie de Tsjerke de foech om fêst te stellen oft ien wol of net in ketter wie. In protte ketters einigen harren libben op de brânstapel.
De Kataren waarden troch de Tsjerke yn [[13e ieu]] ferfolge om harren leauwen opfettings. Dizze ferfolgings kamen en gongen yn golven en wienen betiden útsûnderlik wreed. Dêrby spile sawol de tsjerklike as de wrâldske oerheid in rol fan betsjutting. Ynearsten stie op ketterij foaral naderjen fan besit finzenskip. Letter waard fêstlein dat op "ketterij" de dea straf stie. Dêrby hie de Tsjerke de foech om fêst te stellen oft ien wol of net in ketter wie. In protte ketters einigen harren libben op de brânstapel.


==Sjoch ek:==
==Sjoch ek:==

De ferzje fan 13 des 2008 om 21.36

In Ketter is de beneaming foar ien dy't gjin of oars leaut dan in Kristen, bygelyks in heiden. It wurd hat foaral in negative betsjutting, en waard eartiids benammen troch de Roomsk-katoliken in soad brûkt om oarstinkenden mei oan te tsjutten of te beledigjen. Ien dy't him fan syn leauwen ôfkeart wurdt somtiden ek wol beskôge as in ketter.

De útdrukking fan ketter stammet út de Midsieuwen, it tiidrek dat de Roomsk-Katolike Tsjerke yn konflikt wie mei de saneamde Kataren yn Súdeast-Frankryk. Fan dat wurd stammet ketter dan ek ôf.

Ferfolging

De Kataren waarden troch de Tsjerke yn 13e ieu ferfolge om harren leauwen opfettings. Dizze ferfolgings kamen en gongen yn golven en wienen betiden útsûnderlik wreed. Dêrby spile sawol de tsjerklike as de wrâldske oerheid in rol fan betsjutting. Ynearsten stie op ketterij foaral naderjen fan besit finzenskip. Letter waard fêstlein dat op "ketterij" de dea straf stie. Dêrby hie de Tsjerke de foech om fêst te stellen oft ien wol of net in ketter wie. In protte ketters einigen harren libben op de brânstapel.

Sjoch ek: