Petsjoarasee
| Petsjoarasee | ||
| ||
| geografy | ||
| type wetter | rânesee | |
| lokaasje | tusken Noardrussyske kust en Nova Sembla | |
| lân |  Ruslân
| |
| ûnderdiel fan | Barentssee | |
| sifers | ||
| maks. lingte | 180 km (noard-súd) | |
| maks. breedte | 400 km (east-west) | |
| djiptegemiddelde | 6 m | |
| djipste punt | 210 m | |
De Petsjoarasee (Russysk: Печорское море; Petsjorskoje more) is de namme dy't wol brûkt wurdt foar it súdeastlik diel fan de Barentssee tusken de eilannen Kolgoejev en Vajgatsj en it stik benoarden it Joegor-skiereilân. De rivier de Petsjora mûnet yn dizze see troch de Petsjoarabaai. Fan novimber oant juny is de see beferzen. De see hat kabeljauwen, wite dolfinen en seehûnen. Varandej en Narjan-Mar binne de meast wichtige plakken oan de see.
Skiednis
[bewurkje seksje | boarne bewurkje]Eardat de Barentssee sin namme krige, wie Petsjoarasee al ûnder de namme fan no bekend. It oare part fan de hjoeddeiske Barentssee wie eartiids bekend as "See fan Moermansk" (Murmanskoye Morye).
De earste reis oer de Petsjarovsee waard yn 1032 fêstlein. De Russyske ûntdekkingsreizger Uleb, út Nizjni Novgorod, farde doe troch de Joegorski Strjitte de Karasee op.
De Russyske "Pomoaren", de kustbewenners fan de Wite See, ferkenden dit wetter en de kust fan Nova Sembla al sûnt de 11e iuw. De earste skipfeartrûte troch Arktika, de Grutte Mangazearûte, fan de Wite See nei de rivier Ob en de Golf fan Jenisei, ûntstie yn de lette 16e iuw. Dizze skipfeartline sljochte it paad foar de rykdommen fan Sibearje oant 1619; doe waard de rûte sletten út militêre en politike redenen, nammentlik om foar te kommen dat Europeanen Sibearje ynkomme koenen.