Klaas Norel

Klaas Norel, gewoanwei oantsjutten as K. Norel (Harns, 9 novimber 1899 – Baarn, 4 maaie 1971) wie in skriuwer fan benammen berneliteratuer en fersetsman yn de Twadde Wrâldoarloch.

Libbensrin[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Nei syn legere skoalletiid gie hy nei de ULO, mar nei it ferstjerren fan syn heit moast norel op 14-jierrige leeftyd fan skoalle ôf. Hy gie op in kantoar wurkjen om sadwaande thús wat jild yn te bringen. Dochs wie it kantoarwurk nei wat de jonge Norel woe. Neidat er yn tsjinst west hie gie er de sjoernalistyk yn. Hy wie redakteur by ûnder oare ‘de Vrije Westfries’ en it wykblêd ‘De Spiegel’.

Norel blykte oer in flotte pinne te beskikken en op oanrieden fan in kunde skreau er syn earste boek: ‘Land in zicht’ oer de drûchlizzing fan de Sudersee. It boek ferskynde yn 1935 en wie daliks in súkses. Norel syn earsteling hie al de eleminten dy't syn lettere oeuvre kenmerke soenen: avontoer, spanning en wetter. Hy wie in berne ferteller, dy't him dêrneist goed dokumintearre en wist wêr't er oer skreaun. Der ferskynden mear, wylst Norel dêrneist wurkjen bleau as sjoernalist.

Yn maaie 1940 waard Nederlân besetten troch Nazi-Dútslân. Norel wie ien fan de earsten dy't him fersette. Yn juny hie hy de twifeleftige eare om as ien fan de earste sjoernalisten arrestearre te wurden troch de besetter. Hy ferdwûn foar trije wike efter de doarren fan de finzenis. Nei syn frijlitting bleau Norel him fersetten, hy wegere lid te wurden fan de Kultuerkeamer en gie yn it ferset. Al gau dûkte hy ûnder en waard redakteur fan de fersetskrante ‘Trouw’. Yn syn ûnderdûktiid skreau hy ek it boek dat útgroeie soe ta ien fan syn ferneamdste wurken: “Engelandvaarders”.

Nei de oarloch waard hy sjef binnenlân by it wyls legaal útkommende “Trouw”. Dêrneist bleau Norel boeken skriuwen. De kombinaasje fan syn soad easkjende baan mei it skriuwerskip feroarsake sûnensklachten yn de foarm fan in mageswolm. Norel hie yn 'e gaten dat hy in kar meitsje moast en yn 1946 besleat hy him hielendal oan it skriuwen te wijen. Yn in oanhâldend tempo levere hy jierliks meardere manuskripten yn by syn útjouwer. Meiïnoar ferskynden der hûnderttritich titels. Norels boeken wiene populêr. De haadpersoanen út syn boeken, hast allegear manlju en jonges, binne stoer, aventoerlik en benammen fan protestant-kristlike komôf. Yn “Engelandvaarders” bygelyks ‘bekeart’ haadpersoan Evert Gnodde, in fiskerssoan fan Urk, syn sosjaaldemokratyske kammeraat Jan ta it kristlike leauwe. Dêrneist binne de boeken frijwat swart-wyt. De helden binne sûnder blaam, de smjunten sûnder útsûndering labbekakkich. Undanks dit gebrek oan nuânse litte de boeken har flot lêze.

Norel wie ek aktyf yn de tsjerke, hy waard meardere kearen as âlderling keazen en redigearre hy in tsjerkeblêd. Mear en mear hong er oer nei oekumene, sa wie hy aktyf belutsen by it gearranen fan de roomske en protestantske politike partijen ta it CDA.

Yn 1971 kaam Norel om by in auto-ûngelok. Hy leit begroeven op it Amsterdamske begraafplak Zorgvlied.

Foar safier bekend, draacht ien basisskoalle syn namme. De kristlike basisskoalle K. Norel yn Epe (Gld).

Boeken[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Land in zicht, 1935
Het getij verloopt, 1937
Drie op een schots, 1939
Doctor Frans, 1942
Hoeve de Eenhoorn, 1942
Engelandvaarders, 1945 (trilogy: Vogelvrij, Vuur en Vlam en Verzet en Victorie)
Strijders, 1946
Verzet en victorie, 1947
De tyrannie verdrijven, 1947
Scheepsmaat Woeltje, 1948 (trilogy mei Stuurman Aart en Schipper Wessels)
Stuurman Aart, 1949
Mannen van Sliedrecht, 1949
Schipper Wessels, 1950
Ik worstel en kom boven, 1953
Loods aan boord , 1957
S.O.S. "Wij komen!", 1959
Varen en Vechten, 1961 (trilogy: Eerste wacht, Hondenwacht en Dagwacht)
Vliegers in het vuur, 1963 (trilogy: Met de rug tegen de muur, Trillende Evenaar en Voorwaarts!)
Mannen en dijken, 1965
De monnik van Wittenberg - Maarten Luther
Coasters varen uit ?
Van Doggersbank tot Barentszee
Op de grote vaart
Bij de marine

Keppelingen om utens[bewurkje seksje | boarne bewurkje]