Aichi D3A

	Aichi D3A Val
	algemiene ynformaasje
rol	Dûkbommesmiter
lân f. oarspr.	Japan
makker	Aichi Kokuki KK
	gebrûk
earste flecht	Jannewaris 1938
yn tsjinst	1940
út tsjinst	1945
tal makke	1.495 ; (479 D3A1); (1016 D3A2)
grutste brûker	Keizerlike Japanske Marine
Trochûntwikkele yn	Yokosuka D3Y Myōjo

De Aichi D3A Type 99 (alliearde koadenamme "Val") is in dûkbommesmiter foar fleandekskippen út de Twadde Wrâldoarloch. It wie de primêre dûkbommewerper fan de Keizerlike Japanske Marine (KJM) en wie belutsen by hast alle KJM-aksjes, ûnder oare de oanfal op Pearl Harbor.

De AichiD3A wie it earste Japanske fleantúch dat yn de oarloch Amerikaanske doelen bombardearre, te begjinnen mei Pearl Harbor en Amerikaanske bases op de Filipinen, lykas de Clark Air Force Base. Se brochten mear alliearde oarlochsskippen te sink as alle oare fleantugen fan de Asmogendheden (Nazi-Dútslân, Italië en Japan).

Skiednis

De ûntwikkeling fan de Aichi D3A begûn yn it begjin fan 1936 op basis fan stúdzjes fan de Dútske Heinkel modellen He 66 en He 70. It tastel waard ûntwurpen as in ienmotorige iendekker mei leech oan romp fêstmakkes fleugel en in fêst lâningsgestel en wie de earste folslein metalen dûkbommesmiter en iendekker fan Japan. De Aichi D3A krige dêrnei de oantsjutting (letterlik oerset) "99 type bommewerper brûkt troch fleandekskippen" fan de Keizerlike Japanske Marine. De earste flecht wie yn augustus 1936. Dit earste fleantúch waard noch oandreaun troch in njoggensilinder stjermotor fan it type Nakajima-Hikari-1 mei in fermogen fan 710 pk (523 kW).

De produksje fan it type D3A1 begûn yn jannewaris 1938. Dy ferzje krige in 1.075 hk (791 & nbsp; kW) 14-silinder Mitsubishi-Kinsei-44 dûbelstjermotor. Yn totaal waarden 470 fleantugen fan dizze earste searje produsearre oant 1942. Dêrnei waard de opfolger D3A2 makke, dy 't ferbettere aerodynamika en in Mitsubishi-Kinsei-54 motor fan 1300 pk (970 & nbsp; kW) hie en dêr 't 1016 fan boud waarden oant 1944.

Yn 'e hannen fan in betûft piloat wie dit tastel bûtengewoan krêftich en manûvrearber. Neidat it syn bommelêst smiten hie, wie it ek yn steat om in loftgefjocht mei in jager oan te gean en him steande te hâlden - oant yn de middenfaze fan de Pasifyske Oarloch. De Aichi D3A hat yn de hiele oarloch tsjinst dien.

Yn de lêste faze fan de oarloch waard de Aichi D3A yn syn tradisjonele rol ferfongen troch modernere fleanmasines en dêrnei ek brûkt foar kamikazemisjes. As modernere opfolger waard de Yokosuka D4Y Suisei ûntwikkele, dy 't foar it earst fleach yn desimber 1940 en ek tsjinst die oant de ein fan de oarloch.

Technyske gegevens

7.7 mm type 97 masinegewear, standert mg foar fleantugen fan de Japanske marine yn WOII

Parameters	Feiten (Aichi D3A2)
Bemanning	ien piloat en in navigator/boardskutter ^[1]
Lingte	10,25 m^[1]
Spanwiidte	14,37 m^[1]
Hichte	3,33 m^[1]
Fleugeloerflak	34,90 m²
Fleugellingte	5,9 m
Klimfaasje	8,30 m/s
Lading	370 kg^[1]
Gewicht leech	2.620 kg^[1]
Maks. startgewicht	3.800 kg^[1]
Draachflakbelêsting	84,20 kg/m²
Krúsfaasje
Heechste faasje	426 km/o op 5.650 m ^[1]
Tsjinstplafond	10.900 m^[1]
Fleanberik	1.550 km^[1]
Maks. fleantiid
Oandriuwing	ien 14-sylinder-dûbelstjermotor Mitsubishi Kinsei 54 fan 1300 hk^[1]
Bewapening	twa fêste 7,7-mm-MG's Type 97 nei foaren fjurjend ien beweechbere 7,7-mm-mg type 99 efteryn de cockpit ien 250kg-bom ûnder de romp en twa bommen fan 60 kg ûnder de fleugels^[1]

Sjoch ek

Ferlykbere ûntwerpen út deselde tiid:

Wikimedia Commons

Ofbylden dy't by dit ûnderwerp hearre, binne te finen yn de kategory Aichi D3A fan Wikimedia Commons.

Boarnen, noaten en referinsjes

Boarnen, noaten en/as referinsjes:

↑ ^1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 ^1,11 Kenneth Munson, Die Weltkrieg II-Flugzeuge. Stuttgart, 1973 ISBN 3-87943-302-X, s.38

[munson-1] 1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 ^1,11 Kenneth Munson, Die Weltkrieg II-Flugzeuge. Stuttgart, 1973 ISBN 3-87943-302-X, s.38

[1]