Springe nei ynhâld

Abdij fan Lorsch

Ut Wikipedy
Abdij en Altenmünster fan Lorsch
UNESCO-wrâlderfgoed
lân flagge fan Dútslân Dútslân
plak Lorsch
UNESCO folchnûmer 515bis
kritearia (iii)(iv)
ynskriuwing 1991 (15e sessy)
útwreiding 2011
gebiet 3.34 ha
buffersône 29.65 ha
Webside
kloster-lorsch.de
Kaart
Abdij fan Lorsch (Dútslân)
Abdij fan Lorsch
UNESCO-wrâlderfgoedlist

De Abdij fan Lorsch yn 'e Dútske stêd Lorsch yn Hessen leit sa'n 10 km beëasten Worms.

Poartegebou fan Lorsch.

It Sint-Nazariuskleaster waard yn 764 as in Benediktynsk kleaster stichte troch greve Cancor en syn mem Williswinda. Chrodegang, biskop fan Metz, wie de earste abt fan Lorsch. It kleaster wie oant yn 'e hege midsiuwen as rykskleaster in machts-, geastlik en kultureel sintrum fan 'e krite. Sûnt 1232 foel de abdij ûnder Kar-Mainz en it wie nei 1248 in Premontratinzerske proasdij. Yn 1461 waard de proasdij oan Kar-Palts ferpâne.

Nei de ynfiering fan 'e reformaasje ûnder karfoarst Otto Hindrik yn 1556 waard it kleaster yn 1564 opheft. De krite hie slim te lijen fan 'e Tritichjierrige Kriich. Yn 1621 plonderen Spaanske troepen it eardere kleaster en de measte gebouwen waarden ôfbaarnd. Nei't de aarstbiskop fan Mainz it gebiet wer ynnaam, waard de regio wer roomsk. De eardere adbij bleau in ruïne en de gebouwen tsjinnen as in stiengroeve. Allinne de poarte fan it kleaster bleau yntakt.

Belangrike oantinkens oan 'e abdij binne de Lorscher Codex (Codex Laureshamensis), in útwrydsk eigendomsregister, it Lorscher Evangeliarium (Codex Aureus Laureshamensis) en ek de Lorscher Bienensegen (de Lorscher Bijesegen), de eardere bibleteek en it poartegebou fan it kleaster, ek wol keningshal (Königshalle) neamd, ien fan 'e seldsume, folslein bewarre Karolingyske bouwurken.

It kleaster Lorsch (Abdij en Altenmünster) is sûnt 1991 wrâlderfgoed fan UNESCO. De Lorscher Farmacopee, in manuskript út de ein fan 'e 8e iuw, waard yn 2013 ek ta wrâlddokumintenerfgoed yn Dútslân ferklearre.[1]

Yn 'e 468 jierren dat it kleaster bestie hie it 47 abten. (Boarne: Germania Benedictina[2])

Namme fan oant
Biskop Chrodegang fan Metz 764 765
Abt Gundeland 765 778
Abt Helmerich 778 784
Abt Richbod 784 804
Abt Adalung 804 837
Abt Samuel 837 857
Abt Eigilbert 857 864/865
Abt Thiothroch 864/865 876
Abt Babo 876 881
Abt Walther 881 882
Abt Gerhard 883 893
Abt Adalbero 895 897
Abt Liuther 897 900
Abt Adalbero 900 901
Abt Hatto I. 901 913
Abt Liuther 914 931
Abt Evergis 931 948?
Abt Brun (Broer fan Otto I.) 948? 951
Abt Gerbod 951 972
Abt Salmann 972 999
Abt Werner I. 999 1001
Abt Werner II. 1001 1002
Abt Gerold I. 1002 1005
Abt Poppo, ek abt fan Fulda 1006 1018
Abt Reginbald 1018 1032
Abt Humbert 1032 1037
Abt Bruning 1037 1043
Abt Hugo I. 1043 1052
Abt Arnold 1052 1055
Abt Udalrich 1056 1075
Abt Adalbert 1075 1077
Abt Winther (Saargaugrafen) 1077 1088
Abt Anselm 1088 1101
Abt Gerold II. 1101 1105
Abt Hugo II. 1105 -
Abt Gebhard 1105 1107
Abt Erminold 1107 1111?
Abt Benno 1111? 1119
Abt Heidolf 1119 -
Abt Hermann 1124 1125
Abt Diemo 1125 1139
Abt Baldemar 1140 1141
Abt Folknand 1141 1148
Abt Hildebert 1148 -
Abt Marquard 1148 1149
Abt Heinrich 1151 1167
Abt Sigehard 1167 1199/1200
Abt Leopold fan Schönfeld 1199/1200 1214
Abt Konrad 1214 1229

Keppelings om utens

[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Boarnen, noaten en referinsjes

[boarne bewurkje]
Boarnen, noaten en/as referinsjes:
  1. UNESCO, oproppen 14 novimber 2024.
  2. Germania Benedictina. Bân VII: Die benediktinischen Mönchs- und Nonnenklöster in Hessen. 1. Auflage. St. Ottilien 2004, ISBN 3-8306-7199-7, S. 768–853.