Dionysiustsjerke (Slappeterp)

Ut Wikipedy
(Trochferwiisd fan Tsjerke fan Slappeterp)
Dionysiustsjerke
Lokaasje
provinsje Fryslân
gemeente Waadhoeke
plak Slappeterp
adres Menamerdyk 3
koördinaten 53° 12' N 5° 37' E
Tsjerklike gegevens
patroanhillige Dionysius fan Parys
Arsjitektuer
arsjitekt H.H. Kramer
boujier 1926
boustyl Ekspresjonisme
monumintale status ryksmonumint
monumintnûmer 508684
Webside
Side PKN Ried-Skingen e.o.
Kaart
Dionysiustsjerke (Fryslân)
Dionysiustsjerke

De Dionysiustsjerke (of Tsjerke fan Slappeterp) is in tsjerkegebou yn Slappeterp yn de Fryske gemeente Waadhoeke.

Beskriuwing[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

De rjocht sletten sealtsjerke yn ekspresjonistyske styl waard yn 1926 boud neffens úntwerp fan Hendrik Hendriks Kramer. De eardere herfoarmde en tsjintwurdige PKN-tsjerke ferfong in âldere tsjerke út 1826.[1] De foargonger fan 1826 ferfong wer de oarspronklike midsiuwske tsjerke fan Slappeterp, dy't yn 't lêst tige brekfallich wie.

It skip en it pseudotransept hawwe smelle finsters. De net-lidde sealtektoer hat in toeroerwurk mei keramyske wizerplaten. De tsjerke is in ryksmonumint.

Ynterieur[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

It ynterieur fan de tsjerke is noch geef en falt op troch orizjineel materjaalgebrûk. Yn de foarhal hinget in diel fan in grêfstien mei in tsjelk en in hosty. It is de stien fan de lêste katolike pastoar fan Slappeterp, Cornelis Jans Borst, dy't yn 'e âldens fan 90 jier op 1 maart 1616 ferstoar. De pastoar bleau mei de reformaasje yn 1580 trou oan de Roomske lear en gie yn ballingskip, mar hy kaam werom en krige nei syn ferstjerren dochs in grêf yn de tsjerke.[2]

Yn de tsjerke is in soad gebrûk makke fan okerkleurich glazuere tegels, foar en efter de preekstoel ek de kleuren blau, grien en brún. Op de lessener fan de preekstoel is in wynstok fike. It mitselwurk efter de preekstoel symbolisearret de fiif boeken fan Mozes (Torah). De brânskildere ramen fan de tsjerke binne dekoratyf en yn de styl fan art deco.

De ferwulftribben einigje op konsoles mei ôfbylden fan de fjouwer evangelisten. Dy binne faaks fan de hân fan W.C. Brouwer.

Oargel[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

It oargel út 1927 is makke troch Bakker & Timmenga.

Tsjerke en tsjerkhôf[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Keppeling om utens[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Boarnen, noaten en referinsjes[boarne bewurkje]

Boarnen, noaten en/as referinsjes:
  • Stenvert, Ronald [et.al.] (2000) Fryslân. Monumenten in Nederland, deel 6. Seist: Rijksdienst voor de Monumentenzorg / Swol: Waanders. ISBN 90 400 9476 4
  1. Ljouwerter Krante, 15.07.2019
  2. Skiednis fan Menameradiel, O. Santema, Y.N. Ypma, side 462, ISBN 90 6171 427 3