Spûk: ferskil tusken ferzjes
oanf fan nl: |
tikfl. seez mar |
||
Rigel 1: | Rigel 1: | ||
In '''spoek''', '''spûk''' of ''spok'' is in |
In '''spoek''', '''spûk''' of ''spok'' is in geast dy't foar ûnferklearbere dingen soarget. |
||
[[Ofbyld:Cara mujer.JPG|thumb|Spoekferskining yn it ''Hûs fan antlitten'' yn Spanje.]] |
[[Ofbyld:Cara mujer.JPG|thumb|Spoekferskining yn it ''Hûs fan antlitten'' yn [[Spanje]].]] |
||
Der besteane in soad [[sêge]]n oer spoeken. Se komme al |
Der besteane in soad [[sêge]]n oer spoeken. Se komme al foar yn Fryske boarnen út de [[Midsieuwen]]. |
||
Noch [[1729]] skriuwt [[Ulrik Huber]] yn ''Hedendaegse Regtsgeleartheyt'' , dat in 'om spookerij ende nickers rasery' flechte boer sterk stiet, as hy mei tsjûgen bewize kin dat hy net sûnder reden it pachte hûs ferlitten hat. It Fryske folksleauwe hat in grut ferskaat oan |
Noch [[1729]] skriuwt [[Ulrik Huber]] yn ''Hedendaegse Regtsgeleartheyt'' , dat in 'om spookerij ende nickers rasery' flechte boer sterk stiet, as hy mei tsjûgen bewize kin dat hy net sûnder reden it pachte hûs ferlitten hat. It Fryske folksleauwe hat in grut ferskaat oan spoeken: pleachbist, wite en swarte juffer, kopleaze bisten as foalle, hynder, keal, hûn en kat; lokale spoeken en tafallige ferskiningen. |
||
De reden wêrom it spoeket, koe |
De reden wêrom it spoeket, koe wêze: moard,, selsmoard, ferbergjen fan stellen guod, in net neikomd ûnthjit of in ferjitten deadshimd foar in ferstoarne. Faak wurdt der gjin reden neamd. Der besteane in soad middels om spoeken te ferdriuwen, mar faak moast der in [[duvelbanner]] by komme. |
||
Het spoek fan [[Feanwâlden]] hat neffens it ferhaal syn jild ferside brocht mei help fan de duvel. Hjir mear:[http://www.beleven.org/sagen/dantumadeel/het_spook_van_de_schele_pijp.html] |
|||
{{boarnen|boarnefernijing= |
{{boarnen|boarnefernijing= |
De ferzje fan 5 mrt 2010 om 20.09
In spoek, spûk of spok is in geast dy't foar ûnferklearbere dingen soarget.
Der besteane in soad sêgen oer spoeken. Se komme al foar yn Fryske boarnen út de Midsieuwen. Noch 1729 skriuwt Ulrik Huber yn Hedendaegse Regtsgeleartheyt , dat in 'om spookerij ende nickers rasery' flechte boer sterk stiet, as hy mei tsjûgen bewize kin dat hy net sûnder reden it pachte hûs ferlitten hat. It Fryske folksleauwe hat in grut ferskaat oan spoeken: pleachbist, wite en swarte juffer, kopleaze bisten as foalle, hynder, keal, hûn en kat; lokale spoeken en tafallige ferskiningen.
De reden wêrom it spoeket, koe wêze: moard,, selsmoard, ferbergjen fan stellen guod, in net neikomd ûnthjit of in ferjitten deadshimd foar in ferstoarne. Faak wurdt der gjin reden neamd. Der besteane in soad middels om spoeken te ferdriuwen, mar faak moast der in duvelbanner by komme.
Het spoek fan Feanwâlden hat neffens it ferhaal syn jild ferside brocht mei help fan de duvel. Hjir mear:[1]
Boarnen, noaten en/as referinsjes: |
|