Sliep fan de siel

Ut Wikipedy

De Sliep fan de siel, ek wol kristlik mortalisme neamd, is in lear fan it kristendom dat deaden foarearst net nei de himel geane, mar yn it stof sliepe, oant de dei fan de Lêste Oardiel en de opstanning fan de deaden. It leauwen yn it sliepen fan de siel wurdt yn in tal restaurasjonistyske mienskippen, dêrûnder sândedeisadvintisten, dien. In tal lieders fan de protstantske Reformaasje stipen ek it leauwen yn it sliepen fan de siel, dochs Jehannes Kalvyn stipe it lywols net. Hy kaam nettsjinsteande wol mei de útdrukking "sliep fan de siel" (Psychopannychia) op it mêd. Inkelde fertsjintwurdigers wiene ûnder oaren John Milton, Thomas Hobbes en Isaac Newton.[1]

Boarnen, noaten en referinsjes[boarne bewurkje]

Boarnen, noaten en/as referinsjes:
  1. Liliane Crété Où va-t-on après la mort?: le discours protestant sur l'au-dela: XVT- XVIIF siècles, Genève, Labor et Fides, 2009 p.174. "Mais au temps de L'Enlightenment, elle ne faisait néanmoins pas l'unanimité puisque dans la seconde moitié du xvne siècle la doctrine mortaliste avait resurgi. Tant John Milton que Thomas Hobbes avaient été séduits par cette vieille hérésie ..."