Joke Bruijs
| Joke Bruijs | ||
| ||
| Joke Bruijs op de set fan Toen was geluk heel gewoon, 1993 | ||
| persoanlike bysûnderheden | ||
| echte namme | Johanna Maria Bruijs | |
| nasjonaliteit |  Nederlânsk
| |
| berne | 14 jannewaris 1952 | |
| berteplak | Rotterdam | |
| wurkpaad | ||
| berop/amt | Sjongster, aktrise | |
| jierren aktyf | 1966-no | |
| prizen | Erasmusspjelde | |
Johanna Maria (Joke) Bruijs (Rotterdam, 14 jannewaris 1952) is in Nederlânsk aktrise, sjongster en komediënne.
Biografy[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
Joke Bruijs komt út in muzikale famylje; heit Kees siet by The Four Dutch Serenaders tegearre mei Johnny Hoes. Yn 1966 kaam se as sjongster by de Rotterdamske popgroep The Spitfires (letter The Nazz hjitten), mar gie dêr by wei yn 1968 mei't se op har 15e yn tsjinst kaam wie by it Vara-dûnsorkest. Se song dêrnei ek foar radio-orkesten lykas de Skymasters en de Ramblers.
Bruijs stie al rillegau en as sjongster en aktrise yn it teater, ûnder oare yn kabaretfoarstellingen mei Jan Blaaser, Don Quishocking, Mini & Maxi en De Mounties, mei wa't hja ûnder mear yn de klucht Drie in de pan spile. Se spile en song ek yn musicals lykas Kaat Mossel en Mooi Katendrecht. Yn 2005 die Bruijs noch mei André van Duin syn jubileum-teätershow.
Yn 1970 wie Bruijs dielnimmer oan it Nasjonaal Songfestival 1970 mei it lietsje Okido en waard fjirde.
Joke Bruijs spile tegearre mei har eks-man Gerard Cox yn de rige Vreemde praktijken en yn de searje Toen was geluk heel gewoon fan 1994 oant 2009.
Tusken 2009 en 2011 spile Bruijs mey yn de soapsearje Goede tijden, slechte tijden as Maria de Jong. Maria is de mem fan Rik de Jong (Ferri Somogyi) en Danny de Jong (Jan Kooijman) dy't yn Kanada wennet. Bruijs naam dy rol oer fan aktrise Janine Veeren dy't it personaazje yn 1996 en 1997 fertolke.
Yn oktober 2022 makke Bruijs buorkundich dat se mei pensjoen gie. Se hold op mei sjongen en grutte rollen fanwegen kognitive beheining, mei as gefolch ferjitlikens.[1] Har lêste grutte rol wie dy fan Pleun yn de romantyske komeedzje Casa Coco.
Underskieding[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
Yn 2003 krige Joke Bruijs fanwegen har fertsjinsten op it mêd fan kultuer de Erasmusspjelde fan de stêd Rotterdam.
Filmografy[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
- De Boris En Bram Show(1979 -1980) - Marie
- Drie in de pan (1983) - Roos Uilenburg
- The Bluffers, 2 episoades (1986) - Blossom/Ginseng (Stim)
- DuckTales (1987-1990) - Swarte Magika (Stim)
- Drie recht, één averecht (1988)
- Vreemde praktijken (1989-1992) - Sjaan de Vries
- De Zeemeerman (1996) - Frou Romijn
- Baantjer (2003) - ôfl. De Cock en de moord op de clown: Bianca van het Oever
- Toen was geluk heel gewoon (telefyzjerige) (1994-2009) - Nel Kooiman
- Goede tijden, slechte tijden (2009-2010, 2011) - Maria de Jong (#2)
- Sorry, (2012) - Martha
- Toen was geluk heel gewoon (film) (2014) - Nel Kooiman
- Prinses Op De Erwt: een modern sprookje (2016) - Frou Krans
- La Famiglia (2016) - Annie van Voorst-Vliegenthart
- Casa Coco (2022) - Pleun
- The Roast of Famke Louise (2023) - as harsels
Boek[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
- Ben Valkhoff, Joke Bruijs, swingend door het leven. Rotterdam: Trichis, 2012
 |
Ofbylden dy't by dit ûnderwerp hearre, binne te finen yn de kategory Joke Bruijs fan Wikimedia Commons. |
| Boarnen, noaten en/as referinsjes: |
|