Christiaan Johannes van Geel
Christiaan Johannes van Geel (Amsterdam, 12 septimber 1917 - dêre, 8 maart 1974) wie in Nederlânsk dichter en tekener.
Chr. J. van Geel wie fan oarsprong byldzjend keunstner, mar is no allinne bekend fan syn gedichten. Yn 1961 hier in útstalling yn it Stedelijk Museum.
Yn de oarlochsjierren levere er bydragen oan it baldadige en surrealistyske moanneblêd mei in oplage fan ien eksemplaar De Schone Zakdoek. Earst yn 1958, doe't er 40 jier wie, ferskynde syn earste bondel, Spinroc en andere verzen. Van geel syn wurk wurdt ta it bêste fan de poëzy fan nei de oarloch rekkene. Van Geel wie in bevlogen redaksjelid fan it tydskrift Barbarber.
- Ik ben in beesten opgesomd
om weerklank die op vleugels gaat.
Geen rust is ooit geheel voltooid
dan die niet afziet van de vlucht.- út: Vluchtige verhuizing
Oant 13 augustus 2009 waard yn Museum Kranenburgh yn Bergen in oersjochststentoanstelling fan Chr.J. van Geel syn wurk holden.
Bibliografy
[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
(Foto Elly de Waard)
- Spinroc en andere verzen (1958)
- Uit de hoge boom geschreven (1967)
- Het zinrijk (1971)
- Acht diergedichten (1973)
- Enkele gedichten (1973)
- Chr. J. van Geel (1974)
- Uit wat spint ontstaan (1975)
- Herfstdraad (1975)
- Vluchtige verhuizing (1976)
- Zwanen (1977)
- Roofdruk (1977)
- Dierenalfabet, Het omliggend vee, een bestiarium (1978)
- Twee fragmenten uit "Bij het graf van een Atties meisje" (1979)
- Dan kom ik aan, als het schikt: drie brieven aan Nescio (1979)
- Dank aan de koekoek (1980)
- Verzamelde gedichten (1993)
- Het mooiste leeft in doodsgevaar (2009, kar: Willem Jan Otten)
- Onverzamelde gedichten (2014)