Jelle Zijlstra: ferskil tusken ferzjes
→Bankier: wurk |
|||
Rigel 28: | Rigel 28: | ||
===Bankier=== |
===Bankier=== |
||
Vanaf 1967 tot en met 1981 was Zijlstra president van [[De Nederlandsche Bank]] N.V. |
Vanaf 1967 tot en met 1981 was Zijlstra president van [[De Nederlandsche Bank]] N.V. Tegearre mei de direkteur bûtenlânsk belied fan dy bank, [[André Szász]], ontwikkelde hij het "hurde-gûenbelied". De gûne waard keppele oan de [[Dútske mark]] en Nederlân folge it Dútske monetêre belied. De ekonom fan de [[Bûsrepublyk Dútlân]] groeide razendsnel in die dagen, en daar haakte Nederland graag bij aan. Ook was Zijlstra in die jaren President van de [[Bank foar Ynternasjonale Betellings]] yn [[Basel]]. |
||
Op 30 april 1983 |
Op 30 april 1983 waard Zijlstra beneamd ta [[Minister fan Steat]]. Hy hat in soad bestjoersfulkjes hân en wie ek peetomke fan [[Kening Willem-Alexander]]. |
||
==Funksjes== |
==Funksjes== |
De ferzje fan 17 mrt 2014 om 20.28
Oan dizze side wurdt noch wurke! Fier hjir asjebleaft gjin bewurkings út oant de skriuwer mei de side klear is. |
---|
Jelle Zijlstra (Easterbierrum, 27 augustus 1918 - Wassenaar, 23 desimber 2001) wie in ekonoom. Hy promovearre yn de Hannelswittenskippen, wie sûnt 1948 heechlearaar oan de Frije Universiteit fan Amsterdam en wie Earste- en Twadde Keamerlid foar de ARP.
Levensloop
Na het behalen van het MULO- en HBS-diploma in Harns volgde Zijlstra een opleiding aan de Nederlandse Economische Hogeschool te Rotterdam.
De vervulling van de militaire dienstplicht en zijn onderduiken tijdens de Tweede Wereldoorlog (hij weigerde in 1943 de aan studenten verplichte loyaliteitsverklaring te tekenen) onderbraken tweemaal zijn studie. Tijdens zijn studie was hij lid van de Societas Studiosorum Reformatorum Roterodamensis (S.S.R.-R.). Hij werd lid van het dispuut U.C.R.I.G.E.S. Hij behaalde zijn doctoraalexamen economie in oktober 1945. Hij was daarna werkzaam bij de Nederlandse Economische Hogeschool als assistent en vanaf 1946 als hoofdassistent in het economisch onderzoek. In 1947 werd hij benoemd tot lector.
In december 2001 overleed Zijlstra op 83-jarige leeftijd. Hij werd begraven te Wassenaar.
Wurkpaad
Wittenskip
Zijlstra promovearre 1948 op it proefskrift "De omloopsnelheid van het geld en haar betekenis voor de geldwaarde en het monetaire evenwicht". Itselde jier noch waard er beneamd ta heechlearaar yn de teoretyske ekonomy oan de Vrije Universiteit fan Amsterdam.
Minister
Fan 2 septimber 1952 oant 24 july 1963 wie er minister fan Ekonomyske Saken yn it twadde kabinet Drees en yn it tredde kabinet Drees, fan Ekonomyske Saken en fan Finânsjen as "ad interim" yn it Twadde kabinet Beel en fan Finânsjen yn itKabinet-De Quay.
Staatsfonds voor de aardgasbaten
In deze periode negeerde Zijlstra de oproep tot het vormen van een staatsfonds voor de aardgasbaten. Deze historische fout leidde uiteindelijk tot de Dutch Disease (Hollânske sykte). De Nederlandse gulden werd zo hard dat de internationale concurrentiepositie werd ondermijnd. Tevens werden de aardgasbaten door vele opeenvolgende kabinetten gebruikt om de verzorgingsstaat te betalen. Van de ruim 200 miljard euro opbrengsten in 50 jaar tijd is nog geen 15% uiteindelijk geïnvesteerd.
Heechlearaar
Zijlstra waard nei it ministerwêzen beneamd ta heechlearaar yn de lear fan de iepenbiere finansjen oan de Frije Universiteit fan Amsterdam. Fan 1963 oant 1966 wie er ek earste keamerlid.
Minister-presidint
Nei de fal fan it Kabinet-Cals wie er fan 22 novimber 1966 oant 5 april 1967 minister-presidint en minister fan finânsjen fan it interim-kabinet mei syn namme. De benoeming tot president van De Nederlandsche Bank, gedaan door minister Vondeling, moest voorlopig ongedaan worden gemaakt vanwege Zijlstra's premierschap. De kabaretier Wim Kan stelde in zijn oudejaarsconference van 1966, dat Zijlstra alvorens bankpresident te worden, eerst moest zorgen dat er wat op die bank stond.
Bankier
Vanaf 1967 tot en met 1981 was Zijlstra president van De Nederlandsche Bank N.V. Tegearre mei de direkteur bûtenlânsk belied fan dy bank, André Szász, ontwikkelde hij het "hurde-gûenbelied". De gûne waard keppele oan de Dútske mark en Nederlân folge it Dútske monetêre belied. De ekonom fan de Bûsrepublyk Dútlân groeide razendsnel in die dagen, en daar haakte Nederland graag bij aan. Ook was Zijlstra in die jaren President van de Bank foar Ynternasjonale Betellings yn Basel.
Op 30 april 1983 waard Zijlstra beneamd ta Minister fan Steat. Hy hat in soad bestjoersfulkjes hân en wie ek peetomke fan Kening Willem-Alexander.
Funksjes
- 1952-1959 minister fan Ekonomyske Saken yn it Twadde- en Tredde kabinet Drees
- 1956, 1959 fraksjefoarsitter ARP Twadde Keamer
- 1956 lid Twadde Keamer
- 1958-1963, 1966-1967 minister fan Finansjen
- 1963-1966 lid Earste Keamer
- 1966-1967 minister-presidint
- 1966-1967 minister fan Algemiene Saken
- 1967-1982 presidint fan de Nederlânske Bank.
- 1983 minister fan Steat.
Trivia
- Jelle Zijlstra hat jierrenlang in hûs yn De Tike hân.
- Wim Kan song yn 1967 - "waar we heen gaan Jelle Sal Wel Sien"
Literatuer
Jelle Zijlstra, Per slot van rekening, memoires, Utjouwerij Contact, Amsterdam, 1993
Ofbylden dy't by dit ûnderwerp hearre, binne te finen yn de kategory Jelle Zijlstra fan Wikimedia Commons. |
Boarnen, noaten en/as referinsjes: |
|