Klaudius Goatikus: ferskil tusken ferzjes
L stikje red |
L +plaatsje |
||
| Rigel 1: | Rigel 1: | ||
{{stavering}} |
{{stavering}} |
||
[[File:Santa Giulia 4.jpg|thumb|Klaudius II, ôfbyld út 268/269]] |
|||
'''Klaudius Goatikus''' of '''Klaudius II''' ([[Latyn]]: ''Marcus Aurelius Valerius Claudius''; [[10 maaie]] [[214]] - jannewaris [[270]]) wie [[Romeinske keizers|keizer fan Rome]] fan [[268]] oant [[270]]. |
'''Klaudius Goatikus''' of '''Klaudius II''' ([[Latyn]]: ''Marcus Aurelius Valerius Claudius''; [[10 maaie]] [[214]] - jannewaris [[270]]) wie [[Romeinske keizers|keizer fan Rome]] fan [[268]] oant [[270]]. |
||
De ferzje fan 19 okt 2013 om 18.53
 Jo wurde útnûge om dêr in begjin mei te meitsjen |
|---|
Klaudius Goatikus of Klaudius II (Latyn: Marcus Aurelius Valerius Claudius; 10 maaie 214 - jannewaris 270) wie keizer fan Rome fan 268 oant 270.
Libben
Klaudius syn komôf is ûndúdlik. Nei gedachten waard er berne yn Syrmia (Sirmium; yn Neder-Pannoanje). Klaudius tsjinne as tribún ûnder Desius en Falerianus I, en waard troch de lêste beneamd as oerbefelhawwer yn Illyricum. Hy koe keizer wurde doe't hy tegearre mei Aurelianus yn septimber 268 in koup belei tsjin keizer Gallienus.
It keizerskip fan Klaudius bestie foar in grut part út oarlochfiere. It begûn allegearre mei in opstân fan it leger yn Mediolanum (Milaan) dy't hy allinnich delslaan koe troch de soldaten jild ta te sizzen fan 20 aurei de man.
Wylst de Romeinen yn Mediolanum mei-inoar fochten, wienen yn it noarden de Allemannen, in Germaansk folk, oer de Brennerpas it ryk ynfallen. Yn de lette hjerst fan 268 wie der in fjildslach by it Gardamar. It leger fan Klaudius brocht de Allemannen sa'n ferpletterjende nederlaach ta dat amper de helte fan de tsjinstanner it slachfjild libben ferlitte koe. Fuort dêrnei moast Klaudius weromkeare nei Rome om't swierrichheden yn Galje syn omtinken fregen.
Klaudius stjoerde syn maat Aurelianus mei troepen nei it suden fan Galje en dy slagge it om de kontreien eastlik fan de Rhône wer oan it Romeinske Ryk ta te foegjen. Mei ûnderhandelings koe Klaudius itselde berikke yn Spanje. It ferfal fan it ryk koe sawaande tydlik opkeard wurde.
Wilens soargen de Goaten foar grutte problemen op de Balkan. Klaudius sette der hinne mei syn troepen en helle flakby Marsianopolis in skitterjende oerwinning. Dat besoarge him de namme "Goatikus". Dêrmei wienen de problemen lykwols net oplost. Nije ynfallen fan de Goaten moasten tsjinhâlden wurden en fierders wie der in soad ûnrêst yn it easten, dêr't Keningin Senobia fan Palmyra yn 269 de Romeinske gebieten ynfallen wie. Har troepen hiene de seehaven fan Egypte, Aleksandrje, oermastere en dêrmei wie de foar Rome sa wichtige nôt-oanfier ôfsnien. Dêrnei stjoerde sy har legers nei it noarden ta en oermastere grutte stikken Romeinsk grûngebiet yn Asia Minor (Turkije). Klaudius, dy't op 'e Balkan genôch te stellen hie mei de Goaten, koe in oarloch yn it easten net tastean. Hy wie twongen om mei har frede te sluten.
Hy krige mei noch mear oarloggen te krijen; der kamen ek ynfallen yn Brittanje, Raetia en yn Pannoanje. Om al dizze problemen oan te kinnen, liet Klaudius de striid tsjin de Goaten oer oan Aurelianus en sels gong er nei Sirmium. De pest, dy't de Goaten grutte ferliezen tabrocht hie, briek dêr út yn syn eigen leger. Klaudius rekke sels besmet en ferstoar yn jannewaris fan 270. Alhoewol't hy mar twa jier keizer west hie, waard syn dea tige betreure troch de Romeinske senaat en it leger. Dêrom waard er fuortendaliks godlik ferklearre.