Fokker D. VII: ferskil tusken ferzjes

Ut Wikipedy
Skiednis ynteraktyf trochsjen
Neikommende ferskillen →
Content deleted Content added
FisueelWikitekst
Nije Side: {{wurk}} thumb|250px|Fokker D. VII == Technyske feiten en prestaasjes == {| class="wikitable" |-- bgcolor="#DDDDDD" ! ! '''Fokker D.VII''' ! '''Fokker D...
 
wurk bliuwt der
Rigel 1: Rigel 1:
{{wurk}}
{{wurk}}
[[Ofbyld:Fokker D VII 2.jpg|thumb|250px|Fokker D. VII]]
[[Ofbyld:Fokker D VII 2.jpg|thumb|250px|Fokker D. VII]]
De '''Fokker D.VII''' wie in [[Dütslân|Dútske]] jachtfleanmasine dat tsjin de ein fan de [[Earste Wrâldkriich]] troch [[Fokker (bedriuw)|Fokker]] makke waard neffens in ûntwerp fan [[Reinhold Platz]]. Doe't it tastel yn [[1918]] boppe it slachfjild ferskynde die bliken dat it fergelike mei de besteande [[Alliearden|alliearde]] fleanmasines superieur wie. It tastel wie sa (wreed) ferneamd dat it it iennige wapen wie dat mei namme opeaske waard troch de Alliearden yn de oerjefteûnderhannelingen oan de ein fan de oarloch.

== Skiednis ==
Ein [[1917]] boude Fokker de eksperimintele dûbeldekker V.11, útrisd mei in standert Mercedes D.IIIa motor.

[[Manfred von Richthofen]] vloog in it toestel en vond het een toestel dat lastig en oncomfortabel vloog en richtingsinstabiel was tijdens duikvluchten.
Fokker paste hierop de V.11 aan door de romp te verlengen en een vaste staart vóór het roer te plaatsen. Hierna vond von Richthofen dat het het beste toestel was in de competitiestrijd tussen vliegtuigtypes die in productie moesten worden genomen. Voornamelijk daardoor werd er een order geplaatst voor 400 toestellen van dit type. Hij heeft zelf nooit het toestel gevlogen in luchtgevechten omdat hij stierf vlak voordat het in gebruik werd genomen.

Omdat Fokker capaciteitsproblemen had, moesten de concurrenten [[Albatros (fleanmasine)|Albatros]] en [[AEG]] de VII meebouwen onder licentie, hoewel AEG er uiteindelijk geen heeft gebouwd. De oorlog liep ten einde en de Duitse industrie bleek niet meer in staat om meer dan 1700 toestellen te produceren.

De Fokker werd ingezet op het slagveld in mei 1918 en bleek al snel superieur ten opzichte van de bestaande Albatros- en [[Pfalz (vliegtuig)|Pfalz]]-verkenners. Zijn beste eigenschappen bleken duiken zonder kans op structurele schade, klimmen onder grote aanvalshoeken, zijn 'zachte' overtrekeigenschappen en de lage kans op spinnen. Dit in tegenstelling tot de [[Sopwith Camel]] en de [[Spad XIII]] dy't sa mar ynienen overtrekken en in een heftige spin konden belanden.
De nadelen van de VII waren de hitte van de motor die de [[munitie]] kon laten ontbranden (der waarden letter kuolfinnen geïnstalleerd). Brandstoftanks brieken faak op de naden en ek de ribben op de boppefleugel joegen faak belies.

Aanvankelijk werd een [[Mercedes D.III]]a motor fan 127 [[Kilowatt|kW]] gebruikt, later werd een [[BMW]] motor fan 138 kW gebruikt wat een aanzienlijke verbetering bleek.<br>
Toen de oorlog in novimber einige waren der 775 fan it type yn gebrûk.<br>
Na de oorlog werd het type nog door tal van landen gebruikt. 142 buitgemaakte exemplaren werden naar de [[Verenigde Staten]] overgebracht waar het toestel in gebruik werd genomen. Anthony Fokker smokkelde een groot aantal onvoltooide toestellen naar Nederland waar ze in zijn nieuwe fabriek in Amsterdam werden afgebouwd. Nog in [[1929]] werden nieuwe D.VII's onder licentie voor de Zwitserse luchtmacht geproduceerd.

Originele exemplaren kunnen nog gevonden worden in het [[Militêr Loftfeart Museum]] yn [[Soesterberg]], it ''Brome County Historical Society'' yn Kanada, it Deutsches Museum yn
[[München]] it [[Royal Air Force|RAF]]-museum yn Ingelân, it Musée de l'Air yn [[Frankryk]] en it National Air And Space Museum yn [[Washington D.C.|Washington]].


== Technyske feiten en prestaasjes ==
== Technyske feiten en prestaasjes ==
Rigel 55: Rigel 74:
| Klimfaasje nei 3.000 m:
| Klimfaasje nei 3.000 m:
|
|
| 8 Minuten 12 Sekunden
| 8 minuten 12 s.
|-
|-
| Klimfaasje nei 5.000m:
| Klimfaasje nei 5.000m:
Rigel 85: Rigel 104:
<gallery>
<gallery>
Ofbyld:Fd72.jpg|Fokker D.VII
Ofbyld:Fd72.jpg|Fokker D.VII
Ofbyld:Fd73.jpg|Fokker D.VII von [[Hermann Göring]]
Ofbyld:Fd73.jpg|De Fokker D.VII fan [[Hermann Göring]]
Ofbyld:Fd74.jpg|Fokker D.VII
Ofbyld:Fd74.jpg|Fokker D.VII
Ofbyld:Fokker_D_VII.jpg|Fokker D.VII
Ofbyld:Fokker_D_VII.jpg|Fokker D.VII
Rigel 121: Rigel 140:
* {{nl}} [http://www.warbirds.be/web/content.php?article.416 Warbirds side]
* {{nl}} [http://www.warbirds.be/web/content.php?article.416 Warbirds side]
* {{en}} [http://fokkerd7.aerofile.info ''The Fokker D.VII File'']
* {{en}} [http://fokkerd7.aerofile.info ''The Fokker D.VII File'']

{{DEFAULTSORT:Fokker D007}}
[[Kategory:Fleanmasine yn de Earste Wrâldkriich]]
[[Kategory:Jachtfleanmasine]]

De ferzje fan 17 jun 2012 om 18.46

Oan dizze side wurdt noch wurke!

Fier hjir asjebleaft gjin bewurkings út
oant de skriuwer mei de side klear is.


Fokker D. VII

De Fokker D.VII wie in Dútske jachtfleanmasine dat tsjin de ein fan de Earste Wrâldkriich troch Fokker makke waard neffens in ûntwerp fan Reinhold Platz. Doe't it tastel yn 1918 boppe it slachfjild ferskynde die bliken dat it fergelike mei de besteande alliearde fleanmasines superieur wie. It tastel wie sa (wreed) ferneamd dat it it iennige wapen wie dat mei namme opeaske waard troch de Alliearden yn de oerjefteûnderhannelingen oan de ein fan de oarloch.

Skiednis

Ein 1917 boude Fokker de eksperimintele dûbeldekker V.11, útrisd mei in standert Mercedes D.IIIa motor.

Manfred von Richthofen vloog in it toestel en vond het een toestel dat lastig en oncomfortabel vloog en richtingsinstabiel was tijdens duikvluchten. Fokker paste hierop de V.11 aan door de romp te verlengen en een vaste staart vóór het roer te plaatsen. Hierna vond von Richthofen dat het het beste toestel was in de competitiestrijd tussen vliegtuigtypes die in productie moesten worden genomen. Voornamelijk daardoor werd er een order geplaatst voor 400 toestellen van dit type. Hij heeft zelf nooit het toestel gevlogen in luchtgevechten omdat hij stierf vlak voordat het in gebruik werd genomen.

Omdat Fokker capaciteitsproblemen had, moesten de concurrenten Albatros en AEG de VII meebouwen onder licentie, hoewel AEG er uiteindelijk geen heeft gebouwd. De oorlog liep ten einde en de Duitse industrie bleek niet meer in staat om meer dan 1700 toestellen te produceren.

De Fokker werd ingezet op het slagveld in mei 1918 en bleek al snel superieur ten opzichte van de bestaande Albatros- en Pfalz-verkenners. Zijn beste eigenschappen bleken duiken zonder kans op structurele schade, klimmen onder grote aanvalshoeken, zijn 'zachte' overtrekeigenschappen en de lage kans op spinnen. Dit in tegenstelling tot de Sopwith Camel en de Spad XIII dy't sa mar ynienen overtrekken en in een heftige spin konden belanden. De nadelen van de VII waren de hitte van de motor die de munitie kon laten ontbranden (der waarden letter kuolfinnen geïnstalleerd). Brandstoftanks brieken faak op de naden en ek de ribben op de boppefleugel joegen faak belies.

Aanvankelijk werd een Mercedes D.IIIa motor fan 127 kW gebruikt, later werd een BMW motor fan 138 kW gebruikt wat een aanzienlijke verbetering bleek.
Toen de oorlog in novimber einige waren der 775 fan it type yn gebrûk.
Na de oorlog werd het type nog door tal van landen gebruikt. 142 buitgemaakte exemplaren werden naar de Verenigde Staten overgebracht waar het toestel in gebruik werd genomen. Anthony Fokker smokkelde een groot aantal onvoltooide toestellen naar Nederland waar ze in zijn nieuwe fabriek in Amsterdam werden afgebouwd. Nog in 1929 werden nieuwe D.VII's onder licentie voor de Zwitserse luchtmacht geproduceerd.

Originele exemplaren kunnen nog gevonden worden in het Militêr Loftfeart Museum yn Soesterberg, it Brome County Historical Society yn Kanada, it Deutsches Museum yn München it RAF-museum yn Ingelân, it Musée de l'Air yn Frankryk en it National Air And Space Museum yn Washington.

Technyske feiten en prestaasjes

Fokker D.VII Fokker D.VIIF
Boujier: 1918 1918
Ornearre as: Jachtfleanmasine Jachtfleanmasine
Lingte: 6,95 m 6,95 m
Spanwiidte: 8,90 m 8,90 m
Hichte: 2,75 m 2,75 m
Fleugeloerflak: 20,20 m² 20,20 m²
Leechgewicht: 684 kg 684 kg
Startgewicht: 910 kg 910 kg
floeistofkuolle seissilinder-linemotor: Mercedes D IIIa
Startfermogen 130 kW / 180 hk, 		BMW IIIa (Höhenmotor)
Startleistung 166 kW/226 PS
Topfaasje: 189 km/o op 1.000 m 205 km/o op 2.000 m
Klimfaasje nei 1.000 m: 5 minuten 48 s. 2 minuten 24 s.
Klimfaasje nei 3.000 m: 8 minuten 12 s.
Klimfaasje nei 5.000m: 31 minuten 30 s. 15 minuten 18 s.
Plafond: 6.000 m 7.000 m
Fleanberik: 350 km 350 km
Fleantiid: 1 oere 30 minuten 1 oere 30 minuten
Bewapening: 2 LMG 08/15 2 LMG 08/15
Bemanning: 1 1

Gallery


Lannen dêr't de D. VII tsjinne hat

Te fergelykjen tastellen

Literatuer

  • Enzo Angelucci, Paolo Matricardi: Die Flugzeuge. Von den Anfängen bis zum Ersten Weltkrieg. Falken-Verlag, Wiesbaden 1976, ISBN 3-8068-0391-9,.
  • Karlheinz Kens, Hanns Müller: Die Flugzeuge des Ersten Weltkriegs 1914 – 1918. Heyne, München 1973, ISBN 3-453-00404-3.
  • Günter Kroschel, Helmut Stützer: Die deutschen Militärflugzeuge 1910 – 1918. Lohse-Eissing, Wilhelmshaven 1977, ISBN 3-920602-18-8.
  • Kenneth Munson: Kampfflugzeuge. Jagd- und Schulflugzeuge 1914 – 1919. 2. neu bearbeitete Auflage. Orell Füssli Verlag, Zürich 1976, ISBN 3-280-00824-7, (Flugzeuge der Welt in Farben), S. 24, 121–122.
  • Heinz Nowarra: Die Entwicklung der Flugzeuge 1914 – 1918. Lehmanns, München 1959.
  • A. R. Weyl: Fokker. The Creative Years. Reprint. Putnam, [[Londen 1987, ISBN 0-85177-817-8.

Keppelings om utens

Opfrege fan "https://fy.wikipedia.org/w/index.php?title=Fokker_D._VII&oldid=565118"