Organisaasje fan Oalje Eksportearjende Lannen

Flagge fan de OPEC

De lannen fan de OPEC yn donkerblau. Gabon en Yndoneezje yn ljochter blau hawwe de OPEC wyls ferlitten

OPEC gebou yn Wenen

De Organisaasje fan oalje-eksportearjende lannen (Ingelsk: Organization of the Petroleum Exporting Countries, OPEC) is in gearwurkingsferbân fan tolve lannen dy't netto oalje útfiere. OPEC foarmet feitlik in kartel, dat troch it feroarjen fan it oanbod fan oalje de priis dêrfan stjoere kin.

OPEC is op 14 septimber 1960 oprjochte yn Bagdad (Irak) op inisjatyf fan Fenezuela. De oprjochters wienen neist Fenezuela en Irak, Saûdy-Araabje, Iran en Koeweit. Letter kamen der njoggen oare leden by OPEC, wêrfan der twa wer út de organisaasje gien binne: Kwatar (1961), Yndoneezje (1962-2008), Lybje (1962), Feriene Arabyske Emiraten (1967), Algerije (1969), Nigearia (1971), Ekwador ((1973-1992) opnij lid wurden yn novimber 2007), Gabon (1975-1994) en Angoala (2007).

OPEC hat sûnt 1 septimber 1965 syn haadkertier uyn Wenen. Dêrfoar siet it yn Genève.

De Arabyske leden fan de OPEC kundigden yn 1973 maatregels oan tsjin it westen nei oanlieding an de Jom Kipoeroarloch. Hjirtroch ûntstie de oaljekrisis. Nei de revolúsje yn Iran fan 1979 gie de oaljepriis en dêrmei wie de twadde oaljekrisis in feit.

Lannen dy't relatyf in soad oalje produsearje, mar gjin lid binne fan de OPEC binne:
Kanada, Meksiko, Noarwegen, Feriene Steaten, Ruslân, Oman en Brazylje.

Organisaasjie en doelstellings

De OPEC telt 12 leden. Alle lannen dy't netto oalje-eksporteur binne en likense belangen hawwe as de hjoeddeiske OPEC-leden kinne lid wurde. Om ta de OPEC ta te treden is de ynstimming fereaske fan trije fjirde fan alle sittende leden en fan alle fiif lannen dy't de OPEC yn 1960 oprjochte hawwe.

Oan dizze side wurdt noch wurke! Fier hjir asjebleaft gjin bewurkings út oant de skriuwer mei de side klear is.

De doelstellingen van de OPEC binne:

• koördinaasje fan de belangen fan de oalje-eksportearjende lannen, met name het verzekeren van een stabiele bron van inkomsten voor de olieproducerende landen;
• zorg dragen voor voldoende olie tegen een economisch aantrekkelijke prijs voor de olieconsumerende landen;
• het behalen van een redelijk rendement op de investeringen die noodzakelijk zijn voor voldoende olie aanbod.

Ut de skiednis fan de OPEC blykt dat het handhaven van stabiele olieprijzen, voornamelijk door het bepalen van productiequota, geen gemakkelijke opgave is. Het vaststellen van de juiste hoogte van de olieprijs is eveneens niet eenvoudig. Een te lage prijs leidt tot te lage opbrengsten voor de olie-exporterende landen, maar een te hoge prijs leidt tot de ontwikkeling van alternatieve energiebronnen. Alternatieven kunnen nieuwe olievelden zijn zoals bijvoorbeeld in het noorden van Alaska of de Noordzee, die een hogere kostprijs hebben en daardoor alleen economisch winbare reserves opleveren als de olieprijs hoog is, of volledig andere energiebronnen als kernenergie of windenergie.

Yn septimber 2010 fierde de OPEC it 50 jierrich bestean fan de organisaasje.

Boarnen, noaten en referinsjes

Boarnen, noaten en/as referinsjes:

(in) OPEC webstee (in) FAQ OPEC <referenties/>

Commons

Wikimedia Commons

Ofbylden dy't by dit ûnderwerp hearre, binne te finen yn de kategory OPEC fan Wikimedia Commons.