Flannaneilannen: ferskil tusken ferzjes

Ut Wikipedy
Content deleted Content added
L Bot - derby: nn:Flannan Isles
Xqbot (oerlis | bydragen)
L Bot - oars: pl:Wyspy Flanna; tekstwiziging
Rigel 24: Rigel 24:
Op 29 desimber [[1900]] kaam NLB-ynspekteur Robert Muirhead nei it eilân om de saak te ûndersykjen. Hy befêstige wat Moore en syn mannen ek al tocht hienen: Eilean Mòr wie slim teheistere west troch hege seeën. Dat die bliken út skea oan begroeiïng op grutte hichte, treppen en oare materialen. Ek wie der in ton swier rotsblok fan't plak rekke. Fierders like it wol dat de trije fjoertoerwachters hastich, sûnder harren oaljepakken oan, bûtendoar rekke wienen. Hja konkludearren dat de wachters fan it eilân spield wêze moasten troch ekstreem hege weagen.
Op 29 desimber [[1900]] kaam NLB-ynspekteur Robert Muirhead nei it eilân om de saak te ûndersykjen. Hy befêstige wat Moore en syn mannen ek al tocht hienen: Eilean Mòr wie slim teheistere west troch hege seeën. Dat die bliken út skea oan begroeiïng op grutte hichte, treppen en oare materialen. Ek wie der in ton swier rotsblok fan't plak rekke. Fierders like it wol dat de trije fjoertoerwachters hastich, sûnder harren oaljepakken oan, bûtendoar rekke wienen. Hja konkludearren dat de wachters fan it eilân spield wêze moasten troch ekstreem hege weagen.


===Ferklearrings===
=== Ferklearrings ===
De autoriteiten hiene genôch oan de wierskynlike tadracht fan it ûnk en lieten de saak fierders gewurde. Oaren koenen har der net by deljaan en it spekulearjen begûn, ek om't slutend bewiis nea kommen is en der nea in spoar fan de manlju wer fûn is.
De autoriteiten hiene genôch oan de wierskynlike tadracht fan it ûnk en lieten de saak fierders gewurde. Oaren koenen har der net by deljaan en it spekulearjen begûn, ek om't slutend bewiis nea kommen is en der nea in spoar fan de manlju wer fûn is.
Guon mienden dat de wachters ûntfierd wiene troch bûtenlânske spionnen of dat se meinaam wiene troch mânske seefûgels of sels kolossale seeslangen.
Guon mienden dat de wachters ûntfierd wiene troch bûtenlânske spionnen of dat se meinaam wiene troch mânske seefûgels of sels kolossale seeslangen.
Rigel 35: Rigel 35:
Serieus ûndersyk troch Nicolson yn [[1995]] en troch Hamish Haswell-Smith foar syn boek ''The Scottish Islands'' [[2004]] hawwe einliks neat nijs opsmiten oer de ferdwining fan Ducat, Marshall en McArthur. Mar it lêste wurd sil der noch wol net oer sein wêze.
Serieus ûndersyk troch Nicolson yn [[1995]] en troch Hamish Haswell-Smith foar syn boek ''The Scottish Islands'' [[2004]] hawwe einliks neat nijs opsmiten oer de ferdwining fan Ducat, Marshall en McArthur. Mar it lêste wurd sil der noch wol net oer sein wêze.


==Referinsjes==
== Referinsjes ==
*Bathhurst, Bella. (2000) ''The Lighthouse Stevensons''. London. Flamingo. ISBN 0006530761
* Bathhurst, Bella. (2000) ''The Lighthouse Stevensons''. London. Flamingo. ISBN 0006530761
*Harvie-Brown, J. A. & Buckley, T. E. (1889), ''A Vertebrate Fauna of the Outer Hebrides.'' Edinburgh. David Douglas.
* Harvie-Brown, J. A. & Buckley, T. E. (1889), ''A Vertebrate Fauna of the Outer Hebrides.'' Edinburgh. David Douglas.
*[[Martin Martin|Martin, Martin]] (1703) ''[http://www.appins.org/martin.htm A Description of the Western Isles of Scotland including A Voyage to St. Kilda]'' Retrieved 8 October 2008.
* [[Martin Martin|Martin, Martin]] (1703) ''[http://www.appins.org/martin.htm A Description of the Western Isles of Scotland including A Voyage to St. Kilda]'' Retrieved 8 October 2008.
*[[W.H. Murray|Murray, W.H.]] (1973) ''The Islands of Western Scotland.'' London. Eyre Methuen. SBN 413303802
* [[W.H. Murray|Murray, W.H.]] (1973) ''The Islands of Western Scotland.'' London. Eyre Methuen. SBN 413303802
*Munro, R.W. (1979) ''Scottish Lighthouses''. Stornoway. Thule Press. ISBN 0906191327
* Munro, R.W. (1979) ''Scottish Lighthouses''. Stornoway. Thule Press. ISBN 0906191327
*Nicholson, Christopher. (1995) ''Rock Lighthouses of Britain: The End of an Era?'' Caithness. Whittles. ISBN 1870325419
* Nicholson, Christopher. (1995) ''Rock Lighthouses of Britain: The End of an Era?'' Caithness. Whittles. ISBN 1870325419
*Perrot, D. ''et al.'' (1995) ''The Outer Hebrides Handbook and Guide.'' Machynlleth. Kittiwake. ISBN 0951100351
* Perrot, D. ''et al.'' (1995) ''The Outer Hebrides Handbook and Guide.'' Machynlleth. Kittiwake. ISBN 0951100351


==Keppeling om utens==
== Keppeling om utens ==
* [http://www.nlb.org.uk/ourlights/history/flannan.htm Northern Lighthouse Board information about Flannan Isles lighthouse]
* [http://www.nlb.org.uk/ourlights/history/flannan.htm Northern Lighthouse Board information about Flannan Isles lighthouse]
* [http://www.nlb.org.uk/historical/flannans.htm Northern Lighthouse Board information about the disappearance of the keepers]
* [http://www.nlb.org.uk/historical/flannans.htm Northern Lighthouse Board information about the disappearance of the keepers]
Rigel 57: Rigel 57:
[[nn:Flannan Isles]]
[[nn:Flannan Isles]]
[[no:Flannan Isles]]
[[no:Flannan Isles]]
[[pl:Wyspy Flannana]]
[[pl:Wyspy Flanna]]
[[ru:Острова Фланнана]]
[[ru:Острова Фланнана]]

De ferzje fan 2 jul 2010 om 08.18

Lizzing fan de Flannan-Eilannen

De Flannan Islands (of Flannan Isles) is in groep fan tolve, rotsige, eilântsjes likernôch 30 kilometer út de kust fan Lewis yn Skotlân. Se wurde ek wol The Seven Hunters neamd. Se hearre by de Bûten-Hebriden. It totale lânoerflakte is mar 50 ha.. De grutste eilânnen binne Eilean Mòr (grut eilân) en Eilean Taigh (hûs eilân). De hjoeddeisk ûnbewenne eilânnen binne in fûgelreservaat en sûnt 1983 in Site of Special Scientific Interest.

Yn it ferline hawwe dêr faaks kluzeners wenne en kamen der pylgers. Yn elts gefal is der op it grutste eilân n Eilean Mòr in ruïne fan in kapeltsje wijd oan St. Flannan (identiteit ûnwis) en op Eilean Taigh it oerbliuwsel fan in wente. Ieuen oanien hawwe manlju fan Lewis de eilânnen ôfstrûpt foar aaien, fûgels en fearren (foaral dy fan de Eider).

Fjoertoer

Fjoertoer op Eilean Mòr

Op Eilean Mòr waard tusken 1895 en 1899 in fjoertoer en in wachterswente bout nei in ûntwerp fan David Alan Stevenson en Charles Alexander Stevenson. Opdrachtjouwer wie de Northern Lighthouse Board (NLB). De toer is 23 m. heech en syn ljocht rikt 20 nautyske milen. Yn't earstoan wie der gjin radioferbining mei de wâl. Dêrom krige gamekeeper Roderick MacKenzie as ekstra taak om fan Gallan Head op Lewis it funksjonearen fan de toer yn'e gaten te hâlden en te tinken om ljochtsinjalen fan de wachters. Yn 1925 kaam der in triedleaze tillegraafferbining. De fjoertoer is oan't septimber 1971 bemanne west. Doe waard it in Major Automatic Light. It eilân en de toer wurde no ien kear yn't jier ynspektearre troch de NLB.

It mystearje fan 1900

Ferdwining

Op 15 desimber 1899 foel it de bemanning fan de stomer Archer op dat it ljocht fan de fjoertoer út wie. Kaptein Jamie Harvie makke der melding fan yn Oban.

Om't it al dagen stoarmwaar west hie, kaam it befoarriedingsskip Hesperus mei seis dagen opûnthâld, op 26 desimber by Eilean Mòr oan mei foarrie en de ôflosser Joseph Moore. De wachters James Ducat, Thomas Marshall en Donald McArthur wie nearne te finen en reagearren net op lûd- en ljochtsinjalen. Moore en trije man fan de Hesperus sochten it hiele eilân ôf, mar fûnen gjin minske.

It frjemdste fan de saak wie dat de lêste notysje in it lochboek fan 15 desimber, 9 oere wie. Dat, de mannen binne ferdwûn doe't de stoarm him al dellein hie.

Op 29 desimber 1900 kaam NLB-ynspekteur Robert Muirhead nei it eilân om de saak te ûndersykjen. Hy befêstige wat Moore en syn mannen ek al tocht hienen: Eilean Mòr wie slim teheistere west troch hege seeën. Dat die bliken út skea oan begroeiïng op grutte hichte, treppen en oare materialen. Ek wie der in ton swier rotsblok fan't plak rekke. Fierders like it wol dat de trije fjoertoerwachters hastich, sûnder harren oaljepakken oan, bûtendoar rekke wienen. Hja konkludearren dat de wachters fan it eilân spield wêze moasten troch ekstreem hege weagen.

Ferklearrings

De autoriteiten hiene genôch oan de wierskynlike tadracht fan it ûnk en lieten de saak fierders gewurde. Oaren koenen har der net by deljaan en it spekulearjen begûn, ek om't slutend bewiis nea kommen is en der nea in spoar fan de manlju wer fûn is. Guon mienden dat de wachters ûntfierd wiene troch bûtenlânske spionnen of dat se meinaam wiene troch mânske seefûgels of sels kolossale seeslangen. Letter kamen der paranormale ferklearrings by, bygelyks ûntfiering troch bûtenierdske wêzens yn UFO's. Ek is der tocht oan moard of dat se harsels tekoart dien hienen.

It romantysk byld fan trije man yn de iensumens fan in isoleare, desolaat eilân sil harres wol ta alternative ferklearrings dien hawwe.

Yn hiel it lân waard der oer skreaun: yn kranten, lieten en fersen. Ek resinter hat it foarfal keunstners ynspireare. Yn 1968 naam de popgroep Genesis de song The Mystery of the Lighthouse op. Peter Maxwell Davies skreau yn 1979 de keameropera The Lighthouse en fan Angela J. Elliot ferskynde yn 2005 de roman Some Strange Scent of Death.

Serieus ûndersyk troch Nicolson yn 1995 en troch Hamish Haswell-Smith foar syn boek The Scottish Islands 2004 hawwe einliks neat nijs opsmiten oer de ferdwining fan Ducat, Marshall en McArthur. Mar it lêste wurd sil der noch wol net oer sein wêze.

Referinsjes

Keppeling om utens