Nijsibearyske Eilannen

Oan dizze side wurdt noch wurke! Fier hjir asjebleaft gjin bewurkings út oant de skriuwer mei de side klear is.

It plak fan de Nij Sibearyske Eilannen.

De Nij Sibearyske Eilannen.

De Nij-Sibearyske Eilannen foarmje in arsjipel, benoarden de East-Sibearyske kust tusken de Laptevsee en de East-Sibearyske See. De eilanekloft leit benoarden fan Ruslâns grutste autonome republyk, Jakoetsje, dêr't it fan skieden wurdt troch de Strjitte fan Dmitri Laptev.

De Nij-Siberyske eilannen wurde ferdield yn:

• Anzjoe-eilannen (noarden)
• Ljachovski-eilannen (súden)
• De Long-eilannen (easten)

De archipel bestaat uit vier grotere eilannen van meer dan 10.000 km² en vele kleinere in de omgeving. De Anzjoe-eilannen worden van de Ljachovski-eilanden gescheiden door de Strjitte fan Sannikov.

Het grootste deel van de archipel is laaggelegen en bestaat uit los sediment. Het westelijk deel bestaat uit kalksteen en leisteen. Er heerst een ijsklimaat. Er ligt negen maanden van het jaar sneeuw. Gemiddelde januaritemperatuur: -30°C, gemiddelde julytemperatuur: 3°C tot 19°C afhankelijk van de ligging. Neerslag: 132mm per jaar.

Het eerste nieuws over het bestaan van de eilanden deed de ronde in het begin van de 18e ieu en werd gebracht door de Kozak Jakov Permjakov. In 1712 bereikte zijn expeditie de Ljachovski-eilannen. In het begin van de 19de eeuw werden de eilanden verder in kaart gebracht door Jakov Sannikov, Matvej Gedensjtrom en anderen.