Jonas Salk: ferskil tusken ferzjes

Yn [[1947]] waard er oansteld oan de [[University of Pittsburgh Medical School]], dêr't er begûn oan de ûntwikkeling fan in [[polio]][[faksin]]. Hy hie hjir al wat teoretysk wurk oer dien, en op basis derfan, en it suksessúkses fan it grypfaksin, krige er jildlike stipe fan de [[Nasjonale Stifting foar Berneferlamming]]. Hy kombinearre syn ûnderfining mei it grypfaksin mei ûntdekkingen fan oare ûndersykersûndersikers yn it fjild, benammen dy fan [[John Enders]], en yn [[1952]] wie er sa fier dat er teste koe op frijwilligers, wêrûnder himsels en syn gesinhúshâlding. Om't de resultaten dêrfan goed wienen publisearre er yn [[1953]] yn it [[Journal of the American Medical Association]]. Yn [[1954]] waard begûn mei in test yn gâns it lân, dy't yndie it gefolch hie dat it tal fan poliogefallen tebek gong. Op [[12 april]] [[1955]] waard it suksessúkses oankundige. Salk hat it faksin net patentearrepatintearre, nei't er sei om't er woe dat it sa wiid mooglik ferspraadferspraat wurde soe.