Manigeïsme

Manicheese prysters oan skriuwtafels, foarsjen fan tekst yn it Sogdysk. Manuskript út Khocho (Tarimbekken).

It Manicheïsme is in âlde religy dat eartiids stifte waard troch Mani (216-276) yn it âlde Perzje. Mani groeide op yn in de joadsk-kristlike sekte fan de elkesaïeten (dat mooglik ferwant wie mei de Mandaeërs), mar gong sels op grûn fan eigen 'gewaarwurdings' syn godstsjinstige ynsjochten ferkundigen oan de minsken. Dizze ynsjochten hâlden harren benammen dwaande mei de folsleine tsjinstelling tusken ljocht en tsjuster, tusken goed en kwea, tusken siel en stof: it manicheïsme. Yn dit gnostysk dualisme seach Mani him sels as de troch Jezus taseine úteinlike iepenbierder. Mani freege fan syn folgelings dat sy harren oan in strange assese en fegetarisme holden. Neffens Mani koe de siel weromkeare nei it ljocht. It Manicheïsme beskikte oer in wiidweidige mytology.