Hindrik de Hillige: ferskil tusken ferzjes
red en st |
kategory |
||
| Rigel 3: | Rigel 3: | ||
Hy wie de soan fan de Beierske hartoch Hindrik II, "de Rûzjesiker", en syn frou Gisela. Hy wie de oerpakesizzer fan Hindrik I en stamde sadwaande út de Beierske sydline fan de Ottoanen. Nei't er op [[9 july]] [[1002]] as Eastfrankyske kening kroane wie, kroane paus Benediktus VIII him op [[14 febrewaris]] [[1014]] as keizer fan it Hillige Roomske Ryk. Hindrik II wie mei keizerinne Kunigunde boaske. Hja krigen gjin bern. Dêrtroch wie Hindrik II de lêste keizer út it laach fan de Ottoanen. |
Hy wie de soan fan de Beierske hartoch Hindrik II, "de Rûzjesiker", en syn frou Gisela. Hy wie de oerpakesizzer fan Hindrik I en stamde sadwaande út de Beierske sydline fan de Ottoanen. Nei't er op [[9 july]] [[1002]] as Eastfrankyske kening kroane wie, kroane paus Benediktus VIII him op [[14 febrewaris]] [[1014]] as keizer fan it Hillige Roomske Ryk. Hindrik II wie mei keizerinne Kunigunde boaske. Hja krigen gjin bern. Dêrtroch wie Hindrik II de lêste keizer út it laach fan de Ottoanen. |
||
Oars as syn foargonger Otto III konsintrearre Hindrik II him op it ryksgebiet noardlik fan de [[Alpen]], hy fierde foaral ferskate kearen oarloch mei Poalen en gie mei tsjinsin trijeris nei Itaalje. Yn syn tiid kaam it ta in yntinsivearring fan it keningsbewâld. Fan binnenút makke Hindrik it ryk fêster troch neiere persoanlike en politike bannen mei de tsjerke. Troch skinkings en nije stiftings soarge hy derfoar dat de bisdommen fêste punten fan de keninklike macht waarden en krige hy dêr tsjinstbetoan foar werom. Hy besocht boppedat de keninklike macht fan it rykskleaster, dy't in part fan it ryksleger levere, fuort te sterkjen. Yn [[1007]] stifte hy in bisdom yn |
Oars as syn foargonger Otto III konsintrearre Hindrik II him op it ryksgebiet noardlik fan de [[Alpen]], hy fierde foaral ferskate kearen oarloch mei Poalen en gie mei tsjinsin trijeris nei Itaalje. Yn syn tiid kaam it ta in yntinsivearring fan it keningsbewâld. Fan binnenút makke Hindrik it ryk fêster troch neiere persoanlike en politike bannen mei de tsjerke. Troch skinkings en nije stiftings soarge hy derfoar dat de bisdommen fêste punten fan de keninklike macht waarden en krige hy dêr tsjinstbetoan foar werom. Hy besocht boppedat de keninklike macht fan it rykskleaster, dy't in part fan it ryksleger levere, fuort te sterkjen. Yn [[1007]] stifte hy in bisdom yn Bamberch, in stêd, dy't net as in oare stêd mei syn namme ferbûn is. |
||
De kronyk fan [[Thietmar fan Merseburg]], dy't troch de kening yn 1009 as biskop fan [[ |
De kronyk fan [[Thietmar fan Merseburg]], dy't troch de kening yn 1009 as biskop fan [[Merseburch]] beneamdt waard, jild as wichtichste boarne oar Hindrik II en syn tiid. It wurdt foar de tiid fan Hindrik II sels as haadoerlevering besjoen. |
||
[[Kategory:Franken]] |
|||
[[Kategory:Skiednis fan Dútslân]] |
|||
De ferzje fan 31 jan 2009 om 15.31
Hindrik II, mei de bynamme de Hillige ( Bad Abbach by Hildeheim, 6 maaie 973 of 978 - Grone, 13 july 1024 ), wie sont 1002 kening fan it Eastfrankyske ryk (Regnum Teutonicorum) en keizer fan it Hillige Roomske Ryk fan 1014 - 1024.
Hy wie de soan fan de Beierske hartoch Hindrik II, "de Rûzjesiker", en syn frou Gisela. Hy wie de oerpakesizzer fan Hindrik I en stamde sadwaande út de Beierske sydline fan de Ottoanen. Nei't er op 9 july 1002 as Eastfrankyske kening kroane wie, kroane paus Benediktus VIII him op 14 febrewaris 1014 as keizer fan it Hillige Roomske Ryk. Hindrik II wie mei keizerinne Kunigunde boaske. Hja krigen gjin bern. Dêrtroch wie Hindrik II de lêste keizer út it laach fan de Ottoanen.
Oars as syn foargonger Otto III konsintrearre Hindrik II him op it ryksgebiet noardlik fan de Alpen, hy fierde foaral ferskate kearen oarloch mei Poalen en gie mei tsjinsin trijeris nei Itaalje. Yn syn tiid kaam it ta in yntinsivearring fan it keningsbewâld. Fan binnenút makke Hindrik it ryk fêster troch neiere persoanlike en politike bannen mei de tsjerke. Troch skinkings en nije stiftings soarge hy derfoar dat de bisdommen fêste punten fan de keninklike macht waarden en krige hy dêr tsjinstbetoan foar werom. Hy besocht boppedat de keninklike macht fan it rykskleaster, dy't in part fan it ryksleger levere, fuort te sterkjen. Yn 1007 stifte hy in bisdom yn Bamberch, in stêd, dy't net as in oare stêd mei syn namme ferbûn is.
De kronyk fan Thietmar fan Merseburg, dy't troch de kening yn 1009 as biskop fan Merseburch beneamdt waard, jild as wichtichste boarne oar Hindrik II en syn tiid. It wurdt foar de tiid fan Hindrik II sels as haadoerlevering besjoen.