Hindrik de Hillige: ferskil tusken ferzjes
Nije Side: Hindrik II, mei de bynamme de Hillige (* 6 maaie 973 of 978 yn Bad Abbach by Hildeheim, † 13 july 1024 yn Grone), wie sont 1002 kening fan it Eastfrankyske ryk (Regnum Teutonico... |
No edit summary |
||
| Rigel 1: | Rigel 1: | ||
Hindrik II, mei de bynamme de Hillige (* 6 maaie 973 of 978 yn Bad Abbach by [[Hildeheim]], † 13 july 1024 yn [[Grone]]), wie sont 1002 kening fan it Eastfrankyske ryk (Regnum Teutonicorum) en keiser fan it [[Hillige Roomske Ryk]] fan 1014 oant 1024. |
Hindrik II, mei de bynamme de Hillige (* 6 maaie 973 of 978 yn Bad Abbach by [[Hildeheim]], † 13 july 1024 yn [[Grone]]), wie sont 1002 kening fan it Eastfrankyske ryk (Regnum Teutonicorum) en keiser fan it [[Hillige Roomske Ryk]] fan 1014 oant 1024. |
||
Hy wie de soan fan de Beierske hartoch Hindrik II, "de Rûzjesiker", en syn frou Gisela. Hy wie de oerpakesizzer fan Hindrik I en stamde sadwaande út de Beierske sydline fan de |
Hy wie de soan fan de Beierske hartoch Hindrik II, "de Rûzjesiker", en syn frou Gisela. Hy wie de oerpakesizzer fan Hindrik I en stamde sadwaande út de Beierske sydline fan de Ottoanen. Nei't er op 9 july 1002 as Eastfrankyske kening kroane wie, kroane paus Benediktus VIII him op 14 febrewaris 1014 as keiser fan it Hillige Roomske Ryk. Hindrik II wie mei keiserinne Kunigunde boaske. Hje krigen gjin bern. Dertroch wie Hindrik II de lêste keiser út it slachte fan de Ottoanen. |
||
Oars as syn foargonger Otto III konsintreare Hindrik II him op it ryksgebiet noardlik fan de Alpen, hy fierde foaral ferskate kearen oarloch mei Poalen en gie mei tsjinsin trijeris nei Ytaalje. Yn syn tiid kaam it ta in yntinsivearing fan it keningsbewâld. Fan binnenút makke Hindrik it ryk fêster troch neiere persoanlike en politike bannen mei de tsjerke. Troch skinkings en nije stiftings soarge hy derfoar dat de bisdommen fêste punten fan de keninklike macht waarden en krige hy derfoar tsjinstbetoan foar werom. |
Oars as syn foargonger Otto III konsintreare Hindrik II him op it ryksgebiet noardlik fan de [[Alpen]], hy fierde foaral ferskate kearen oarloch mei Poalen en gie mei tsjinsin trijeris nei Ytaalje. Yn syn tiid kaam it ta in yntinsivearing fan it keningsbewâld. Fan binnenút makke Hindrik it ryk fêster troch neiere persoanlike en politike bannen mei de tsjerke. Troch skinkings en nije stiftings soarge hy derfoar dat de bisdommen fêste punten fan de keninklike macht waarden en krige hy derfoar tsjinstbetoan foar werom. Hy besocht boppedat de keninklike macht fan it rykskleaster, dy't in part fan it ryksleger levere, fuort te sterkjen. Yn 1007 stifte hy in bisdom yn Bamberg, in stêd, dy't net as in oare stêd mei syn namme ferbûn is. |
||
De kroanyk fan [[Thietmar fan Merseburg]], dy't troch de kening yn 1009 as bisskop fan Merseburg beneamt waard, jild as wichtigste boarne oar Hindrik II en syn tiid. It wurdt foar de tiid fan Hindrik II sels as haadoerleavering besjoen. |
|||
De ferzje fan 31 jan 2009 om 14.52
Hindrik II, mei de bynamme de Hillige (* 6 maaie 973 of 978 yn Bad Abbach by Hildeheim, † 13 july 1024 yn Grone), wie sont 1002 kening fan it Eastfrankyske ryk (Regnum Teutonicorum) en keiser fan it Hillige Roomske Ryk fan 1014 oant 1024.
Hy wie de soan fan de Beierske hartoch Hindrik II, "de Rûzjesiker", en syn frou Gisela. Hy wie de oerpakesizzer fan Hindrik I en stamde sadwaande út de Beierske sydline fan de Ottoanen. Nei't er op 9 july 1002 as Eastfrankyske kening kroane wie, kroane paus Benediktus VIII him op 14 febrewaris 1014 as keiser fan it Hillige Roomske Ryk. Hindrik II wie mei keiserinne Kunigunde boaske. Hje krigen gjin bern. Dertroch wie Hindrik II de lêste keiser út it slachte fan de Ottoanen.
Oars as syn foargonger Otto III konsintreare Hindrik II him op it ryksgebiet noardlik fan de Alpen, hy fierde foaral ferskate kearen oarloch mei Poalen en gie mei tsjinsin trijeris nei Ytaalje. Yn syn tiid kaam it ta in yntinsivearing fan it keningsbewâld. Fan binnenút makke Hindrik it ryk fêster troch neiere persoanlike en politike bannen mei de tsjerke. Troch skinkings en nije stiftings soarge hy derfoar dat de bisdommen fêste punten fan de keninklike macht waarden en krige hy derfoar tsjinstbetoan foar werom. Hy besocht boppedat de keninklike macht fan it rykskleaster, dy't in part fan it ryksleger levere, fuort te sterkjen. Yn 1007 stifte hy in bisdom yn Bamberg, in stêd, dy't net as in oare stêd mei syn namme ferbûn is.
De kroanyk fan Thietmar fan Merseburg, dy't troch de kening yn 1009 as bisskop fan Merseburg beneamt waard, jild as wichtigste boarne oar Hindrik II en syn tiid. It wurdt foar de tiid fan Hindrik II sels as haadoerleavering besjoen.