Prostitúsje: ferskil tusken ferzjes
hoer |
Dat liet fan André Hazes wie dochs net yn it Frysk... |
||
| Rigel 7: | Rigel 7: | ||
In soad lannen hawwe [[wet]]ten oangeande prostitúsje. Guon lannen hawwe de prostitúsje ferbean. Prostitúsje bard oeral op de wrâld. |
In soad lannen hawwe [[wet]]ten oangeande prostitúsje. Guon lannen hawwe de prostitúsje ferbean. Prostitúsje bard oeral op de wrâld. |
||
Der binne ek manlike prostituees; manlju dy't mei oare manlju of froulju seks hawwe. Manlike prostituees wurde meastentiids ''gigolo'' neamd. |
Der binne ek manlike prostituees; manlju dy't mei oare manlju of froulju seks hawwe. Manlike prostituees mei froulju as klanten wurde meastentiids ''gigolo'' neamd. |
||
== Prostitúsje yn de Nederlânske literatuer == |
== Prostitúsje yn de Nederlânske literatuer == |
||
| Rigel 29: | Rigel 29: | ||
== Yn lieten == |
== Yn lieten == |
||
* [[André Hazes]] - 't |
* [[André Hazes]] - 't Rode licht |
||
== Keppeling om utens == |
== Keppeling om utens == |
||
De ferzje fan 19 aug 2021 om 10.38
In prostituee of hoer is in persoan, meastentiids fan it froulik geslacht, dy't seks hat om it jild. Prostitúsje (of huorkerij) wurdt somtiden ek wol it "âldste wurk op 'e wrâld" neamd. Der wienen ferhalen fan yn hast eltse kultuer.
Oer in hoer wurdt der wol ris sein; hja hat in winkel ûnder de skelk of nei de froulju reizigje (seks hawwe mei in prostituee). Guon fan de froulju yn de prostitúsje rinne op 'e dyk sykjende nei kunden, of wurkje yn in gebou mei de namme bordeel (rinhûs). Harren baas (de persoan dêr't hja foar wurkje en wa it jild kriget) is in 'madame' (as hja froulik is) of in 'poaier' (by in manlik persoan). De stêden Amsterdam en Hamburch binne troch harren "reade ljocht distrikt" (in part fan de stêd dêr't prostitúsje legaal is) wiidferneamd.
In soad lannen hawwe wetten oangeande prostitúsje. Guon lannen hawwe de prostitúsje ferbean. Prostitúsje bard oeral op de wrâld.
Der binne ek manlike prostituees; manlju dy't mei oare manlju of froulju seks hawwe. Manlike prostituees mei froulju as klanten wurde meastentiids gigolo neamd.
Prostitúsje yn de Nederlânske literatuer
- Ferskate wurken fan Neel Doff
- Rood paleis (F. Bordewijk, 1936)
- Die Insel des zweiten Gesichts (Albert Vigoleis Thelen, 1953)
- The Happy Hooker: My own story (Xaviera Hollander, 1971)
- Hoerenlopen (Boudewijn van Houten, 1977)
- Hoeren (Ischa Meijer, 1979)
- Het verrotte leven van Floortje Bloem (Yvonne Keuls, 1982)
- Blauw is bitter (Dirk Bracke, 1994)
- Lelieblank, scharlakenrood (Michel Faber, 2003; oer prostitúsje yn Fiktoriaansk Ingelân)
- De asielzoeker (Arnon Grunberg, 2003)
- Zonder moeder (Karina Schaapman, 2004)
- Vals licht (Joost Zwagerman, 2004)
- Elf minuten (Paulo Coelho, 2004)
- Loverboys (Helen Vreeswijk, 2005)
- Tegengif (Judith Visser, 2006)
- Echte mannen eten geen kaas (Maria Mosterd, 2008)
Yn lieten
- André Hazes - 't Rode licht
Keppeling om utens
 |
Ofbylden dy't by dit ûnderwerp hearre, binne te finen yn de kategory Prostitution fan Wikimedia Commons. |
- Webstee mei ynformaasje oer de Reeperbahn
- Amsterdamse keur út 1413
- Emansipaasje en prostitúsje
- "'Loverboys' of modern pooierschap in Amsterdam", troch Frank Bovenkerk, Marion van San, Miranda Boone, Tim Boekhout van Solinge en Dirk J. Korf
- "Slavenhandel op de Wallen" artikel fan Ruth Hopkins yn it NRC Handelsblad fan 01-10-2005
- Korpsmonitor 2003
- Korpsmonitor 2004
- Plan van Aanpak Ordening & Bescherming Prostitutiesector - Oanfoljende maatregels foar it berikken fan de doelstellingen by it opheffen fan it algemien bordeelferbod
- Fjirde rapportaazje fan de nasjonaal rapporteur minskehannell