Smolensker tsjerkhôf

Ut Wikipedy
Loftfoto fan it Smolensker tsjerkôf

It Smolensker tsjerkhôf (Russysk: Смоленское кладбище) yn de Russyske stêd Sint-Petersburch waard yn de earste helte fan de 18e iuw oanlein. It is it âldste tsjerkhôf dat noch jimmeroan yn gebrûk is. It hôf leit sintraal op it Vassiljevski-eilân en wurdt troch de Smolenka, in sydearm fan de Neva, ferdield yn it grutte Russysk-otterdokske diel en de noardlik lizzende Armeenske en Lutherske seksjes.

Otterdokske seksje[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Bekend is dat it otterdokske tsjerkhôf al sûnt 1738 brûkt waard mar net earder as yn 1758 offisjeel waard. Troch de hege grûnwetterstân moasten kanalen groeven wurde foar de ôfwettering. It otterdokske hôf hat twa tsjerken. De âldste tsjerke is de Tsjerke fan de Teotokos fan Smolensk, dy't tusken 1786 en 1790 boud waard. De tsjerke waard tusken 1940 en 1946 troch de bolsjewiken sletten, mar letter restaurearre en op 'e nij iepene. De Ferrizenistsjerke datearret út de 19e iuw en is de iennige bou yn Sint-Petersburch yn de styl fan de Moskouske barok. De Ferrizenistsjerke waard yn de jierren 1930 sletten en foar in grut part fernield, mar nei de weromjefte troch de Russysk-Otterdokske Tsjerke restaurearre en foar in grut part rekonstruearre.

Tradisjoneel waarden op it tsjerkhôf de professors fan de Keizerlike Akademy fan de Keunsten en de Universiteit fan Sint-Petersburch te rêste lein. Beide ynstituten leine op it Vassiljevski-eilân. Rûsd wurdt dat likernôch 800.000 minsken foar de Russyske revolúsje op it Smolensker Tsjerkhôf harren lêste rêstplak fûnen. Dêrmei wie it tsjerkhôf it grutste tsjerkhôf fan Sint-Petersburch yn de 19e iuw.

Bekende persoanen op it hôf binne û.o.:

Nei de Russyske Revolúsje fan 1917 wiene de autoriteiten fan doel om it tsjerkhôf oant 1937 te ûntwijen en it te ferfangen troch in park. Grêfmonuminten ferhûzen nei musea en minsken lykas Kozlovski, Zacharov, Martos, Bortnjansky, Karatygin, Kramskoj, Sjisjkin und Kûindzji krigen earne oars in nij grêf. It grêf fan Aleksander Blok wie it lêste grêf dan yn 1944 fan plak feroare. De Twadde Wrâldkriich soarge der foar dat de plannen net fierder útfierd waarden. Yn it begjin fan de jierren 1980 waard it tsjerkhôf wer iepene.

Luterske seksje[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

It Luterske diel bestiet sûnt 1747. Op dit diel lizze in soad boargers fan Dútske komôf. Op it hôf lizze ûnder oaren: Leonhard Euler, Germain Henri Hess, José de Ribas, Vasili Dokoetsjajev, Moritz Hermann von Jacobi, Agustín de Betancourt, Jean-François Thomas de Thomon, Fjodor Nikolajewitsch Litke, Xavier de Maistre, Ludvig Nobel, Georg Friedrich Parrot, Karl Robert von Nesselrode, greve Vladimir Lamsdorf en Friedrich Maximilian von Klinger. Yn 1919 waard it hôf nasjonalisearre en letter sletten. Nei't de grêven leechhelle waarden en de omskotten op it terrein fan it Aleksander Nevski-kleaster wer begroeven waarden, ûntstie op it ûntwijde terrein in brânwarkazerne en in tankstasjon. De noch besteande graven steane hjoeddedei ûnder monumintesoarch.

Armeenske seksje[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Op it Armeenske diel fan it tsjerkhôf stiet in Armeenske tsjerke út 1797. De arsjitekuer fan de tsjerke wurdt taskreaun oan Georg Veldten.

Boarnen, noaten en referinsjes[boarne bewurkje]

Boarnen, noaten en/as referinsjes:

Dizze side is alhiel of foar in part in oersetting fan de Ingelsktalige Wikipedyside; sjoch foar de bewurkingsskiednis: en:Smolensky Cemetery