Pieter Cool
Pieter Cool (Amsterdam, 31 oktober 1807 - Harns, 2 septimber 1891) wie in meniste predikant.
Cool stie yn Purmerend fan 1832-36 en fan 1836-1872 yn Harns. Wie yn syn tiid ien fan de doperske predikanten mei de measte ynfloed. Wie 'modern', hielûnthâlder, skreau in protte koarte artikels en opstellen. Mei Dirk Harting (1817-1892) fan Inkhuzen wie er yn 1861 oprjochter en earste redakteur fan Doopsgezinde Bijdragen. Cool wist ek in soad fan it Arabysk.
Wurk[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
De neifolgjende wurken waarden allegear útjûn yn Harns.
- Redevoering bij het 25jarig bestaan van het Nederlandsch Bijbelgenootschap (1839);
- Gesprekken over het leven van Jesus door Strauss (1840);
- Een woord van opwekking om lid te worden van de vereeniging tot afschaffing van sterken drank. (1854);
- Waarheid in beelden (1857 en 1867);
- Is byzondere liefde tot zijn kerkgemeenschap een Christelijk, beginsel? (1857);
- De stichting der nieuwe Doopsgezinde kerk te Harlingen (1858);
- Lezen-eten (1859);
- De afschaffing der afschaffingsgenootschappen (1860);
- De feestmorgen van Zondag 13. Oct. 1861 herdacht (1861);
- Een levensrecept (1869).
Mei P. Feenstra, Jr. publisearre er Gedenkschrift van het Menno-Simons monument (Swol, 1879). Teffens ferskynden artikels fan him yn de blêden, De Gids en Licht, liefde, leven.
| Boarnen, noaten en/as referinsjes: |
|
Brouwer, J.H., en oaren (red.), Encyclopedie van Friesland, Amsterdam: Elsevier 1958, Cool, Pieter.
|