Springe nei ynhâld

Koolhoven F.K.43

Ut Wikipedy


Rol Lesfleantüch / lofttaksy
Makker N.V. Koolhoven
Earste flecht 1931
Yn tsjinst 1931
Tal makke 20
Brûkers Nederlânske Loftmacht, KLM, Royal Air Force

De Koolhoven F.K.43 wie in Nederlânske lytse fjouwersits, ienmotoarige iendekker passazjiersfleantúch makke troch N.V. Koolhoven. It tastel hie plak foar fjouwer persoanen, de piloat meirekkene, en wie in direkte opfolger fan de Koolhoven F.K.41.

De Koolhoven F.K.43 waard ûntwurpen foar de Amerikaanske multymiljonêr Van Lear Black. Yn 1930 krige Koolhoven de opdracht en begûn mei de bou fan it tastel. Yn augustus foel Van Lear Black lykwols oerboard fan syn jacht en ferdronk.

It wie in frij suksesfol ûntwerp mei goede fleankwaliteiten. De KLM kocht tolve tastellen en brûkte se as fleanende taksy en foar de oplieding fan piloaten. Twa dêrfan waarden boud troch Aviolanda.

By it útbrekken fan de Twadde Wrâldoarloch waarden fjouwer F.K.43s foardere troch de Keninklike Loftmacht. Ien dêrfan ûntsnapte oan de ûndergong troch nei Ingelân te fleanen, dêr't it troch de Royal Air Force yn gebrûk naam waard as ferbiningsfleantúch.

Nei de oarloch waarden noch acht tastellen, oandreaun troch in Armstrong Siddeley Genet Major radiaalmotor fan 165 pk (123 kW) troch Fokker produsearre (de tastellen waarden "Fokhovens" neamd ). [1] Mar ien fan dy swier modifisearre tastellen hat it oant no ta oerlibbe.

Spesifikaasjes (F.K.43)

[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Parameters fan de Koolhoven FK-43: Le Dernier Survivant [2]

Algemiene gegevens
  • Bemanning: 1
  • Kapasiteit: 2–3 passazjiers
  • Lingte: 8,30 m
  • Spanwiidte: 11 m
  • Fleugeloerflak: 17 m²
  • Gewicht leech: 605 kg
  • Maks. gewicht: 1100 kg
  • Motor: 1 × de Havilland Gipsy Major 4-sylinder omkearde luchtkuolle linemotor, 97 kW (130 hk)
Prestaasjes
  • Maks. faasje: 210 km/o op seenivo
  • Krúsfaasje: 190 km/o (80% fermogen)
  • Fleanberik: 720 km
  • Tsjinstplafond: 4.100 m (13,500 ft)
  • Klimfaasje: 3,3 m/s

Boarnen, noaten en referinsjes

[boarne bewurkje]
Boarnen, noaten en/as referinsjes:
  1. Hazewinkel, 1989, s.44
  2. Hazewinkel, 1989, s.43