Aleksander III (paus)

Aleksander III
kristlik lieder
Paus Aleksander III
amt en titulatuer
tsjerke	Roomsk-Katolike Tsjerke
bisdom	bisdom Rome
sit	Hillige Sit
amtsperioade	1159-1181
foargonger	Adrianus IV
opfolger	Lusius III
wurkpaad
kardinaal	1150
persoanlike bysûnderheden
nasjonaliteit	Italjaansk
berteplak	Siena
stjerdatum	30 augustus 1181
stjerplak	Rome

Paus Aleksander III, (Siena, begjin 12e iuw - Rome, 30 augustus 1181) wie de 170ste paus fan de Roomsk-Katolike Tsjerke, hy stie as paus oan it haad fan de Roomsk-Katolike Tsjerke fan 1159 oant 1181.

Libbensrin

Hy wie in ferneamd magister iuris te Bologna, waard yn 1150 kardinaal en yn 1153 kanselier fan de Romeinske tsjerke en riedsjouwer fan paus Adrianus IV, syn foargonger.

As syn legaat fersette er him op de ryksdei fan Besançon (1157) tsjin de rykskânselier Rainald fan Dassel. Op 7 septimber 1159 keazen de anty-ymperialen him ta opfolger fan paus Adrianus IV.

Syn pontifikaat waard skaaimerke troch de grutte botsing mei Keizer Frederik I Barbarossa dy’t de tsjerklike polityk fan syn Saliyske foargongers besocht om op te nimmen en dêrta de Ghibellijnske tsjinpausen Fiktor IV, Paskalis III en Kalikstus III, stipe.

Aleksander moast nei Frankryk útwike (1161–1165), mar fûn stipe by de measte Europeeske foarsten, Benammen by de Lombardyske stêdebûn, dy't de Itajaanske polityk fan Barbarossa fel bestried. Har fêsting Alessandria waard nei him neamd. Yn de maitiid fan 1163 lei er, yn oanwêzigens fan Loadewyk VII fan Frankryk, de earste stien fan de Notre-Dame yn Parys.

Yn hiel it paus-keizerkonflikt toande Aleksander III him in master yn it diplomatike spul, wat him troch alle belutsenen net hieltyd yn tank ôfnommen waard. In selde foarsichtige polityk folge er oangeande Hendrik II fan Ingelân yn dy syn konflikt mei Thomas Becket (yn 1170 fermoarde, yn 1174 troch Aleksander III hillich ferklearre). Hy stipe fierders de nije kleasterbewegings, benammen de oarder fan de Sistersjinzers (1175: hillichferklearring fan Bernard fan Clairvaux). Aleksander III die útspraak yn in soad konflikten, mar ek yn mear gewoane rjochtsaken, dêr't er delegearre rjochters foar oanstelde. Under syn pontifikaat naam it oantal en it belang fan de pauslike dekretalen sterk ta. Fanwegen Romeinske ûnlusten moast er ta beslút Rome ferlitte. Hy waard opfolge troch ien fan syn adviseurs yn it Barbarossa-konflikt, paus Lusius III.

Boarnen, noaten en referinsjes

Boarnen, noaten en/as referinsjes:

Wikipedy:NL Wikipedy:DE (in) Pope Alexander III, lemma yn Catholic Encyclopedia, 1913 Commons Wikimedia Commons  Ofbylden dy't by dit ûnderwerp hearre, binne te finen yn de kategory Aleksander III fan Wikimedia Commons.