Vasalis

Ut Wikipedy
(Trochferwiisd fan M. Vasalis)
M. Vasalis (1983)
Brûnsen plakette fan M. Vasalis (Aart Schonk, 2013) Leien

M. Vasalis (De Haach, 13 febrewaris 1909 - Roan, 16 oktober 1998) wie in Nederlânske dichteres en psychiater. Vasalis ( de M. wurdt meast weilitten) is de skûlnamme fan Margaretha Droogleever Fortuyn-Leenmans en is har latinisearre famkesnamme.

Libben[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Vasalis studearre genêskunde en antropology oan de Ryksuniversiteit Leien en fêstige har yn 1939 as dokter yn Amsterdam. Letter hat hja wurke as bernepsychiater yn Assen en Grins.

Yn 1940 debutearre sy mei de bondel 'Parken en woestijnen'. Har oare dichtbondels binne 'De vogel Phoenix' út 1947, 'Vergezichten en gezichten' út 1954 en postúm yn 2002 'De oude kustlijn'. Njonken dat skreau Vasalis ek in stikmannich essays en in novelle. Har wurk is faak bekroane, ûnder oaren mei de Constantijn Huygenspriis yn 1974 en de P.C. Hooft-priis yn 1982.

Vasalis skreau tradisjonele gedichten mei as skaaimerken it brûken fan persoanifikaasje en antropomorfisme. Faak einigje har gedichten nei in rige natuerympresjes mei selsbespegeling.

Ton Anbeek skreau oer har gedichten: "een schijnbaar banaal gegeven leidt tot een flits van inzicht".

Priuwke[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

(út: Parken en woestijnen (1940))

Afsluitdijk

De bus rijdt als een kamer door de nacht
de weg is recht, de dijk is eindeloos,
links ligt de zee, getemd maar rusteloos,
wij kijken uit, een kleine maan schijnt zacht.

Vóór mij de jonge pas-geschoren nekken
van twee matrozen, die bedwongen gapen
en later, na een kort en lenig rekken,
onschuldig op elkanders schouder slapen.

Dan zie ik plots, als waar 't een droom, in 't glas
ijl en doorzichtig aan de onze vastgeklonken,
soms duidelijk als wij, dan weer in zee verdronken
de geest van deze bus; het gras
snijdt dwars door de matrozen heen.
Daar zie ik ook mezelf. Alleen
mijn hoofd deint boven het watervlak,
beweegt de mond als sprak
het, een verbaasde zeemeermin.
Er is geen einde en geen begin
aan deze tocht, geen toekomst, geen verleden,
alleen dit wonderlijk gespleten lange heden.

Wurk[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Zachter (De Haach)
  • 1940 - Onweer, in Drie Novellen, met J. Campert en E. Eewijck
  • 1940 - Parken en woestijnen
  • 1945 - Fragmenten uit een journaal, in Criterium
  • 1947 - De vogel Phoenix
  • 1952 - Naar aanleiding van Atonaal, in Libertinage
  • 1954 - Vergezichten en gezichten, een bloemlezing van verzen
  • 1958 - Kunstenaar en verzet
  • 1960 - De dichter en de zee, bloemlezing
  • 1964 - (S)teken aan de wand, in Raam, toespraak
  • 1977 - Dankwoord bij de uitreiking van de Constantijn Huygensprijs 1974, in Literama
  • 1982 - Het ezeltje, facsimile
  • 1983 - Pijn, waarvoor geen naam bestaat, juryrapport over enkele gedichten van de Nederlandse auteur Bunnik
  • 1984 - Dankwoord bij de aanvaarding van de P.C. Hooftprijs 1982
  • 2002 - De oude kustlijn, nagelaten gedichten, op haar verzoek uitgegeven door haar kinderen op basis van haar eigen commentaar
  • 2009 - De amanuensis
  • 2009 - M. Vasalis/Geert van Oorschot, Briefwisseling, besoarge troch Nop Maas en Maaike Meijer.

Literêre prizen[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Biografy[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

  • 2010 - Maaike Meyer, M. Vasalis. Een biografie. Utj. Van Oorschot.

Keppeling om utens[bewurkje seksje | boarne bewurkje]