Koos Schuur
Jacobus Gerardus (Koos) Schuur (Veendam, 4 oktober[1] 1915 – Almere, 1 desimber 1995) wie in Nederlânsksk dichter, skriuwer en oersetter. Hy wie ien fan de oprjochters fan tydskrift Het Woord en jildt as ien fan de paadsljochter fan de Fyftigers.
Biografy[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
Schuur wie in soan fan winkelman Jan Schuur en Elisabeth Huurman. Syn pake hie in boekhannel. Schuur gie nei de HBS yn Veendam en krige yn de fyfde klasse kunde oan Theo Mooij, de lettere dichter A. Marja. Thús wie der gjin jild foar in akademyske stúdzje, dat fan 1935 ôf gie Koos Schuur oant wurk as sjoernalist by it deiblêd de De Noord-Ooster yn Wildervank. Schuur debutearre 1938 as dichter yn Den Gulden Winckel. A. Marja stjoerde sûnder dat Schuur it wist dy syn gedicht Spiegelman nei De Gids, dêr't yn opnaam waard. Teffens ferskynde in gedicht fan Schuur yn Criterium. Troch Marja krige Schuur kunde oan ûnder oaren Max Dendermonde, Eddy Evenhuis, Ferdinand Langen, Ab Visser en Hendrik de Vries.[2]
Yn de Twadde Wrâldoarloch siet Schuur by in fersetsgroep. Yn 1942 naam er ûntslach by De Noord-Ooster. Omdat de fersetsgroep infiltrearre rekke troch in ferrieder, ferfear Schuur augustus 1942 nei Amsterdam, dêr't hy ûnderdûkte om foar te kommen dat er as twangarbeider nei Dútslân moast.[3] Yn Amsterdam moete er ûnder oaren Jan Elburg.
Nei de oarloch waard Schuur redakteur by útjouwerij De Bezige Bij en wie er mei Ferdinand Langen de redaksje fan it tydskrift Het Woord. Hy boaske oan de aktrise Caroline Bigot; sy krigen twa soannen, Jan en Kees. Yn 1951 waarden in stikmannich fan syn gedichten opnaam yn de bundel Atonaal. Itselde jier emigrearre de húshâlding Schuur nei Austraalje. Oer de begjintiid dêr skreau Schuur brieven dy't troch Jan Elburg en Salvador Hertog bondele waarden yn En de Kookaburra lacht (1953).[4] Neidat syn houlik yn Austraalje op de non rûn wie, trochde Schuur opnij. Yn 1962 giet er werom nei Nederlân. Hy kriget wer wurk by De Bezige Bij en fan 1967 ôf wurket hy by de boekeclub ECI. Schuur sette wurk oer fan ûnder oaren Günter Grass, Heinrich Heine, Arthur Koestler, Ezra Pound, J.D. Salinger en Dylan Thomas. Pas yn 1980 ferskynt der wer in dichtbondel fan syn hân: Waar het was. 1990 folget Signalen, in karút syn wurk fan 1930 ôf oan.
Schuur troude 1968 treds en krige noch trije bern. Hy stoar yn de âldens fan 80 jier yn Almere Haven.
Bibliografy (karút)[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
- Windverhaal (1941)
- Novemberland (1943)
- Herfst, hoos en hagel (verzamelbundel) (1946)
- En de Kookaburra lacht... Brieven van een emigrant (proaza) (1953)
- Gedichten 1940-1960 (1963)
- Waar het was (1980)
- Signalen (karút de gedichten 1930-1988) (1990)
Prizen[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
- Fersetspriis foar letterkundigen (1945) foar Novemberland en andere gedichten
- Hendrik de Vriespriis (1948) foar Herfst, hoos en hagel
- Tollenspriis (1988)
Ferskaat[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
Skilder Geert Schreuder makke yn 1998 in rige fan njoggen skilderijen mei de titel Novemberland by Schuur syn gedicht mei deselde titel.
Keppeling om utens[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
| Boarnen, noaten en/as referinsjes: |
|