Jan Pieter Heije
Jan Pieter Heije (Amsterdam, 1 maart 1809 - dêre, 24 febrewaris 1876) wie in Nederlânsk dokter, mar is fral bekend wurden om syn krewearjen foar dichtkeunst en muzyk. Hy boaske mei Maria Margaretha van Voorst (14 novimber 1832).
Hy studearre medisinen yn Amsterdam en promovearre dêr ek wêrnei't er dêr dokter waard.
Hy hat bydroegen oan tal fan lieten. Hy besocht in brede laach fan de befolking te berikken. Bernelieten hat er ek ta bydroegen. Bygelyks it no noch bekende: In het groene dal, in het stille dal, Zie de maan schijnt door de bomen, Een karretje dat over de zandweg reed en de Zilvervloot (oer Piet Hein), zijn daden benne groot).
Geastlike lieten, meast koralen. Koralen beskôge er as lieten fan maksimaal fjouwer koepletten wêr't inkeld ien haadgedachte of gemoedstastân yn foar komt. It Lietboek foar de Tsjerken hat noch ien fers fan syn hân: Gesang 464 (Alle volken looft de Here). Hy besocht mei syn lieten in brêge te foarmjen tusken protestantske, Roomsk-katolike en joadske tsjerkemuzyk.
Syn grêf leit yn it doarpke Abbenes, dêr't er regelmjittich by freonen wie. It grêfmonumint is makke troch Willem Molkenboer. It doarp hat in pleats dy't fan Heye's Vlaggenlied hiet.
Spreuk[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
Of uren duren Eeuwigheden,
Dat ligt~'em aan......'t besteden
Wurk[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
- De morbis qui mentales dicuntur (medysk) proefskrift, 1832)
- Kinderen. Een dichterlijke krans (1853)
- Al de kinderliederen (1861)
- Al de volksdichten (1865)
- Uw Koninkrijk kome (1873)
- Innigst leven eens dichters (autobiografy, 1874)
Keppeling om utens[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
- J.P. Heije yn de DBNL
| Boarnen, noaten en/as referinsjes: |
|