J.H. Leopold

Ut Wikipedy
J.H. Leopold
Cheops

Jan Hendrik Leopold (De Bosk, 11 maaie 1865 - Rotterdam, 21 juny 1925) wie in Nederlânsk dichter en klassikus.

Libben[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Leopold kaam fan Arnhim, mar festige him op 2 maart 1892 yn Rotterdam. Itselde jier promovearre er yn Leien op it proefskrift Studia Peerlkampiana [1]. Hy waard learaar klassike talen oan it Erasmiaans Gymnasium. Hy wie befreone mei syn learlinge Ida Gerhardt, dy't as dichteresse en leararesse klassike talen yn syn fuotleasten gie.

Leopolds oeuvre is net sa grut en neffens guonts hermetysk fan karakter. Ien fan syn ferneamdste wurken is it gedicht Cheops, dat teffens ien fan de ferneamdste wurken út de moderne Nederlânske boekdrukkeunst is. Leopold wie ek oersetter fan wurk fan Bacchylides en Sofokles en it gedicht Rubaiyat fan Omar Khayyám.

It Stedsargyf en Ateneumbibleteek yn Dimter hat in Leopold-kolleksje, dy't yn 2009 skonken waard troch Gerard Burger, foarsitter fan it Humanistisch Verbond, Dimter.[2]

Wurken[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

  • Studia Peerlkampiana (1892)
  • Ad Spinozae opera posthuma (1902)
  • Stoïsche wijsheid (1904)
  • M. Antonius Imperator (1908)
  • Uit den tuin van Epicurus (1910)
  • Οινου ἑνα σταλαλμον (1910; privé-druk)
  • Cheops (1914; privee-druk)
  • Oostersch (1922)
  • Nabetrachtingen van een concertganger (1929)

Gedicht[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

LAATSTE WIL VAN ALEXANDER

Dan, als ik tuimel in de kist
doodsoverwonnen en bezweken,
laat mijn twee handen zijn ontbloot
en uit de baar naar buiten steken.

Uit:Verzen II

KWATRIJN XXVII - Omar Khayyám

Tentmaker zie, uw lichaam is een tent,
den Sultan ziel tot een kort logement
De vorst vertrekt; straks vouwt het linnen op
de dood en geen die nog de standplaats kent

Uit:Verzen II

Keppelings om utens[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Boarnen, noaten en referinsjes[boarne bewurkje]

Boarnen, noaten en/as referinsjes:
  1. Oer de ferneamde Horatius-edysje út 1834 fan de Leienske heechlearaar P. Hofman Peerlkamp (1786-1865)
  2. Van Geert Groote tot Van Vloten. Wandelroute Deventer Humanisme