Hermannus Venema
troch Jacobus Houbraken (nei Bernard Accama)
Hermannus Venema (Wildervank, 1697 - Ljouwert, 1787), ek: Heit Venema, wie in Fryske teolooch.
Hy stie fan 1723 oant 1774 as heechlearaar yn Frjentsjer en hie in soad learlingen. Hy keppele in sterke wierheidsleafde oan in grutte ekspertize. Kaam benammen nei foaren as tsjerkehistoarikus. Beskuldige fan ûnrjochtsinnichheid, troch ûnder oaren A. Driessen, pleite hy foar tolerânsje en ferdigene Johannes Stinstra. Hy bestried de stivens fan it learstelsel en lei de klam op it kristlike libjen. Stie tige yn oansjen by Epo Sjuck fan Burmania.
Bibliografy (in kar)[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
- Dissertationum sacrarum libri tres, Folkert Jans van der Plaats, Frjentsjer, 1731
- Commentarius ad Danielis cap. XI: 4-45, Willem Coulon, Ljouwert, 1752
- Commentarius ad librum elenctico propheticum Malachiæ, Willem Coulon, Ljouwert, 1759
- De ware christelijke religie onderzocht en nagespoort uit Matth., Wigerus Wigeri, Ljouwert, 1763 (3 dielen)
- Commentarius ad librum prophetiarum Jeremiae, Chalmot, Ljouwert, 1765
- Praelectiones de methodo prophetica seu de argumento prophetiarum Veteris et Novi Testamenti ac utriusque periodis, Abraham Ferwerda, Ljouwert, 1775
- Institutiones historiae ecclesiae Veteris Testamenti, Johannes en Samuel Luchtmans/Gerrit Tresling, Leien/Ljouwert, 1777-1783
Literatuer[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
- Bruïne, Johannes Cornelis de Herman Venema: een Nederlandse theoloog in de tijd der Verlichting, Wever, Frjentsjer, 1973 (proefskrift)
| Boarnen, noaten en/as referinsjes: |
|