Hans van Pinxteren

Ut Wikipedy

Hans van Pinxteren (Amsterdam, 1943) is in Nederlânsk dichter en oersetter fan Frânske literatuer.

Biografie[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Van Pinxteren studearre Politike Wittenskippen en Frânske taal en letteren oan de Universiteit fan Amsterdam. Fan 1971 oant en mei 1975 die er mei oan de workshop poëzyfertalen fan James Holmes. Hy sette proazagedichten fan Aloysius Bertrand, Arthur Rimbaud, Antonin Artaud en Saint-John Perse oer nei it Nederlânsk. Fierders fertaalde er klassike Frânske romanskriuwers en filosofen lykas Montaigne, Voltaire, Stendhal, Balzac en Flaubert. Njonken dat publisearre er gedichte- en proazagedichtebondels dy't er sels skreau. De lêste bondel, De kaaiman, ferskynde 2007. Yn 2012 brocht er in bondel mei essays oer it fertalen út, De hond van Rabelais.

Van Pinxteren ûntfong 1980 de Martinus Nijhoffpriis en in 2001 de Elly Jaffépriis foar syn oersettings.

Bibliografy[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Fertalingen nei it Nederlânsk[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Poëzy oerset yn it Nederlânsk[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

  • Verstuivend gebied (1979)
  • Vluchtig schuinschrift (1981)
  • Verteerde windsels (1985)
  • Alsof ik stof ben (1989)
  • In een zwervend licht (1992)
  • Spiegeling voorbij de weg (1996)
  • Het craquelé in de hand die de zweep hanteert (1999)
  • De Kaaiman (2007)
  • Vogels, vlinders & andere vliegers (2017) (in karút eardere bondels oanfold mei 15 nije gedichten]

Essays[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

  • De hond van Rabelais (2012)