Betsy Perk
Christina Elizabeth (Betsy) Perk (Delft, 26 maart 1833 - Nijmegen, 30 maart 1906), wie in Nederlânske skriuwster fan romans en toanielstikken. Teffens is hja bekend as pionierster fan de fjouljusbewegeging.
Yn 1869 stichte hja it wykblêd foar froulju Ons Streven en in 1871 de Algemeene Nederlandsche Vrouwenvereeniging 'Arbeid Adelt' mei it tydskrift Onze Roeping. Yn letter jierren waard har ynfloed lytser en har aktivisme ek, mei fanwege har swakke sûnens, en lei sy har fral ta op it skriuwen fan histoaryske romans. Fan 1880 ant 1890 wenne hja yn België. Sy kaam te hôf op 'Rustoord' yn Nymwegen.
Famylje[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
Se wie lid fan de famylje Perk, suster fan ds. Marie Adrien Perk en muoike fan de dichter Jacques Perk, oer wa't hja yn 1902 in boek skreaun hat.
Wurk (karút)[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
- Een kruis met rozen, 1864
- Mijn ezeltje en ik. Een boek voor vriend en vijand, 1874
- De sterren liegen niet!, 1875
- Elisabeth de Jonkvrouw van 't kasteel te Valkenburg, 1878
- Valse schaamte, 1880
- Mejonkvrouw de Laval onder de keizers Alexander I en Nikolaas van Rusland, 1883
- De laatste der Bourgondiërs in Gent en Brugge 1477-1481, 1885
- Yline, prinses Daschkoff-Worenzoff. Uit de geschiedenis van Rusland, in de laatste helft der vorige eeuw, 1885
- Een recruut op Corsica onder luitenant Napoleon Bonaparte, 1887
- De wees van Averilo, 1888
- Kijkjes in België, 1888
- In het paleis der Bourgondiërs te Brussel, 1889
- Kapitein Flahol, 1890
- Een moederhart, 1896