Alexander Garden
Dr. Alexander Garden (Birse, Aberdeenshire, jannewaris 1730 – Londen, 15 april 1791) is meast bekend wurden as botanikus, waarns namme fuortlibbet yn de plant gardenia, mar hy wie ek dokter en soölooch. Hy kaam fan Skotlân, dêr't er ek syn ûnderrjocht krige. Hy hat lang yn Charleston, Súd-Karolina, wenne dêr't er him yn syn frije tiid talei op it bestudearjen fan planten en bisten. Hy korrespondearre mei- en stjoerde spesimens oan de ferneamde natuerûndersiker, Carolus Linnaeus.
Garden hie in drokke dokterspraktyk yn Charleston, mar koe wol tiid fine foar syn grutste leafhawwerij. Hy sammele en bestudearre de floara en fauna út de omkriten en stjoerde eksimplaren oan John Ellis, keapman en soölooch yn Londen en Carolus Linnaeus yn Sweden, nei syn ûntdekking fan de Linnaeus-klassifikaasje yn 1754. De pakjes dy't er nei Europa stjoerde hienen "fûgels, fisken, reptilen, amfibyen, ynsekten en planten" út Súd-Karoline, mar ek fan fierder fan hûs. Guon nije soarten en skaaien dêrfan waarden beskreaun yn de wittenskiplike tydskriften. Garden wie lid fan ferkate ferienings fan gelearden en waard keazen ta fellow fan de Royal Society yn Londen.
Garden stjoerde ferskate soarten magnolias en in pear Gordonia-eksimplaren nei Londen en hat de Stillingia en Fothergilla beskreaun, mar nuver genôch hie er neat te krijen mei de plant dy't nei him neamd is! Linnaeus moast oantrune wurde om in plant nei Garden te neamen, lang om let hat Ellis Linaeus oerhelle om de namme Gardenia oan de Kaapjasmyn te jaan, dy't ek bekend is as Cape jessamine.
As dokter brûkte Garden syn wittenskiplike kennis by it bestriden fan in wetterpokkenepidemy yn 1760 yn Charleston. Hy hat goed 2000 minsken yninte en hy publisearre in essee oer de medisinale eigenskippen fan de Spigelia marilandica.
Yn de Amerikaanske Unôfhinklikheidskriich keas er de kant fan de Britten, mei fan gefolgen dat syn eigendom twa jier letter konfiskearre waard en er Súd-Karolina út moast. In 1783 sette er him nei wenjen yn Westminster yn Londen. Hy waard fice-presidint fan de Royal Society en it skynt dat er dêr tige wurdearre waard om syn 'goedens', 'bêst sin' en 'noflikens yn de omgong'. Syn sûnens hie al in skoft delgeand west doe't er op 15 april 1791 oan tuberkuloaze stoar.
Keppeling om utens[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
| Boarnen, noaten en/as referinsjes: |